Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,νέοι -νέες

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας προχωρά πpos το 31ο Συνέδριό του, που θα γίνει στις 23 Φλεβάρη του 2020. Είναι μια σημαντική διαδικασία όπου οι αντιπρόσωποι που εξέλεξαν τα σωματεία, θα αποτιμήσουν την τρίχρονη δράση και τις αδυναμίες του ΕΚΝΛ από το προηγούμενο συνέδριο, θα καθορίσουν τα νέα ταξικά καθήκοντα για το τοπικό συνδικαλιστικό κίνημα για το επόμενο τρίχρονο και το διεκδικητικό πλαίσιο και θα εκλέξουν νέα Διοίκηση, Ε.Ε και αντιπροσώπου για τη ΓΣΕΕ.

Ως Διοίκηση είμαστε περήφανοι για την αταλάντευτη στάση του ΕΚΝΛ στο πλευρό των συμφερόντων της εργατιά τάξης, των υπολοίπων λαϊκών στρωμάτων. Για τον σταθερό προσανατολισμό του ενάντια στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή η επιλογή ήταν πραγματική ασπίδα για τους εργαζόμενους απέναντι στην σφοδρή αντιλαϊκή επίθεση των τελευταίων και όχι μόνων χρόνων στην ζωή και τα δικαιώματά μας.

Και σε αυτή την τριετία που πέρασε, το Εργατικό Κέντρο :

• Συνέχισε να αναπτύσσει σταθερή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς ενάντια στην απλήρωτη εργασία, τις συνθήκες υγιεινής κι ασφάλειας, την υπεράσπιση των εργατικών κατακτήσεων.
• Πήρε θέση για όλα τα μικρά ή μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Πρωτοστάτησε στους αγώνες μαζί με άλλα ταξικά ΕΚ και Ομοσπονδίες στο πλάι των εργαζομένων και του λαού μας. Για να οργανωθεί η πάλη για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισής, του απεργιακού δικαιώματος, στην διεκδίκηση ΣΣΕ, το δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία.
• Στήριξε χωρίς δισταγμό τους αγώνες των φτωχομεσαίων αγροτών. Ενάντια στην πολιτική του ξεκληρίσματος τους. Πήρε πρωτοβουλίες για την οργάνωση της κοινής πάλης με τους αυτοπασχολούμενους για ζητήματα όπως η Κυριακάτικη Αργία.
• Ήταν σταθερά προσανατολισμένο στην οργάνωση της ταξικής αλληλεγγύης. Με δράσεις όπως τα λαϊκά φροντιστήρια για παιδιά άνεργων και φτωχών οικογενειών. Με τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και τις παρεμβάσεις ενάντια στο «κόψιμο» ρεύματος λαϊκών νοικοκυριών. Με την συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκη στους πυρόπληκτους στο Μάτι. Με τα καλοκαιρινά μπάνια αλληλεγγύης για τους ανέργους
• Στάθηκε απέναντι στην συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στην μετατροπή της σε ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών δολοφόνων . Στάθηκε δίπλα στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Δείχνοντας την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες-μετανάστες, ενάντια στην καλλιέργεια του ρατσισμού και της ξενοφοβίας
•  Οργάνωσε πολύμορφες δράσεις που ακουμπούν σε όλο το πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών μας των εργαζομένων στον πολιτισμό, αθλητισμό κα. Με την λειτουργία και ύπαρξή της Θεατρικής ομάδας. Με την διοργάνωση αθλητικών δραστηριοτήτων. Με την πραγματοποίηση συμβουλευτικής στήριξής γονέων από ομάδα ψυχολόγων-κοινωνικών λειτουργών. Με άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες όπως διοργάνωση εκδρομών, προβολή ταινιών κα.

Συναδέλφισσε5-Συνάδελφοι

Το Εργατικό Κέντρο είχε πάντα ανοιχτές τις πόρτες του σε κάθε εργαζόμενο, κάθε λαϊκό άνθρωπο που χρειάστηκε την στήριξή του, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς προϋποθέσεις. Αποτελώνταςς πραγματικό αποκούμπι για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η πορεία αυτή και η στάση του δεν είναι αυτονόητη και δεδομένη. Προκύπτει από το γεγονός πως το τιμόνι του Εργατικού Κέντρου είναι στα χέρια των ταξικών δυνάμεων. Από την επιλογή του να είναι σταθερά δίπλα στα συμφέροντα των εργαζομένων. Απέναντι στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τους στηρίζουν. Ενάντια στην λογική τους που έλεγε πως οι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων για έχουμε περισσότερες δουλειές, καλύτερους μισθούς. Είναι μια λογική επιζήμια για τους εργαζόμενους.

Είναι η λογική που υιοθέτησε η πλειοψηφία της Διοίκησής της ΓΣΕΕ αλλά και οι πλειοψηφίες σε μια σειρά κλαδικές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα. Έτσι απονευρώθηκε η αγωνιστική διάθεση ενώ η όποια διεκδίκηση ήταν στα όρια του μικρότερου κακού, της επιλογής καλύτερης διαχείρισής της αντιλαϊκής πολιτικής. Που τελικά οδήγησε στην ήττα και στις τεράστιες απώλειες στους μισθούς και τα δικαιώματά μας.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΕΙ, ΝΑ ΒΓΟΥΝΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Βαδίζουμε στον 3ο χρόνο ανάπτυξή όμως το εισόδημά μας δεν ανακάμπτει, οι συνθήκες στις onoίες δουλεύουμε και ζούμε δεν βελτιώνονται. Η επίθεση εξακολουθεί να δυναμώνει παρότι έχει επιτευχθεί ο «εθνικός στόχος» επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Ακριβώς γιατί αυτή η ανάπτυξη έχει ως προϋπόθεση το χτύπημα των δικαιωμάτων μας.

Σε όλη αυτή την διαδρομή δεν ήμασταν όλοι χαμένοι. Μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι και την περίοδο της κρίσης αποκόμισαν τεράστια κέρδη και στην περιοχή μας.  Σε κλάδοι όπως τα τρόφιμα, η ιδιωτική υγεία γίνονταν γίνονται διαρκώς νέες επενδύσεις. Τα όποια ψίχουλα μοιράζονται δεν είναι για όλους, δεν κάτι μόνιμο. Με το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να τα πάρουν πίσω.

Είναι κοροϊδία τα όσα υπόσχονται. Μιλάνε για αυξήσει στους μισθούς , την ίδια στιγμή που δεν θέλουν να ακούν για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), όταν με τους νόμους της σημερινής (ΝΔ) αλλά και προηγούμενης  (ΣΥΡΙΖΑ) κυβέρνησης μπαίνουν εμπόδια στην εφαρμογή κι όσων υπογράφονται.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μαζικά να συμμετέχουν στα σωματεία τους, στις συνελεύσεις και στις μαζικές διαδικασίες τους, ώστε να μπουν αποφασιστικά στην πάλη.

• Να παλέψουμε για να έχουμε ΣΣΕ με αξιοπρεπείςς μισθούς και όρους δουλειάς, με ουσιαστικές αυξήσεις και κατώτερο μισθό στα 751€.
• Να έχουμε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, σταθερό ωράριο εργασίας που να μην εξοντώνει, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
•  Να παλέψουμε για Υποχρεωτική Καθολική Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Με όρια ηλικίας στα 60 χρόνια για τουε άντρεε και 55 χρόνια για τιε γυναίκεε, μειωμένα 5 χρόνια αντίστοιχα για τα ΒΑΕ. Να καταργηθεί ο νόμοε Κατρούγκαλου. Να μην καταργηθεί η “προσωπική διαφορά”, να αποδοθούν χωρίε καθυστερήσειε, αιτήσειε και προαπαιτούμενα τα παρακρατηθέντα ποσά. Κατώτατη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ.
• Να παλέψουμε για Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Υγεία – Πρόνοια. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικήε δράσηε. Να γίνουν τώρα χιλιάδεε προσλήψειε στα δημόσια νοσοκομεία, πλήρουε απασχόλησηε υγειονομικών για να καλυφθούν οι τεράστιεε ελλείψειε στην Υγεία.
• Να παλέψουμε για ουσιαστική προστασία της λαΐκής κατοικίας και του λαϊκού εισοδήματος κόντρα στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις.
• Να παλέψουμε ενάντια στην συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Είναι ανάγκη να συζητήσουμε.

Τι χρειάζεται σήμερα να γίνει μπροστά σε αυτή την κατάσταση.

Απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους της περιοχής μας. Ιδιαίτερα στην νέα γενιά των εργαζομένων που σήμερα δουλεύει με άθλιους όρους, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα. Που δεν γνώρισε τις κατακτήσεις των προηγούμενων γενιών. Να κάνουν το βήμα μπαίνοντας στην οργανωμένη πάλη. Είναι η μόνη επιλογή σήμερα που μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτό το οποίο έχουμε πραγματικά ανάγκη.

Οι ογώνες που έγιναν και το προηγούμενο διάστημα άφησαν την δική τους παρακαταθήκη για την επόμενη περίοδο. Έβαλαν και νέα εμπόδια, καθυστέρησαν την εφαρμογή της αντιλαΐκής πολιτικής. Συνέβαλλαν να μην νομιμοποιείται αυτή η πολιτική στην συνείδηση των εργαζομένων. Να παραμένει η επιλογή του αγώνα ζωντανή.

Γνωρίζουμε πωε είναι μια δύσκολη επιλογή , που απαιτεί θυσίες. Όμως ότι κατέκτησε η εργατική τάξη το κατέκτησε με σκληρούς, πολύχρονους αγώνες στην γραμμή της ανυπακοής κι απειθαρχίας ενάντια στους καπιταλιστές, τις κυβερνήσεις τους, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Αποδείχτηκε ακόμη μια φορά, η επιτακτική ανάγκη, οι εργαζόμενοι να συσπειρωθούν και να δυναμώσουν το ΠΑΜΕ, τα αιτήματα και την ταξική γραμμή πάλης που προβάλει για την αναχαίτιση της αντεργατικής επίθεσης, αλλά και για την ικανοποίηση των σύγχρονων δικών μας αναγκών, κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, απομονώνοντας στις εκλογές των συνδικάτων και στους αγώνες, τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που μπαίνουν εμπόδιο στην ανασύνταξη του σ.κ και στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης.

Σήμερα χρειάζεται:

• Ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ζωντανό που θα σφυρηλατεί την ενότητα των εργαζομένων μέσα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, με σωματεία δραστήρια, με ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων σε συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και όχι εργοδοτικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που στήνονται από εργοδότες, κυβερνήσεις, νόθες διαδικασίες και μπράβους της νύχτας.
•  Ένα κίνημα που δε θα παζαρεύει πόσα δικαιώματα θα χάσουν κάθε φορά οι εργαζόμενοι, δε θα είναι ουρά και όχημα τηε κάθε αντιλαΐκήε κυβέρνησηε.
•  Κίνημα διεκδικητικό που θα αγωνίζεται για την ανάκτηση των απωλειών, προβάλλοντας επιθετικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν για την ικανοποίησή τους.
•  Ένα κίνημα που θα έχει σταθερό μέτωπο υπεράσπισης των εργαζομένων απέναντι στους επιχειρηματικούς μονοπωλιακούς ομίλους και σε κάθε κυβέρνηση που τους υπηρετεί.
• Σε αυτόν τον αγώνα χωράει κάθε έντιμος συνδικαλιστής, κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενος που κατανοεί την ανάγκη ύπαρξης των συνδικαλιστικών οργανώσεων με αυτό το περιεχόμενο πάλης, με ταξικό προσανατολισμό στην δράση τους.

Ο τόπος μας έχει μεγάλο πλούτο και μεγάλες δυνατότητες για να ζήσει ο λαός μας καλύτερα, σε συνθήκες ευημερίας. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να πιστέψουν στη δύναμη τους, να τη δοκιμάσουν, να την οργανώσουν, να βάλουν μπροστά το δίκιο τους. Σήμερα δεν αποτελεί μονόδρομο η σύνθλιψη των δικαιωμάτων και ο συμβιβασμός με τα ελάχιστα. Τον πλούτο που παράγουμε εμείς τον καρπώνονται οι λίγοι, τα μονοπώλια.

Αυτός ο πλούτος είναι δικός μας και πρέπει να τον διεκδικήσουμε.
Σε αυτό το δρόμο της αντεπίθεσης και της προοπτικής σας καλούμε,
εργαζόμενους και συνδικάτα, να «βάλουμε πλάτες».

Σε αυτό το δρόμο οι όποιες θυσίες απαιτούνται,
αξίζουν και πιάνουν τόπο.

31oSYNEDRIO-1.pdf