Για το σημερινό ρεπορτάζ “Ο ιός κλείνει βιομηχανίες” που αναφέρεται σε επιχειρήσεις της κλωστοϋφαντουργίας που ανέστειλαν τη λειτουργία τους και οι εργαζόμενοι τέθηκαν σε καθεστώς αναστολής σύμβασης.
Καταρχήν οι βιομήχανοι του κλάδου δε νοιάστηκαν βέβαια για την υγεία των εργαζομένων και τη μη μετάδοση του κορονοϊού, πρώτα τελείωσαν τις παραγγελίες που είχαν και ύστερα με βάση και τις ΠΝΠ προχώρησαν σε αναστολή της σύμβασης των εργαζομένων ώστε για τις επόμενες 45 μέρες οι εργαζόμενοι να τα βγάλουν πέρα με το έκτακτο επίδομα, αφήνοντας τους σε αυτές τις συνθήκες ακόμα και 3 μήνες απλήρωτους (Βαρβαρέσος).
Οι ίδιοι φυσικά δεν αναστέλλουν ούτε λεπτό τους αντεργατικούς τους σχεδιασμούς, το αντίθετο συμβαίνει, εργοδοσία και κυβέρνηση προετοιμάζουν την “επόμενη μέρα”, το πώς θα εξασφαλίσουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση που τσακίζουν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις.
Καμία αναφορά βέβαια δε γίνεται ούτε και στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ για το αφήγημα των βιομηχάνων του κλάδου (ΣΕΒΚ), συνολικά του ΣΕΒ και των κυβερνήσεων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια περί “εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας” και το μόνιμο παραμύθι ότι από αυτή και την ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη τους θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.
Όλο το προηγούμενο διάστημα οι συνάδελφοι στα εργοστάσια αυτά έζησαν στο πετσί τους την εφαρμογή των “αναδιαρθρώσεων” όπως ονομάζουν το αντεργατικό πλαίσιο που εξασφάλισαν για λογαριασμό των βιομηχάνων όλες οι κυβερνήσεις, τους μνημονιακούς νόμους που παρέμειναν σε ισχύ και εμπλουτίστηκαν για να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.
Με κάθε ευκαιρία ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών (ΣΕΒΚ) τόνιζε την ανάγκη για “σύγχρονη, εξωστρεφή και ποιοτική βιομηχανία”, για νέες επιδοτήσεις και έβγαζε από το συρτάρι του νέες αντεργατικές αξιώσεις. Αυτό κάνουν και σήμερα βγαίνοντας μπροστά, προετοιμάζοντας το έδαφος για να φορτώσουν στους εργαζόμενους τα βάρη “της εξωστρέφειας” που θεωρούσαν ως μεγάλο επίτευγμα και γέμιζαν τα σεντούκια τους, τα βάρη του δρόμου ανάπτυξης με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους που μόνο δείνα επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου δεν πρέπει να το επιτρέψουν. Εδώ και τώρα να καταργηθούν τα αντεργατικά μέτρα που τσακίζουν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις.
Δυναμώνουμε τη φωνή μας για μέτρα προστασίας της ζωής μας και των εργατικών δικαιωμάτων.
ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ
