Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από την κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας (14.02.2012), οι οποίοι είχαν συσταθεί για να παρέχουν στους εργαζόμενους προγράμματα στέγασης, όπως κατασκευές εργατικών κατοικιών, επιδότηση ενοικίου, άτοκα δάνεια, αλλά και προγράμματα μέριμνας, ψυχαγωγίας – πολιτισμού όπως τον 7ήμερο κοινωνικό τουρισμό, τις 2ήμερες και 3ήμερες εκδρομές, τα εισιτήρια για μουσεία, θεατρικές παραστάσεις, την αγορά βιβλίων.
Από την κατάργηση των δύο Οργανισμών και την ενσωμάτωσή τους στον ΟΑΕΔ, κανένα νέο στεγαστικό πρόγραμμα δεν εκπονείται παρότι οι κρατήσεις των εργαζομένων συνεχίζονται και μάλιστα το 2012 επεκτάθηκαν και σε άλλες κατηγορίες, έχοντας αποφέρει στο κράτος ποσά αρκετών δις. ευρώ από το 2011 μέχρι σήμερα. Τα δε αποθεματικά των δύο οργανισμών ύψους περί των 8 δις ευρώ (σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των συλλόγων εργαζομένων αυτών των οργανισμών) στην κυριολεξία λεηλατήθηκαν. Τα δάνεια που ο ΟΕΚ έχει χορηγήσει από δικά του κεφάλαια, σε περίπου 100.000 δικαιούχους, παραμένουν σε καθεστώς μη ρύθμισης, οι εγγυήσεις σε δανειολήπτες απέναντι στις τράπεζες χάθηκαν και σπίτια περνάνε σε χέρια τραπεζών και κορακιών μέσω πλειστηριασμών.
Η ακίνητη περιουσία των ΟΕΚ και ΟΕΕ (ύψους άνω των 14 δις σύμφωνα πάλι με τους παραπάνω συλλόγους) απαξιώνεται και απομειώνεται σημαντικά, αφού ήδη ο διάδοχος ΟΑΕΔ έχει επιστρέψει οικόπεδα σε δήμους, οικόπεδα χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων παραμένουν ανεκμετάλλευτα, σημαντικές εκτάσεις οικοπέδων έχουν καταπατηθεί. Στην Άμφισσα για παράδειγμα το οικόπεδο του ΟΕΚ, στο τρίγωνο των νέων εργατικών κατοικιών, τεχνική σχολή (ΕΠΑΛ) και κόμβος προς Ιτέα δόθηκε στο Δήμο για να γίνει το αμφίβολης χρηστικότητας πάρκο της ελιάς αν και θα μπορούσε να γίνει η επέκταση των εργατικών κατοικιών με νέες κατοικίες για συμπολίτες μας, ενώ ο χώρος που στέγαζε το νηπιαγωγείο στις εργατικές κατοικίες 1, έγινε όρχος οχημάτων για τα μηχανήματα του Δήμου.
Με την κατάργηση της Εργατικής Εστίας σταμάτησαν τα εκδρομικά προγράμματα για χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που με αυτόν τον τρόπο είχαν τη δυνατότητα ολιγοήμερων διακοπών, το πρόγραμμα του Κοινωνικού Τουρισμού (με κάθε χρόνο μειούμενους δικαιούχους) στην ουσία έχει απαξιωθεί και κανένα νέο πρόγραμμα αγοράς βιβλίων αλλά και εισιτηρίων θεάτρων δεν έχει εκπονηθεί.
Τώρα, με την πανδημία να έχει τσακίσει τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τα παραπάνω αλλά και για να καλυφθούν οι ανάγκες εργαζομένων και συνταξιούχων για διακοπές, είναι ανάγκη, πρωτίστως υποχρέωση, να αξιοποιηθούν τα αποθεματικά αυτά, να ξεκινήσουν προγράμματα κοινωνικού τουρισμού αλλά και τα υπόλοιπα προγράμματα. Σε διαφορετική περίπτωση τα παχιά λόγια για στήριξη του τουρισμού μάλλον θα αναφέρονται στις επιδοτήσεις στα μεγάλα τουριστικά γραφεία (tour operator’s) και όχι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τουρισμού όπου και κατευθυνότανε το σύνολο των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού. Η στήριξη επίσης στον πολιτισμό και στους ανθρώπους που τον παράγουν, θα είναι γράμμα κενό χωρίς την έκδοση εισιτηρίων για τα θέατρα, τη χορήγηση δελτίων για αγορά βιβλίων.
