Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Ακολουθώντας τα βήματα της Deloitte & PWC, η εταιρεία ΕΥ, «αναγκάζει με το γάντι» τους εργαζόμενους σε υποχρεωτική άδεια. Δείχνοντας επίπλαστο ενδιαφέρον για τις ανάγκες του προσωπικού, «παρότρυνε» τους εργαζόμενους να πάρουν 6 αντί για 3 μέρες από την κανονική τους άδεια μέχρι 25/4 για να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν.

Βέβαια, η «παρότρυνση» γίνεται εντολή καθώς οι εργαζόμενοι μπορούν να μη λάβουν την άδεια μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του μετόχου του αντίστοιχου τμήματος.

Μετά από καταγγελίες συναδέλφων στο σωματείο, μάθαμε ότι στο τμήμα του Assurance (ελεγκτές) ενημέρωσαν ότι η άδεια αυτή θα είναι 10 μέρες, δίνοντας την ευκαιρία να την πάρουν μέχρι 31/5, πάντα βέβαια εάν το επιτρέπουν οι αυξημένες ανάγκες των project που μπορεί να τρέχουν.

Όλα αυτά ακούγονται παράλογα μετά τις διαβεβαιώσεις της εταιρείας ότι δεν θα αλλάξει τίποτα παραπάνω σε σχέση με το ωράριο και τις απολαβές των εργαζομένων και ότι είναι εξασφαλισμένη η εργασία για όλο το προσωπικό της εταιρείας. Την ίδια ώρα, για να χρυσώσουν το χάπι, ανεβάζουν βίντεο με αστεία “memes” για τον κορωνοϊό, ασκήσεις γυμναστικής από το σπίτι και διοργανώνουν σεμινάρια ψυχολογικής υποστήριξης των εργαζομένων!

Επιπλέον με την παραπάνω ενέργεια της διοίκησης, σοβαρό ζήτημα προκύπτει και με τους συναδέλφους που δεν έχουν υπόλοιπα αδείας π.χ. νεοπροσλαμβανόμενοι. Αφού υπάρχει κίνδυνος να μην έχουν τα απαιτούμενα υπόλοιπα για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Παρά τη διάθεση καθησυχασμού και την προσπάθεια της διοίκησης να παρουσιαστεί η υποχρεωτική άδεια ως μέτρο που λαμβάνεται με γνώμονα τo συμφέρον των εργαζομένων έχει μάλλον συνειδητά παραλείψει να αναφερθεί ότι η χορήγηση της άδειας αναψυχής των μισθωτών σύμφωνα με το άρθρο 4 του Α.Ν.539/45, καθορίζεται κατόπιν συμφωνίας μεταξύ μισθωτών και εργοδότη, και σε καμία περίπτωση δεν αποφασίζεται μονομερώς!

Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κανονική άδεια, η για οποιοδήποτε λόγο υποχρεωτική χορήγηση μιας ή περισσοτέρων ημερών αναπαύσεως από τον εργοδότη στον μισθωτό, μετά από απόφαση του εργοδότη, δηλαδή ο εργοδότης δεν μπορεί να «εξαναγκάσει» το μισθωτό να πάρει την κανονική του άδεια με αιτιολογία την κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης. Αν ο εργοδότης αρνηθεί να τον απασχολεί, ο μισθωτός θα λάβει τις αποδοχές του βάσει των διατάξεων περί υπερημερίας του εργοδότη. Οι ανωτέρω ημέρες αναπαύσεως δεν μπορεί να συμψηφιστούν με τις ημέρες αδείας του μισθωτού, η χορήγησή τους δηλαδή δεν έχει ως συνέπεια τη μείωση των ημερών αδείας αυτού.

Η παραπάνω ενέργεια, εντάσσεται στην συνολικότερη επιδίωξη της εργοδοσίας να μεταφέρει τις συνέπειες και αυτής της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων της, προχωρώντας σε καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Οι ημέρες του Πάσχα πάντα ήταν μια καλή ευκαιρία για κάποιους από εμάς να επισκεφθούμε τις ιδιαίτερες πατρίδες μας, να βρεθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να ξεκουραστούμε, οπότε ανεξαρτήτως του προγραμματισμού της εταιρείας η πλειοψηφία των συναδέλφων έπαιρνε κάποιες μέρες αδείας κατόπιν συνεννόησης μέσα στις οποίες ήταν συνήθως και η Μεγάλη Πέμπτη και Τρίτη του Πάσχα. Παράλληλα όμως υπήρχαν και περιπτώσεις συνάδελφων που είτε δεν μπορούσαν να πάρουν αυτές τις μέρες αδείας είτε τις έπαιρναν μόνο στα χαρτιά αφού αναγκαζόταν με τον έναν η άλλο τρόπο εκείνες τις μέρες να δουλεύουν.

Στις σημερινές συνθήκες είναι απολύτως κατανοητό ότι αρκετοί συνάδελφοι μπορεί να μην επιθυμούν να πάρουν άδεια αυτές τις ημέρες, για διάφορους λόγους. Άρα δεν μπορεί να αναγκαστούν να πάρουν αυτές τις ήμερες που τους «προτείνει» η εταιρεία χωρίς τη συναίνεσή τους!

Ενημερώνουμε το σωματείο μας για κάθε αυθαιρεσία της εργοδοσίας, για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας. Η αλληλεγγύη, η συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση είναι τα δικά μας όπλα!