Ονομάζομαι Μ.Ι. είμαι  58 ετών και δουλεύω στη λάντζα για 23 χρόνια.  Τα τέσσερα τελευταία δουλεύω στην κουζίνα σε ένα Κέντρο διασκέδασης  μία δύο , μπορεί τρεις φορές την εβδομάδα ανάλογα με τις εκδηλώσεις. Κάθε εβδομάδα προσλαμβάνομαι , κάθε εβδομάδα απολύομαι. Για χρόνια.

Στις 29 Φλεβάρη απολύθηκα με άλλους δεκαπέντε ακόμη και όπως καταλαβαίνεται δεν ξαναπήγαμε ποτέ δουλειά. Το Κέντρο έκλεισε λίγες μέρες μετά από απόφαση της Κυβέρνησης. Το ταμείο ανεργίας δεν έχω τα ένσημα να το λάβω και νομίζω κανείς από τους συναδέλφους μου αφού δουλεύαμε δέκα – δώδεκα μεροκάματα το μήνα.

Με αυτή μου την επιστολή , δεν κατακρίνω την απόφαση της Κυβέρνησης να κλείσει τα μαγαζιά. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ από την άλλη ότι θα μείνουν τόσοι άνθρωποι άνεργοι χωρίς κάποια βοήθεια. Στη δική μας περίπτωση, γιατί απολυθήκαμε 29 Φλεβάρη και όχι μία ή δύο  μέρες αργότερα. Τρομερό!

Κύριοι των Υπουργείων και της Κυβέρνησης,

Ζητάω για τους συναδέλφους μου και για μένα, να αξιολογήσετε ξανά τις αποφάσεις σας. 

Μ.Ι.   άνεργη.

Να δοθεί η αποζημίωση των 800 ευρώ ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους που έμειναν άνεργοι μέσα στην πανδημία χωρίς εξαιρέσεις.

Η συναδέλφισσα εργαζόμενη είναι άλλη μία περίπτωση εργαζομένης που εξαιρείται αυτή τη δύσκολη ώρα , από τα μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Η επιτροπή αγώνα ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον επισιτισμό θα συνεχίσει να δημοσιεύει προς κάθε αρμόδια κρατική υπηρεσία και ΜΜΕ τα όσα βιώνουν οι ίδιοι οι άνεργοι και εργαζόμενοι του κλάδου μας , αυξάνοντας τη πίεση για άμεση λύση στα οξυμένα προβλήματα μας.

Μέσα απο το mail μας και τα τηλέφωνα επικοινωνίας καλούμε περισσότερους συναδέλφους να μας καταγγείλουν τα όσα βιώνουν .