«Δεν βγαίνουμε»… για τους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων – αλλά λεφτά υπάρχουν για την πολεμική οικονομία και τους επιχειρηματίες!
Συνάντηση είχε την Τρίτη 17 Ιούνη η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ με τον Υπουργό Οικονομικών. Από την πλευρά της ΑΔΕΔΥ τέθηκαν συνολικά τα βασικά μισθολογικά και θεσμικά αιτήματα των Δημοσίων Υπαλλήλων. Μεταξύ άλλων, συζητήθηκαν ζητήματα όπως:
- Η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, που παραμένουν κομμένα, παρά τα κυβερνητικά πανηγύρια για «ανάπτυξη» και «έξοδο από τα μνημόνια», που επί της ουσίας Δεν είναι «δώρα» αλλά τμήμα του μισθού μας που κλάπηκε.
- Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν τις τεράστιες απώλειες της προηγούμενης δεκαετίας και να αντιμετωπίζουν τη σημερινή ακρίβεια, την έκρηξη τιμών στα βασικά είδη και τη στέγαση.
- Την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που να κατοχυρώνει δικαιώματα, σταθερό ωράριο, άδειες, αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και αμοιβής.
- Την αποκατάσταση του Μισθολογικού Κλιμακίου που χάθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την διετία 2016-2017, μέσω του μισθολογίου-κοροϊδία, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
- Την κατάργηση της εισφοράς 2% υπέρ ανεργίας, ένα άδικο χαράτσι για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
- Την αύξηση του αφορολόγητου ώστε να πάψει η λεηλασία του ήδη πετσοκομμένου εισοδήματός μας μέσω της φορολογίας.
- Τις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις υπηρεσίες που έχουν γονατίσει: στα σχολεία, τα νοσοκομεία, στους ΟΤΑ, τις Κοινωνικές Υπηρεσίες και την ασφάλιση.
- Την άρση των αδικιών στη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος, την έκδοση όλων των σχετικών ΚΥΑ και την ένταξη στα ΒΑΕ όσων εργάζονται σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες, όπως νοσηλευτές, εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, τεχνικές υπηρεσίες κ.ά.
Η απάντηση του Υπουργού ήταν αποστομωτική… ως προς το ποια πολιτική υπηρετεί.
Από τη συζήτηση προέκυψε ξεκάθαρα ότι όχι μόνο τα μνημονιακά μέτρα είχαν μόνιμο χαρακτήρα και στόχευαν στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά και ότι, κατά τον Υπουργό, για τη «χρεοκοπία» της χώρας έφταιγαν – ούτε λίγο ούτε πολύ – οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων.
Με απόλυτο κυνισμό ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί κανένα από τα αιτήματα, γιατί – όπως χαρακτηριστικά είπε – «δεν βγαίνουμε»! Επανέλαβε το γνωστό μνημονιακό τροπάρι, που αναμασούν εδώ και χρόνια όλες οι κυβερνήσεις – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ – ότι τάχα «η χώρα βγήκε από τριπλή χρεοκοπία», αλλά… και ότι και τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για παροχές, γιατί ο «δημοσιονομικός χώρος» είναι στενός και «πρέπει να τηρούνται οι δεσμεύσεις».
Πάτησε πάνω στις γνωστές μνημονιακές δεσμεύσεις, στα Σύμφωνα Σταθερότητας, στο Μεσοπρόθεσμο, στις εντολές και τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. για υποχρεωτικό έλεγχο των δαπανών, για να ξεκαθαρίσει ότι το μόνο που μπορεί να συζητηθεί είναι η «εσωτερική ανακατανομή» των ήδη περιορισμένων δαπανών.
Εξαιρούνται φυσικά οι πολεμικές δαπάνες, οι φοροελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, οι επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους γιατί όλα αυτά είναι οι πραγματικές «ιεραρχήσεις της κυβέρνησης», για «να εξασφαλίζεται η αναπτυξιακή πορεία της χώρας»… Με άλλα λόγια: λεφτά υπάρχουν, απλώς δεν είναι για τους εργαζόμενους.
Την ίδια απάντηση – ότι δεν υπάρχουν χρήματα – έδωσε και στο ενδεχόμενο θετικής έκβασης της πρότυπης δίκης στο ΣΤΕ για την χορήγηση του 13ου και 14ου μισθού, θυμίζοντάς μας έτσι ότι η μη υλοποίηση θετικών αποφάσεων του ΣΤΕ από τις κυβερνήσεις δεν είναι καινούργια επιλογή…
Δεν παρέλειψε, βέβαια, και την παλιά γνωστή καραμέλα: ότι με την «ανάπτυξη» δήθεν θα επιστρέψουν οφέλη στην κοινωνία, ότι θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.
Ποια ανάπτυξη; Αυτή που στηρίζεται σε μισθούς-φιλοδωρήματα, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, στα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, για να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτήν την ανάπτυξη υπερασπίστηκε με θέρμη ο υπουργός και η κυβέρνηση του.
Τα ίδια παραμύθια μας έλεγαν και οι προηγούμενοι – και οι προηγούμενοι των προηγούμενων…
Αυτό το μοντέλο οικονομίας που υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα έχει μια σταθερά: οι εργαζόμενοι μόνιμα στον πάτο – τα κέρδη του κεφαλαίου σταθερά στην κορυφή.
Ο Υπουργός Οικονομικών δε ντράπηκε, μάλιστα, να καυχηθεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν η μόνη που έδωσε αυξήσεις (!) στους δημοσίους υπαλλήλους, την ώρα που:
- Ο εισαγωγικός μισθός είναι κάτω και από τον αντίστοιχο του 2011.
- Πάνω από 1.500 εκπαιδευτικοί παραιτήθηκαν, γιατί δεν βγαίνουν ούτε για το νοίκι.
- Ένας στους δύο εργαζόμενους δε θα πάει διακοπές φέτος.
- Ο πληθωρισμός τρώει κάθε ευρώ πριν προλάβει να φτάσει στο πορτοφόλι.
Η στάση του Υπουργού ήταν ξεκάθαρα αρνητική και απαξιωτική απέναντι στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Καμία έκπληξη!
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν ούτε από τη ΝΔ, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ και τους υπόλοιπους που συναγωνίζονται στο ποιος θα υπηρετήσει πιο πιστά την Ε.Ε., τους «δημοσιονομικούς κανόνες», την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των λίγων.
Μόνο με οργάνωση και σύγκρουση με αυτή την πολιτική μπορούν οι εργαζόμενοι να ελπίζουν σε πραγματικές κατακτήσεις.
Η ελπίδα δεν βρίσκεται σε κυβερνητικούς διαλόγους και αυταπάτες, αλλά στη μαζική συσπείρωση στα σωματεία και τον ανυποχώρητο αγώνα για αυξήσεις, συλλογικές συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με τη δική του πάλη!
