Αγαπητοί γονείς
Σήμερα το κουδούνι των σχολείων ξαναχτύπησε, καλώντας μας να διανύσουμε μια ακόμα σχολική χρονιά, που δεν μοιάζει καθόλου με τις άλλες. Δίπλα στο άγχος που έχει καθένας από εμάς για κάθε νέα αρχή, δίπλα στα τεράστια έξοδα που πληρώνει κάθε γονιός για την κατά τα άλλα “Δημόσια-Δωρεάν Παιδεία”, έρχεται να προστεθεί και η αγωνία όλων μας για τις πρωτόγνωρες συνθήκες πανδημίας μέσα στις οποίες καλούνται ν’ ανοίξουν τα σχολεία.
Καμιά μέριμνα, κανένας σοβαρός σχεδιασμός δεν υπήρξε όλο το προηγούμενο διάστημα που να μας καθησυχάζει. Το αντίθετο. Οι μαθητές θα συνεχίσουν να στοιβάζονται σε 25αρια, 26αρια ακόμα και 27αρια τμήματα, σε ακατάλληλες αίθουσες, χωρίς κλιματισμό, σε σχολεία που το προσωπικό δεν επαρκεί για να καθαριστούν σωστά, για να απολυμαίνονται σε καθημερινή βάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τα σχολεία δεν ισχύει καμία απαγόρευση, κανένα μέτρο, όπως στους υπόλοιπους δημόσιους χώρους, σχετικά με την αναλογία ατόμων και τετραγωνικών. Αντίθετα, η κυβέρνηση φρόντισε ν’ αυξήσει σε συνθήκες πανδημίας τον αριθμό των μαθητών στην τάξη στα δημοτικά. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι καθαρίστριες ήρθαν (;) στα σχολεία μόλις λίγες ημέρες πριν αυτά υποδεχτούν τους μαθητές. Τέλος, οι οδηγίες του ΕΟΔΥ δεν δίνουν καμία απάντηση στις εύλογες ανησυχίες και ερωτήσεις, στα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά, όπως αποδείχτηκε π.χ. με το κρούσμα κορωνοϊού σε εκπαιδευτικό σε δημοτικό σχολείο της Καλλιθέας, όπου δεν υπήρχαν σαφείς κατευθύνσεις για τα βήματα που πρέπει να γίνουν.
Οι εκπαιδευτικοί του Πειραιά έχουμε τις ίδιες αγωνίες με εσάς. Άλλωστε, είμαστε στην πλειοψηφία μας κι εμείς γονείς, που τα παιδιά μας φοιτούν στο Δημόσιο Σχολείο.
Διατυμπανίζουν ότι είναι ατομική μας ευθύνη να προστατευτούμε και ότι είναι αρκετή μια μάσκα, μέσα στις γνωστές αίθουσες και κλιματικές συνθήκες που κάνουμε μάθημα, για να μας προστατέψει από τον ιό. Αντίθετα, το αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος, εδώ και χρόνια, για μείωση του αριθμού των μαθητών στην τάξη θεωρήθηκε ότι “κοστίζει πολύ” από το Υπουργείο, την κυβέρνηση. Δεν έκαναν τίποτα για να βρουν έστω και μια σχολική αίθουσα ακόμα. Έτσι μετρούν οι κυβερνήσεις τις ανάγκες μας, τις ανάγκες των παιδιών…
Αντί να διορίσουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς, με μόνιμη και σταθερή εργασία, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις, να καλυφθούν κενά στον Πειραιά (είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο ακόμα και με τα 25αρια τμήματα), έφτασαν στο σημείο να νομοθετούν προσλήψεις εκπαιδευτικών με 3μηνες (!) συμβάσεις. Με ποιο τρόπο άραγε μπορεί ένας εκπαιδευτικός, να αποκτήσει τον αναγκαίο παιδαγωγικά χρόνο εξοικείωσης με τον μαθητή, όταν είναι με 3μηνη σύμβαση, όταν πάει σε 3 και σε 4 σχολεία, όταν εργάζεται κάθε χρόνο και σε άλλο σχολείο, σε άλλο νομό;
Μας ακούτε συχνά να λέμε ότι το σχολείο δεν προσφέρει μόνο γνώσεις, αλλά καλλιεργεί και αξίες και ήθος. Και η μεγαλύτερη αξία στη ζωή είναι να αγωνίζεσαι για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κόντρα σ’ εκείνους που θεωρούν την υγεία μας και τη μόρφωσή των παιδιών μας και των παιδιών σας σαν κόστος.
Αγαπητοί γονείς των μαθητών μας,
είναι σήμερα αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ, να αγωνιστούμε από κοινού, δίπλα-δίπλα για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στην τάξη (μέχρι 15 μαθητές), να γίνουν χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών ,να προληφθούν καθαρίστριες, να γίνονται τακτικά τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Να σπάσουν τμήματα, άμεσα εκεί που το σχολείο έχει διαθέσιμη αίθουσα, να βρεθούν νέες σχολικές αίθουσες, να φτιαχτούν σχολεία.
Αντί λοιπόν για καθιερωμένες ευχές για το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στο σχολείο με μια προτροπή και δυο στίχους του μεγάλου μας ποιητή, Γιάννη Ρίτσου.
Αντισταθείτε σε ό, τι μας μειώνει, διεκδικείστε ό, τι μας αξίζει!
γιατί …
«…ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία και η ομορφιά του κόσμου…».
