Πέρασαν 162 χρόνια  από τις 8 Μάρτη  1857 όταν  οι ράφτρες  και οι υφάντρες  της Ν. Υόρκης  σήκωσαν το ανάστημά τους  απέναντι  στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης . Διεκδικούσαν  λιγότερες ώρες  στο εξαντλητικό  ωράριο εργασίας, ίσο μισθό  για ίση  δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες  εργασίας  μέσα στις άθλιες φάμπρικες .

Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες  της εργατικής λαϊκής οικογένειας , ιδιαίτερα τις νέες,  να ματώνουν  από τα αντεργατικά  μέτρα που εφαρμόστηκαν  από τις προηγούμενες κυβερνήσεις  Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ κ.λ.π. , μέτρα που εφαρμόστηκαν   και εφαρμόζονται  και σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.  και των μονοπωλιακών ομίλων . Τα παραμύθια  της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ , η προσπάθεια να πείσει  συνολικά το λαό  με  ψευδαισθήσεις  και αυταπάτες  ότι τα δύσκολα  πέρασαν, βγήκαμε  από τα μνημόνια , περνάμε στην κανονικότητα , έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη  , πέφτουν  στο κενό. Γιατί είναι  σε πλήρη εφαρμογή  όλοι οι αντεργατικοί  νόμοι των  3 μνημονίων και η εποπτεία  των θεσμών παραμένει .

Την ανάπτυξή τους  τη βιώνει συνολικά  η εργατική τάξη  και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα  και ιδιαίτερα οι γυναίκες.  Στο όνομα της ισονομίας , γενικεύεται η εργασιακή ζούγκλα  και  η ανασφάλεια  σ’ όλο το εργατικό δυναμικό , σε άνδρες και γυναίκες . Χτυπιέται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, εντατικοποιείται η εργασία, αυξάνεται η εκμετάλλευση. Οι επενδυτικοί όμιλοι επενδύουν στο «γυναικείο δυναμικό»  και τη χρησιμοποίηση των «γυναικείων δεξιοτήτων» , στα πλαίσια της μεγαλύτερης  κερδοσκοπίας  και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Από κοντά και οι συμβιβασμένες  συνδικαλιστικές  πλειοψηφίες  σε Γ.Σ.Ε.Ε και ΑΔΕΔΥ που ανάγουν τη γυναικεία ανισοτιμία σε ζήτημα «ποσόστωσης»  . Επιχειρούν να  αποσυνδέσουν  τη γυναικεία  ανισοτιμία από τη γενικότερη  ταξική εκμετάλλευση  και να ενσωματώσουν  τις γυναίκες στα δεσμά της εκμετάλλευσης του συστήματος .

Αυτά τα δεσμά μπορούμε να τα σπάσουμε , αν ακολουθήσουμε  το δρόμο του οργανωμένου  αγώνα  μέσα από τα ταξικά σωματεία , κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο  και σε κάθε  κυβέρνησή του, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ , στον εργοδοτικό  και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Σήμερα,  στη χαραυγή του 21^ου αιώνα,  υπάρχουν  όλες οι επιστημονικές  και τεχνολογικές  δυνατότητες  να μπορούν  να εξασφαλίσουν  , όχι μόνο οι γυναίκες αλλά συνολικά  η εργατική τάξη  και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα,  μια ζωή όπως τους αξίζει.

Καλούμε  όλες τις γυναίκες , με κριτήριο τις σύγχρονες  ανάγκες να αγωνιστούμε , να διεκδικήσουμε  :

• Επαναφορά των συλλογικών  διαπραγματεύσεων για υπογραφή  και της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.  και των κλαδικών  συμβάσεων  με αυξήσεις στους μισθούς  και μείωση των ωρών εργασίας. Κατώτερος μισθός 751€. Το δικαίωμα στην πλήρη , σταθερή δουλειά.
• Δημόσια και δωρεάν  κοινωνική ασφάλιση  για όλες και όλους.
• Προστασία της μητρότητας . Μέτρα φροντίδας των παιδιών  και των νηπίων. Μέτρα προστασίας και φροντίδας των ΑμεΑ. Για μια ζωή χωρίς φτώχεια , ανεργία , ιμπεριαλιστικούς  πολέμους , προσφυγιά.

Για μια κοινωνία που θα καταργήσει  την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο , όπου άνδρες και γυναίκες  θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν  με βάση  τις σύγχρονες  ανάγκες  της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων .

Σας καλούμε  την Παρασκευή  8 Μάρτη  και ώρα 6:30 μ.μ.  στη Δημοτική Αγορά Αγρινίου

( πρώην Λαχαναγορά)  στην εκδήλωση της ΟΓΕ  , να τιμήσουμε την 8^η Μάρτη .