Σήμερα, η καρδιά του αγωνιζόμενου λαού, της εργατιάς, της αγροτιάς, των φοιτητών και των μαθητών, χτυπάει σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Στα μαζικά συλλαλητήρια όπως εδώ στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στην Πάτρα, παντού!
Η απεργία των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών, των εκατοντάδων συνδικάτων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι σταθμός. Σταθμός μεγάλου αγώνα και σταθμός νέας κλιμάκωσης.
Η απεργία πέτυχε γιατί το ποτήρι ξεχείλισε στους χώρους δουλειάς.
Συμμετέχουν με ρεκόρ αποφάσεων οι περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού τομέα που έχουν πάρει ποτέ απόφαση κόντρα στην οργανωμένη απεργοσπασία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. 37 Εργατικά Κέντρα, 22 Ομοσπονδίες, εκατοντάδες συνδικάτα σε όλη τη χώρα απεργούν μαζί με τους συναδέλφους από το δημόσιο τομέα, με απόφαση του γενικού τους συμβουλίου, κόντρα στην εισήγηση της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.
Νέκρωσαν εκατοντάδες χώροι δουλειάς σε όλη τη χώρα. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είπαν φτάνει πια! Δεν αντέχουμε! Δεν πάει άλλο με την ακρίβεια. Δεν πάει άλλο με τους μισθούς πείνας. Δεν πάει άλλο με τα εξαντλητικά ωράρια.
Δεν μπορούμε να παίζουμε άλλο τις ζωές μας κορόνα – γράμματα.
Πριν ένα χρόνο, στη διάρκεια των λαϊκών διαδηλώσεων που συγκλόνισαν τη χώρα ύστερα από το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη, δώσαμε μια υπόσχεση.
Ότι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί. Ότι δε θα περάσει η συγκάλυψη που επιχειρούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας που έχουν κυβερνήσει, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακριβώς γιατί το έγκλημα αυτό έχει ιστορία.
Απαιτούμε εδώ και τώρα απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών για το έγκλημα. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι υπόλογη για τη μεθόδευση και το κλείσιμο άρον – άρον της εξεταστικής. Δεν θα περάσει η συγκάλυψη. Θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική δικαίωση.
Γιατί η ζωή μας δεν είναι κόστος. Το σύνθημα που φώναζαν στους δρόμους τα εκατομμύρια λαού μας πριν έναν χρόνο, «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» είναι αληθινό και πάντα επίκαιρο.
Το μαρτυρούν οι 178 δολοφονημένοι συνάδελφοι μας στους χώρους δουλειάς το 2023. Τραγικό ρεκόρ, κάθε 2 ημέρες ένας εργαζόμενος να αφήνει την τελευταία του πνοή στους χώρους δουλειάς γιατί τα μέτρα ασφάλειας κοστίζουν.
Το μαρτυρούν οι νεκροί από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, οι τεράστιες καταστροφές που έχουν υποστεί ολόκληρες περιοχές όπως η Εύβοια, ο Έβρος και η Θεσσαλία. Περιοχές αθωράκιστες γιατί τα μέτρα πρόληψης και προστασίας κοστίζουν.
Το μαρτυρούν τα νοσοκομεία της χώρας που δουλεύουν οριακά και μόνο χάρη στην αυτοθυσία του λειψού προσωπικού τους. Η κυνική δήλωση του Υπ. Υγείας, του κ. Γεωργιάδη, ότι η υγεία του λαού «είναι ένα ρίσκο» επιβεβαιώνει ότι αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας δεν εγγυάται να προστατεύσει ούτε το πιο στοιχειώδες, την ανθρώπινη ζωή.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι εργαζόμενοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την μεγάλη ακρίβεια, τους φόρους και τα χαράτσια, τους πλειστηριασμούς.
Έφτασαν σε συνθήκες καπιταλιστικής «ανάπτυξης» όπως λένε αλλά και με αυτή την ακρίβεια, πάνω από τους μισούς εργαζομένους να έχουν μηνιαίο μισθό κάτω από 800€.
Στις συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης έλεγαν ότι δεν μπορούν να ζήσουν οι άνεργοι. Τώρα ομολογούν ότι δεν μπορούν να ζήσουν και αυτοί που δουλεύουν.
Αυτή είναι η ανάπτυξη τους. Κέρδη βουτηγμένα στων λαών το αίμα και τον ιδρώτα!
Απέναντι σε αυτή την άσχημη κατάσταση, εκατοντάδες εργατικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν την αγωνιστική αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και των επιχειρηματικών ομίλων.
Να οργανώσουν αγώνες σε κλάδους και χώρους δουλειάς όπως αυτούς που προηγήθηκαν τις προηγούμενες εβδομάδες στην οικοδομή, στο μέταλλο, στα τρόφιμα – ποτά, στα τηλεφωνικά κέντρα, στους ντελιβεράδες, στη ΛΑΡΚΟ, στα δημόσια νοσοκομεία, στην εκπαίδευση κ.α.
Συνένωσαν τον αγώνα τους με τους αγωνιζόμενους φοιτητές και τους μαθητές για να μην περάσει το νομοσχέδιο έκτρωμα της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων.
Συνένωσαν τον αγώνα τους με τους αγωνιζόμενους αγρότες, στα μπλόκα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, με κορύφωση το συγκλονιστικό πανελλαδικό τους συλλαλητήριο με δεκάδες τρακτέρ, στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή.
Ακύρωσαν το σχέδιο των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να μπει ταφόπλακα στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, προτείνοντας διάφορες ημερομηνίες το Μάρτη και τον Απρίλη με στόχο να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο και χώρο στην κυβέρνηση να περάσει όλα τα αντιλαϊκά της νομοσχέδια μέχρι τις ευρωεκλογές αλλά και για να νομοθετήσει ξανά μια ελάχιστη αύξηση στον κατώτερο μισθό μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων και χωρίς καμία αντίδραση.
Και φυσικά να μην οργανώσουν καμία κινητοποίηση για το έγκλημα στα Τέμπη αφού τα κόμματα τους, έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, επιδιώκουν τη συγκάλυψη.
Όμως δεν πέρασε στην κυβέρνηση, στα κόμματα της πλουτοκρατίας, στους επιχειρηματικούς ομίλους και στους εργατοπατέρες.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε.
Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι έχουν ξεμπερδέψει με τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους. Είναι γελασμένοι αν θεωρούν ότι ξεμπέρδεψαν με τον διεκδικητικό αγώνα. Απαιτούμε λύσεις εδώ και τώρα.
Να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Να επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις στα συνδικάτα. Παλεύουμε για αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, για κατώτερο μισθό στα 900€ και αντίστοιχες ποσοστιαίες αυξήσεις με βάση τις ανατιμήσεις και τον πληθωρισμό. Να ενσωματωθούν στο σύνολο τους όλες οι 3ετίες που είναι κόπος και ιδρώτας των εργαζομένων. Απαιτούμε άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια που θα ανακουφίζουν τον εργαζόμενο λαό.
Συνάδελφισσες-οι,
Δε σταματάμε στη σημερινή επιτυχία της απεργίας! Κλιμακώνουμε με απεργιακές κινητοποιήσεις και άλλες μορφές πάλης στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Προετοιμάζουμε τις επόμενες πανελλαδικές- πανεργατικές απεργίες τόσο στις 17 Απρίλη όσο και την Πρωτομαγιά που η κυβέρνηση έτρεξε να «μετακινήσει» ως αργία.
Απαιτούμε από τη κυβέρνηση την άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να γυρίσει τώρα πίσω η φρεγάτα «Ύδρα», κανένας Έλληνας στρατιωτικός έξω από τα σύνορα της χώρας! Όχι στις δαπάνες του πολέμου! Δώστε λεφτά για την υγεία και την παιδεία του λαού.
Απαιτούμε από την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο έκτρωμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στηρίζουμε με όλους τους τρόπους τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και των μαθητών, το πανελλαδικό τους συλλαλητήριο όταν ψηφίζεται το ν/σ στη Βουλή.
Στηρίζουμε τον αγώνα των αγροτών για την προστασία του εισοδήματος τους. Γιατί γνωρίζουμε καλά τι αγώνα κάνουν οι αγρότες για να μην ξεκληριστούν από τα χωράφια τους λόγω της νέας ΚΑΠ που έχουν ψηφίσει τα κόμματα της πλουτοκρατίας στην Ε.Ε. Ξέρουμε τη μεγάλη αδικία που βιώνουν ως θύματα των βιομήχανων και των εμπόρων, να παράγουν με τεράστιο κόστος, να πουλούν τα προϊόντα τους πάμφθηνα και εμείς στο ράφι των σούπερ μάρκετ να τα αγοράζουμε πανάκριβα. Απαιτούμε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει άμεσα τα δίκαια αιτήματα τους.
Σε μια εποχή που η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας γεννούν τεράστιες δυνατότητες λαϊκής ευημερίας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τα άλματα στην εργασία και στη ζωή μας να γίνονται προς τα πίσω.
Στις απεργίες και στις διαδηλώσεις των εργαζομένων, στα μεγάλα συλλαλητήρια των φοιτητών και των αγροτών, στα μπλόκα και τις καταλήψεις, καταρρέει το κυβερνητικό αφήγημα της «ανάπτυξης» και της «σταθερότητας», δυναμώνουν οι διεκδικήσεις για ζωή με δικαιώματα, για μόρφωση και για δουλειά με βάση τις δυνατότητες της εποχή μας.
Στους αγώνες των εργατών και των αγροτών όλης της Ευρώπης, που όλους μας γεμίζουν αγνωστική αισιοδοξία, καταρρέει το αφήγημα για «Ευρωπαϊκή Ένωση σπίτι των λαών». Φανερώνεται τι πραγματική λυκοσυμμαχία είναι.
Στο βωμό των κερδών πίνουν νερό τα κόμματα του κεφαλαίου. Όλοι αυτοί που ψάχνουν να κάνουν «δημιουργική και υπεύθυνη» αντιπολίτευση, και έχουν ψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ.
Όλοι αυτοί τρέμουν τη δύναμη του οργανωμένου λαού. Τη δύναμη πρώτα και κύρια της οργανωμένης εργατικής τάξης.
Τρέμουν τους αγώνες που βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων, που πάνε κόντρα στα κέρδη και την εκμετάλλευση, που αμφισβητούν την πολιτική του κέρδους, των πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς.
Σε αυτούς τους αγώνες μπορούν και πρέπει να συναντηθούν οι εργαζόμενοι μαζί με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, με τους φοιτητές και τους μαθητές, ενάντια στους κοινούς τους εχθρούς, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις τους.
Σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε.
