Όταν το χτύπημα στην πλάτη δεν φτάνει
Συνάδελφε, Συναδέλφισσα,
Οι μήνες Σεπτέμβριος – Οκτώβριος είναι μια περίοδος που οι περισσότερες λογιστικές – ελεγκτικές – συμβουλευτικές εταιρίες ανακοινώνουν προαγωγές και αυξήσεις στο προσωπικού τους.
Οι εργαζόμενοί τους το προηγούμενο διάστημα κλήθηκαν να δουλέψουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες, με την τηλεργασία να γενικεύεται παντού, τα ωράρια να γίνονται λάστιχο (περισσότερο απ’ ότι συνήθως…), να δουλεύουν Κυριακές και αργίες. Να χάνεται κάθε έννοια προσωπικής ζωής. Παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι κατάφεραν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εργασίας τους.
Από την πλευρά της εργοδοσίας δεν έλειψαν οι ευχαριστίες στους εργαζόμενους και τα μπράβο. Έλεγαν ότι νοιάζονται για αυτούς και εάν έχουν κάποιο πρόβλημα να απευθυνθούν κατευθείαν στους εργοδότες. Έλεγαν ότι οι εργαζόμενοι τα καταφέραν καλά και η δουλειά συνεχίζεται χωρίς προβλήματα. Τους καλούσαν να συμβάλουν ώστε οι εταιρίες να συνεχίζουν το έργο τους, να δουν αυτή την κρίση σαν ευκαιρία (sic!) που θα επιτρέψει στις εταιρίες να επεκταθούν και σε άλλους τομείς.
Oι εργαζόμενοι εκτός από την ηθική επιβράβευση περίμεναν να δουν και μισθολογική βελτίωση αφού ανταποκρίθηκαν στα καθήκοντα τους και με το παραπάνω. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι λόγω της τηλεργασίας επωμιστήκαν ή θα επωμιστούν ένα σημαντικό κόστος στις πλάτες τους (π.χ καρέκλα, γραφείο, θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα κλπ). Την ίδια στιγμή οι πολυεθνικές του κλάδου κατέγραφαν κέρδη.
Αντ’αυτού οι ανακοινώσεις των εργοδοτών διέλυσαν τις προσδοκίες τους.
Κάποιες εταιρίες έδωσαν προαγωγές (άρα παραπάνω ευθύνες και
αρμοδιότητες) χωρίς αυξήσεις, αλλού έδωσαν αυξήσεις της τάξης των 50 εύρω στην λογική ότι «προς το παρόν είναι δύσκολα τα πράγματα και θα δούμε για κάτι καλύτερο του χρόνου», και οπού έδωσαν μεγαλύτερες αυξήσεις απαιτούν δυσανάλογα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας.
Στην πλειοψηφία όμως δεν έδωσαν τίποτα αιτιολογώντας το μάλιστα ότι κάποιοι συνάδελφοι αμείβονται πολύ ψηλά (χωρίς να τεκμηριώνουν το τι θεωρούν ψηλά ή χαμηλά), ότι κάποιοι πήραν αύξηση πέρσι άρα φέτος δεν δικαιούνται κ.α. Άραγε αυτό ισχύει και για τα bonus των στελεχών;
Η στάση της εργοδοσίας δεν είναι τυχαία. Σκοπεύει και με αυτό τον τρόπο να κερδίσει περισσότερα από την δικιά μας εργασία. Εκμεταλλεύεται το αντιλαϊκό νομικό πλαίσιο των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που δίνει την δυνατότητα στους εργοδότες και στις ενώσεις τους (π.χ στο ΣΕΒ οπού είναι μέλη του) να μην υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ώστε να δίνεται το «ελεύθερο» σε κάθε εταιρία να παγώνει τους μισθούς όποτε θέλει, να κόβει οδοιπορικά, να έχει απλήρωτες υπερωρίες, να κάνει το ωράριο λάστιχο.
Ζητάμε:
- Να δοθούν αξιοπρεπείς αυξήσεις σε όλους τους εργαζόμενους.
- Κάλυψη του πάγιου κόστους τηλεργασίας (θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα, εξοπλισμός) από την εργοδοσία.
- Υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο που να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζόμενων.
Οργωνόμαστε στο σωματείο μας για να διεκδικήσουμε συλλογικά ουσιαστικά μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας μας, του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας τόσο από την εργοδοσία όσο και από το κράτος.
