Καταγγέλλουμε την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να φέρει αύριο στη Βουλή τροπολογία για το κλείσιμο και τη πώληση της ΛΑΡΚΟ . Η κυβέρνηση για να προσελκύσει επενδυτές προχωράει στη πώληση ή πτώχευση της ΛΑΡΚΟ με, μείωση 25% των μισθών των εργαζομένων και χωρίς να διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας. Παράλληλα εκβιάζει και απειλεί τους εργαζόμενους ότι αν δεν ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις θα μπει οριστικό λουκέτο στη ΛΑΡΚΟ.
Στη σχετική ανακοίνωση, μάλιστα, η ηγεσία του υπουργείου, στη γνωστή λογική του «κοινωνικού αυτοματισμού», δεν διστάζει να «δείχνει» τους εργαζόμενους ως βασικούς υπαίτιους της κατάστασης της επιχείρησης, δημοσιεύοντας υποτιθέμενα «εντυπωσιακά» ποσά που αφορούν τις μισθολογικές τους απολαβές, κρύβοντας την πραγματικότητα για τους μισθούς τους την οποία έχουν αναδείξει με συγκεκριμένα στοιχεία οι εργαζόμενοι, τις εργολαβίες κ.ο.κ., αλλά και τις συνθήκες δουλειάς, με τους εργαζόμενους να παίζουν «κορόνα γράμματα» τη ζωή τους καθημερινά.
Σύμμαχο στην πολιτική της η κυβέρνηση βρήκε και τον ΣΥΡΙΖΑ που αρνήθηκε να στηρίξει τα αιτήματα των εργαζομένων και ζήτησε να υπάρχουν περισσότεροι του ενός επενδυτές και διαφάνεια στους διαγωνισμούς!
Οι εργαζόμενοι στο κλάδο του Τύπου και Χάρτου βιώνουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει για την τάξη μας η «εξυγίανση» των επιχειρήσεων . Εκφράζουμε την ταξική μας αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ , όπως το κάναμε και το προηγούμενο διάστημα . Απαιτούμε να αποσυρθεί η τροπολογία της κυβέρνησης , να μην κλείσει κανένα τμήμα της ΛΑΡΚΟ, καμία απόλυση και μείωση σε μισθούς και δικαιώματα, να μην ιδιωτικοποιηθεί και να βρεθεί κάτω από κρατικό έλεγχο η ΛΑΡΚΟ.
Αυτός ο αγώνας αφορά όλη την εργατική τάξη, που βιώνει τις συνέπειες της βαρβαρότητας των πολιτικών των κυβερνήσεων διαχρονικά, υλοποιημένες από τη μεγαλοεργοδοσία σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.
Είναι επίσης αγώνας ενάντια στη συνειδητή απαξίωση της ΛΑΡΚΟ από το κράτος, που ως βασικός της μέτοχος κάνει τα πάντα, για να την ξαναδωρίσει στην “ιδιωτική πρωτοβουλία”.
Το αστικό κράτος, με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων απ’το 1983 (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ), αρνείται την πλήρη κάλυψη κοινωνικών αναγκών από ένα εργοστάσιο, που παράγει σιδηρομετάλλευμα με εκμετάλλευση κι επεξεργασία του άφθονου νικελίου που υπάρχει. Η ΛΑΡΚΟ, όπως κι ο ορυκτός πλούτος της χώρας, είναι δημόσια-λαϊκή περιουσία, που με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό μπορεί να ωφελήσει συνολικά την εργατική τάξη και τον λαό, παράγοντας αγαθά για βασικές ανάγκες. Κι όχι “φτηνά” ή “ακριβά” εμπορεύματα, που απ’την μιά φέρνουν κέρδη στα παράσιτα τους αστούς κι απ’την άλλη φτώχεια και θάνατο σε μάς, που βάζουμε μπρος τις μηχανές στη βιομηχανία.
Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, οι εργάτες παράγουμε κάθε κοινωνικό πλούτο!
