20 χρόνια ακριβώς ως ανάγκη των καιρών το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, άνοιξε μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, πήρε με συνέπεια τη σκυτάλη των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Παραδόσεις της εργατικής τάξης που τιμάμε σε κάθε βήμα, σε κάθε σκέψη. Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας. Βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886, τη Θεσσαλονίκη του 1936, από τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή, από τις χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές μέχρι τις μέρες μας!

            Γι’ αυτό και σήμερα καλούμε σε συμπόρευση, σε κοινό βηματισμό όλα εκείνα τα σωματεία, τους συνδικαλιστές, τους εργαζόμενους, που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου. Απλώνουμε το χέρι σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους που δεν αντέχουν τη σαπίλα της συνδικαλιστικής μαφίας, προβληματίζονται, ψάχνουν το αποκούμπι τους.

Η μάχη που διεξάγεται εδώ και χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα, και που κλιμακώθηκε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι μάχη για τις καρέκλες, ούτε γενικές διαφωνίες κάποιων παρατάξεων. Είναι μάχη ζωής και θανάτου για το εργατικό κίνημα, ειναι μάχη της γραμμής του κοινωνικού διαλόγου, με την γραμμή που συνοψίζεται στο σύνθημα ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Καλούμε και όσους συνδικαλιστές, σωματεία, δεν συμφωνούν με το ΠΑΜΕ σε όλα, να βγάλουν συμπεράσματα. Με ποιόν θα πρέπει να συμπορευτούν; Με τις νόθες πλειοψηφίες, όπως του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, που δεν έχουν στηρίξει κανέναν εργατικό αγώνα, που με κάθε ευκαιρία υμνούν τους «καλούς» εργοδότες, που εφάρμοσαν τα μνημόνια στους χώρους δουλειάς, που δύο φορές τον τελευταίο μήνα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ (Πασκε, Δακε, ΕΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ) αρνήθηκαν σε εργαζόμενους την προκήρυξη απεργίας για να τους καλύψουν?

Είναι ξένο σώμα στο εργατικό κίνημα! Δεν έχουν πουθενά πλέον να κρυφτούν, δεν βρέθηκε ένας εργαζόμενος πουθενά να τους υπερασπιστεί. Τους υπερασπίζονται μόνο μπράβοι και ποινικοί της νύχτας ΜΑΤ και ασφαλίτες στα συνέδριά.

            Κάθε μέρα, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι μπαίνουν στη μάχη για να ξεκουμπιστούν από τα σωματεία μας, οι άνθρωποι της εργοδοσίας. Δυναμώνει μέρα με τη μέρα η συμπόρευση με τα ταξικά συνδικάτα, με το ΠΑΜΕ.

Για εμάς είναι καθαρό πως ο δρόμος της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα από την ασίγαστη πάλη με το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό τους, είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.

      20 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω.

Ανοίγουμε το δρόμο στην επόμενη μέρα, στο αύριο της εργατικής τάξης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Για το δίκιο της τάξης μας, γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!