ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ, ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ – ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ – ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Ο ΝΟΜΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, αντιπρόσωποι στο Συνέδριο,
Το φετινό συνέδριο του ΕΚΗ έρχεται σε μια περίοδο καμπής για την εργατική τάξη του νομού αλλά και ολόκληρης της χώρας. Έρχεται να κλείσει ένα κύκλο μιας μεγάλης μάχης που δόθηκε ενάντια στην ψήφιση του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη και να ανοίξει ένα νέο κύκλο μαχών των συνδικάτων ενάντια στην εφαρμογή του, μια μάχη για να μείνει στα χαρτιά όπως έχουμε καταφέρει αρκετές φορές στο παρελθόν.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΗ δεν οργανώσει ένα συνέδριο απολογισμού, εκτίμησης της πείρας, των μαχών που δόθηκαν, ένα συνέδριο οργάνωσης των συνδικάτων για τη σκληρή αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Επιδιώκει ένα συνέδριο ψηφοκαταμέτρησης, χωρίς ουσιαστική συζήτηση.
Την τριετία που πέρασε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε πιο επιθετικά και απροκάλυπτα στη επίθεση των εναπομεινάντων δικαιωμάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Οι τεράστιες ευθύνες της για τη διαχείριση της πανδημίας δεν μπορούν να κρυφτούν, αντίθετα αναδεικνύουν το πραγματικό πρόσωπο του αστικού κράτους. Η αξιοποίηση της πανδημίας ως άλλοθι για το ξήλωμα σωρείας δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων είναι μια ακόμα τρανταχτή απόδειξη ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία ειρηνική συμπόρευση εργατών και εργοδοτών, κανένα περιθώριο ταξικής συνεργασίας και αμοιβαίου οφέλους. Η πεισματική άρνηση ενίσχυσης του ΕΣΥ μπροστά στην πανδημία, η μετατροπή του σε σύστημα αντιμετώπισης μίας νόσου, η εγκληματική υποβάθμιση του με συγχωνεύσεις, κλεισίματα κλινικών, εργολάβους στα νοσοκομεία, με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, η δημιουργία υγειονομικών πρωτοκόλλων στους χώρους δουλειάς με βάση τις απαιτήσεις τις εργοδοσίας, τα δωράκια εκατομμυρίων σε ιδιωτικές κλινικές, αεροπορικές εταιρίες κ.α αναδεικνύουν ότι το σύστημα που εκπροσωπούν είναι ο πιο επικίνδυνος ιός για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κερασάκι στην τούρτα της εργαλειοποίησης της πανδημίας είναι η αποθέωση της ατομικής ευθύνης και η αξιοποίηση του όπλου που λέγεται εμβόλιο ως μέσω πίεσης και επίθεσης των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα σε αυτές τις συνθήκες πανδημίας και εγκλεισμού, η κυβέρνηση πέρασε ένα σωρό αντιλαϊκά νομοσχέδια που στοχεύουν κάθε πτυχή της ζωής της εργατικής τάξης. Το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση, το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και πάνω από όλα τον απαράδεκτο, αντιδραστικό και αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη.
Με την ψήφιση του νόμου και σε συνέχεια άλλων αντεργατικών νόμων έχει πλέον διαμορφωθεί ένα ισχυρό νομοθετικό οπλοστάσιο υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων που τους δίνει τη δυνατότητα να εκτινάξουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης διαμορφώνοντας όρους συνεχούς κινητικότητας για όλο τον εργάσιμο βίο, χωρίς συλλογικά δικαιώματα, συμπιέζοντας ακόμα παραπέρα τους μισθούς, χειροτερεύοντας συνολικά την ζωή των εργαζομένων, ειδικά της νέας βάρδιας που έχει βγει τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή.
Με το οπλοστάσιο αυτό λύνονται τα χέρια της εργοδοσίας και του αστικού κράτους από τα ελάχιστα τυπικά εμπόδια που υπήρχαν για να εξαπολύσουν επίθεση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης. Στόχος είναι να υπάρξει σιγή νεκροταφείου από το εργατικό κίνημα, να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην υλοποίηση του αντεργατικού σχεδιασμού, να μην οργανώνεται η πάλη των εργαζομένων διεκδικώντας τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Σε αυτή την επίθεση ξεχωρίζουν τρεις βασικοί πυλώνες στις ανατροπές που επέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τα ζητήματα της οργάνωσης του χρόνου εργασίας και κατ’ επέκταση των μισθών, της επίθεσης στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και στη δράση των Συνδικάτων, της υπονόμευσης του απεργιακού δικαιώματος.
Πρέπει συνάδελφοι να γίνει κατανοητό σε βάθος ότι ο νόμος Χατζηδάκη είναι πραγματική τομή στην ανατροπή θεμελιακών κατακτήσεων στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του 8ωρου, όσο και την ανατροπή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με πολύχρονους ταξικούς αγώνες.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αποδεχτεί πως τώρα που ψηφίστηκε, ότι δεν μπορεί να αλλάξει. Υπάρχει πείρα, δεκάδες νόμοι έχουν γίνει κουρελόχαρτα, όταν τα Συνδικάτα μαζί με τους εργαζόμενους, αντιστέκονται, κινητοποιούνται, παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Μόνο στο πρόσφατο παρελθόν, καταργήθηκε στην πράξη ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ο νόμος Αχτσιόγλου που προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην πραγματοποίηση Απεργιών, με το γνωστό 50%+1 των τακτοποιημένων μελών για να είναι «νόμιμη» η Απεργία, όταν μάλιστα 9 στις 10 κηρύσσονται παράνομες, αλλά και άλλοι νόμοι.
Σε αυτή τη μάχη συνάδελφοι και συναδέλφισσες, στη μάχη να μείνει στα χαρτιά και στον Καιάδα της ιστορίας ο νόμος Χατζηδάκη, δεν ξεκινάμε από το μηδέν.
Αντλούμε δύναμη από τις μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Από τη μεγαλύτερη σε συμμετοχή κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων που ήταν η απεργία στις 10 Ιούνη ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη. Τότε δεν υπήρξε ούτε ένας εργαζόμενος που έβλεπε θετικές διατάξεις σε αυτό το έκτρωμα.
Υπάρχει πείρα από το πώς φτάσαμε σε ένα μεγάλο απεργιακό μέτωπο. Με ζωντανές διαδικασίες, μέσα και έξω από χώρους δουλειάς, με Γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, όπου οι εργαζόμενοι καταδίκασαν και απέρριψαν το νόμο-έκτρωμα. Υπήρχαν κλαδικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις που έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, στη μάχη για καλύτερους μισθούς και ασφάλιση.
Σημαντική πείρα ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη μπορεί να βγει από τους πρόσφατους μεγάλους αγώνες στην E–food, η πρόσφατη καθολική απεργία των εκπαιδευτικών σαν απάντηση στον αντιδραστικό κατήφορο της Κυβέρνησης που έβγαλε παράνομη την απεργία – αποχή ενάντια στην αξιολόγηση.
Βέβαια σε αυτή τη μάχη, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, δεν είμασταν όλοι μαζί.. δεν βρεθήκαμε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο. Την ίδια στιγμή που εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στο νομό μας έπαιρναν θέσεις μάχης απέναντι στο νομοσχέδιο έκτρωμα, την ίδια στιγμή που ξεφύτρωναν αγώνες και διεκδικήσεις στους χώρους δουλειάς η ηγεσία της ΓΣΕΕ και η συνδικαλιστική ηγεσία στο ΕΚΗ κρατούσε στάση αναμονής, σιγή ιχθύος αναμένοντας το νομοσχέδιο και ψάχνοντας τις θετικές πτυχές του, ενώ και μετά την ψήφιση του νόμου «φλέρταρε» με το ενδεχόμενο αξιοποίησης των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών που βάζουν βόμβα στα θεμέλια της ζωντανής λειτουργίας των σωματείων και της εγκυρότητας των διαδικασιών.
Έχουν τεράστιες ευθύνες και τα πεπραγμένα τους τους εκθέτουν στους εργάτες :
| Η Δημοκρατική Συνεργασία Εργαζομένων (ΠΑΣΚΕ, δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑΚΕ) έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Έχουν επιλέξει να πηγαίνουν χέρι – χέρι με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τον Παναγόπουλο. Έχουν επικυρώσει με τη στήριξη τους και την απραξία τους όλες τις αντεργατικές μεθοδεύσεις των τελευταίων κυβερνήσεων. Εχθρός τους δεν είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν αλλά οι αγώνες των εργαζομένων που αμφισβητούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων.
Έχουν σαφή θέση με την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα, με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι υπέρμαχοι της λογικής να γίνουν θυσίες για να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στο όνομα της διατήρησης των θέσεων εργασίας. Οι δυνάμεις αυτές ήταν εξαφανισμένες μέσα στην καραντίνα και η όλη τους δράση περιορίστηκε στις … αναρτήσεις στο facebook. Ακόμα όμως και πριν την καραντίνα είχαν κάνει κουρελόχαρτο τη συλλογική λειτουργία του ΕΚΗ αφού με το έτσι θέλω δεν πραγματοποίησαν την ετήσια Συνέλευση των αντιπροσώπων ο 2019. Αυτό που φοβούνται είναι να εκφραστεί από τους αντιπρόσωπους η δυσαρέσκεια, ο προβληματισμός για την πορεία του ΕΚΗ, όπως εκφράστηκε στην ετήσια Γενική Συνέλευση όπου για πρώτη φορά είχαμε 68 κατά έναντι 85 υπέρ του Διοικητικού απολογισμού. Ο κατήφορος για τις δυνάμεις αυτές έφτασε στο σημείο να κάνουν μηνύσεις σε δύο συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κάνοντας προσπάθεια να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση και αντιπαράθεση. Αυτή η συνδικαλιστική ηγεσία φαίνεται ότι ξεπέρασε και τις προσδοκίες του … Χατζηδάκη.
|
Είναι λοιπόν επιτακτικό το καθήκον να απαλλαγούμε από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό έλεγχο των συνδικάτων.
Για όλα τα παραπάνω, η ΔΑΣ-ΕΚΗ απευθύνεται στους αντιπρόσωπους και τα σωματεία. Απευθύνουμε κάλεσμα οργάνωσης, ανατροπής, συμπόρευσης στον αγώνα με βάση τα δικά μας ταξικά συμφέροντα.
Απευθυνόμαστε σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή που κατανοεί ότι χρειάζεται να αλλάξουμε τη σημερινή αρνητική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ξέρουμε ότι αρκετοί έχετε επιφυλάξεις επιμέρους διαφωνίες. Σε αυτό που συμφωνούμε είναι ότι η ΔΑΣ, οι συνδικαλιστές και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έχουν καμία σχέση με αυτές τις ηγεσίες. Είναι απέναντι τους, μαζί με την εργατική τάξη, στήριγμα, οργανωτής, φάρος αντίστασης και αγώνα.
Όλο αυτό το διάστημα, ανεξάρτητα από παραλείψεις και αδυναμίες, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων με τη σωστή έγκαιρη ενημέρωση των εργαζομένων, με πρωτοβουλίες οργάνωσης της δράσης και της αντίστασής τους, με μαζικά συλλαλητήρια, με αγώνες στους χώρους δουλειάς. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποτέλεσαν ασπίδα προστασίας του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αναλάβαμε με ευθύνη και τόλμη μεγάλες πρωτοβουλίες συμπόρευσης, κοινού βηματισμού στον αγώνα. Με διεκδικητικό πλαίσιο βασισμένο στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, πλαίσιο πάλης και συσπείρωσης. Καλέσαμε ανοιχτά πλατιά, όλα τα σωματεία, να το ενισχύσουν, να συζητήσουν πάνω σε αυτό.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε την ζωή που μας αξίζει, ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Στις αρχαιρεσίες του ΕΚΗ στηρίζουμε – ψηφίσουμε
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΕΚΗ
