Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Χαιρετίζουμε όλους τους εργαζόμενους για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις οι οποίες αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες αναμετρήσεις με την εργοδοσία!

Από τις 13 Φεβρουαρίου μέχρι 18 Μαρτίου, με καθημερινές 2ωρες στάσεις εργασίας και κορύφωση την 24ωρη απεργία στις 15 Μαρτίου, δώσαμε μια μεγάλη και έντιμη μάχη για την υπογραφή Επιχ. Σ.Σ.Ε. βάσει του διεκδικητικού πλαισίου που είχε εγκρίνει η Γενική Συνέλευση.

Βασικά χαρακτηριστικά του αγώνα μας ήταν η καθολική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, η διάρκεια και η διάθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων όπως αυτή επιβεβαιωνόταν και μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις ψηφοφορίες.

Απ’ αυτή την αναμέτρηση με την εργοδοσία βγαίνουμε με το κεφάλι ψηλά, με την απόσπαση ορισμένων κατακτήσεων που δίχως τον αγώνα μας δεν θα μας χαρίζονταν. Είμαστε πια εξοπλισμένοι με πείρα για τις δυσκολίες, τη στάση και τους μηχανισμούς της εργοδοσίας και με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Βγαίνουν επίσης ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα που πρέπει όλοι μας να εκτιμήσουμε:

• Η αποφασιστική μας στάση ταρακούνησε την εργοδοσία, σε ένα μεγάλο βαθμό τσαλάκωσε το σχέδιό της να μας τρομοκρατήσει με την επιθετική της στάση για μειώσεις μισθών, απολύσεις, κλεισίματα τμημάτων κλπ. Αυτό δείχνει ότι ο δρόμος της σύγκρουσης που η «ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ» χρόνια τώρα επιμένει ότι πρέπει να ακολουθούμε, είναι ο μόνος που έχει αποτελέσματα γιατί μόνο αυτός φέρνει σε δύσκολη θέση την εργοδοσία.
• Το γεγονός ότι η ίδια η εργοδοσία παραδέχτηκε πως «χρειάζονται 3 μήνες για να “ορθοποδήσει” μετά τις κινητοποιήσεις», δείχνει τη δύναμη που περικλείει ο αγώνας μας, δείχνει το μέγεθος του πλούτου που παράγουμε με τη δουλειά μας. Άρα δείχνει και την κατεύθυνση που πρέπει να έχουν οι διεκδικήσεις μας, τα αιτήματά μας. Ότι πρέπει να βάζουν στο επίκεντρο τις πραγματικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
• Τα δύο παραπάνω έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την τακτική της πλειοψηφίας (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΚΕ) του Δ.Σ. του Σωματείου μας, που μετά τις μειώσεις μισθών που υπέγραψε με την εργοδοσία, καλλιέργησε τον συμβιβασμό στο όνομα της «εργασιακής ειρήνης». Γι’ αυτό τα προηγούμενα χρόνια δεν έγινε ούτε μια ώρα στάση εργασίας για την Επιχ. Σ.Σ.Ε. Τελικά αυτή η πρακτική μας πήγε μπροστά ή πίσω; Αποθράσυνε ή όχι την εργοδοσία;

  Ο αγώνας συνεχίζεται!

  Όμως χρειάζεται να έχουμε καθαρό ότι δεν είναι ένας «αγώνας ταχύτητας» αλλά «αγώνας αντοχής».

  Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί γιατί είναι φάρος σε ένα περιβάλλον όπου εξακολουθούν να υφίστανται όλοι οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων οι οποίοι μεταξύ άλλων, διαμορφώνουν φτηνούς εργαζόμενους, με λίγα ή καθόλου δικαιώματα, υποσκάπτουν ή καταργούν τις Σ.Σ.Ε., βάζουν πρόσθετα εμπόδια στους εργαζόμενους να οργανωθούν και να διεκδικήσουν. Γι’ αυτό ο αγώνας μας σ’ αυτές τις συνθήκες αποτέλεσε και παράδειγμα δίνοντας κουράγιο και ελπίδα σε άλλους εργαζόμενους και σωματεία της περιοχής οι οποίοι ήρθαν ακόμα και στην πύλη του εργοστασίου να μας συμπαρασταθούν! Για να μπορούν κι αυτοί να μεταφέρουν στους χώρους τους το παράδειγμα της αποφασιστικής μας στάσης!

  Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί γιατί απογυμνώνει το αφήγημα της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ περί τέλους των μνημονίων και τις δήθεν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις των άλλων αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ κ.α.) που μαζί έχουν ψηφίσει, εφάρμοσαν και θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα μνημόνια και άλλες πολιτικές για λογαριασμό των βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, που σκοπό έχουν να συσκοτίσουν το τοπίο, να μας ξεγελάσουν, να μας καθηλώσουν, να μην διεκδικούμε, να μας κάνουν να ξεχάσουμε όσα μας πήραν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

  Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί για να δώσουμε αποφασιστική απάντηση στα στηρίγματά τους στο εργατικό κίνημα, τη συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ ,ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) και τη φαμίλια τους στο ΕΚΘ, που θέλουν να κρατάνε τους εργαζόμενους χαλιναγωγημένους. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέσο, νοθείες εισαγγελείς, αστυνομία, τη συνεργασία με την εργοδοσία και την απροκάλυπτη ακόμη συμμετοχή ανθρώπων της εργοδοσίας όπως επιχειρήθηκε να γίνει στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ, για να διατηρηθούν στις καρέκλες και να συνεχίσουν τη συνδιαλλαγή τους με το αστικό κράτος και την εργοδοσία.

  Ο αγώνας μας θα είναι «αγώνας αντοχής» για όλους τους παραπάνω λόγους και επιπλέον γιατί η στάση της εργοδοσίας θα είναι σκληρή. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα τη μέρα της 24ωρης απεργίας που ξεδίπλωσε όλο της τον μηχανισμό για να τη χτυπήσει. Με «μπροστάρηδες» τη διοίκηση της εταιρείας, διευθυντικά στελέχη και άλλους «πρόθυμους» επιτέθηκαν στην περιφρούρηση και στη συνέχεια με τηλέφωνα, απειλές και «ταξίματα» επιχείρησαν να φέρουν τους συναδέλφους στο εργοστάσιο να δουλέψουν. Η ίδια στάση θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα και χρειάζεται να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα ανεχτούμε πρακτικές που αφορούν καθυστερήσεις της μισθοδοσίας των εργαζομένων που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν και να καλλιεργήσουν κλίμα αβεβαιότητας.

  Τέλος, ας προβληματιστούμε: γιατί η εργοδοσία κρατάει αυτή τη σκληρή στάση και προτιμά να έχει τέτοια «ζημιά» (όπως λέει η ίδια) από το ικανοποιήσει τα αιτήματα μας που θα της κοστίσουν λιγότερο; Η απάντηση είναι προφανής: για να μη «χαλάσει την πιάτσα».

  Γι’ αυτό θα έχει συμμάχους της τους υπόλοιπους επιχειρηματίες του κλάδου και της περιοχής. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και εμείς! Το επόμενο διάστημα να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή συμπαράσταση από τους εργαζόμενους και τα Σωματεία του Κλάδου, της περιοχής, του Ομίλου!

  ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΜΟΡΝΟΣ