Τρεις ακόμα προσπάθειες ποινικοποίησης των αγώνων συμπληρώνουν το παζλ που ετοίμασε από κοινού κυβέρνηση και εργοδοσία για να αντιμετωπίσει την οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται από την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Οι εργαζόμενοι του ΕΟΔΥ, οι οποίοι μεταξύ άλλων απαιτούν την άμεση καταβολή των απλήρωτων δεδουλευμένων τους από τον Νοέμβρη του 2021 αλλά και οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ που απαιτούν ανάκληση απολύσεων, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς, βιώνουν για τα καλά όλους τους απεργοκτόνους νόμους, όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Και για να τριτώσει το κακό, την ίδια μέρα η κυβέρνηση στέλνει στα δικαστήρια τους εργαζόμενους του ΟΣΥ που απεργούν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών και την εκχώρηση τους στα ΚΤΕΛ με προίκα την πριμοδότησή τους, που όλοι γνωρίζουμε τί θα σημάνει για τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς των εργαζόμενων μια τέτοια εξέλιξη.
Οι προσφυγές του κράτους και των εργοδοτών για να χαρακτηριστούν οι απεργιακοί τους αγώνες παράνομοι και καταχρηστικοί δεν είναι ξεκομμένοι από όλους τους μηχανισμούς που έχουν στηθεί και βρίσκουν έκφραση στα κάθε λογής «διαδηλωτοδικεία», «φοιτητοδικεία», «αγροτοδικεία», «απεργοδικεία».
Για το κράτος είναι παράνομο και καταχρηστικό να ζητάς τα δεδουλευμένα σου.
Για τους εργοδότες είναι παράνομο και καταχρηστικό να ζητάς αυξήσεις στους μισθούς όταν τα κέρδη τους έχουν φέτος ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Για την κυβέρνηση είναι ποινικό αδίκημα να απαιτούν οι φοιτητές να βγει έξω από τις σχολές τους η αστυνομία, παράνομο να διεκδικούν οι υγειονομικοί μέτρα για τη δημόσια υγεία και οι εργαζόμενοι του ΕΟΔΥ τα δεδουλευμένα τους. Όπως επίσης παράνομο είναι να ζητάς ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και σταθερή εργασία με όλα τα δικαιώματα σε ένα σημαντικό κλάδο όπως οι δημόσιες συγκοινωνίες.
Κι όμως, οι προσπάθειες όσων θέλουν να βάλουν στο γύψο κάθε αγωνιστική διεκδίκηση, πέφτουν και θα πέφτουν στο κενό. Ακυρώνονται στην πράξη όχι μόνο από τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες των εργαζομένων που αδυνατούν να ικανοποιηθούν από την εχθρική προς τα συμφέροντά τους πολιτική, αλλά και από την ανάλογα αυξανόμενη αλληλεγγύη που συναντά πλέον κάθε αγώνας μικρός και μεγάλος.
Μια αλληλεγγύη που θα κλιμακώνεται όχι μόνο στηρίζοντας όσους ξεσηκώνονται, αλλά και από την οργάνωση κλαδικών και επιχειρησιακών αγώνων ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένουν.
Γιατί καλύτερη στήριξη ενός αγώνα δεν είναι άλλη από την καθολική αντίσταση σε όσους μας υπόσχονται φτώχεια, ακρίβεια, απληρωσιά και απολύσεις.
Καλούμε όλα τα σωματεία να οργανώσουν τώρα αγώνες με βάση τις ανάγκες μας, σε κάθε περιοχή και χώρο δουλειάς. Οι εργαζόμενοι μπορούν να ανατρέψουν τα σχέδια κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοτών.
Με εμπιστοσύνη στη δύναμή μας καθορίζουμε τα βήματά μας και κλιμακώνουμε μέχρι την Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία στις 9 του Νοέμβρη.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙA
