ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Δ.Α.Σ.
Στις 10 Απριλίου συμμετέχουμε όλοι ψηφίζουμε Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία
Στις 28 Φλεβάρη δείξαμε τη δύναμη μας! Χιλιάδες απεργοί ένωσαν τη φωνή τους με εκατομμύρια λαού και νεολαίας. Έδειξαν ότι μπορούμε να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Στρίμωξαν την κυβέρνηση, σε μια από τις συγκλονιστικότερες απεργίες και συγκεντρώσεις που έχουμε ζήσει. Είπαν δεν πάει άλλο, δεν πάει άλλο με την εντατικοποίηση που οδηγεί σε χιλιάδες εργατικά ατυχήματα και 300 νεκρούς σε χώρους δουλειάς τα τελευταία 2 χρόνια, δεν πάει άλλο με τον μισθό που τελειώνει στις 20 του μήνα, δεν πάει άλλο με ένα κράτος που βλέπει σαν κόστος τις ζωές μας.
Η ΦΑΓΕ τα τελευταία χρόνια σπάει το ένα ρεκόρ κερδοφορίας μετά το άλλο, η παραγωγή έχει αυξηθεί σε σημείο που για να βγει έχουμε ξεχάσει τι θα πει ρεπό το Σάββατο και αυτό παρόλες τις αλλαγές στις βάρδιες και ότι μας έλεγαν τα στελέχη της εταιρίας και ταυτόχρονα η εταιρία δεν κουβεντιάζει την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης. Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα ματιά μας. Όπως μας κοροϊδεύει η κυβέρνηση που πανηγυρίζει για τον κατώτατο μισθό, για μία αύξηση 1 ευρώ την μέρα μία αύξηση εξαφανίζεται από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, τη στέγη και γενικά από το υπέρογκο κόστος ζωής.
Για όλα αυτά, το σωματείο, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πρωτοπόροι εργαζόμενοι, παλέψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε, για υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης με ουσιαστικές αυξήσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, προσλήψεις για να σταματήσουν τα εξαήμερα και η εντατικοποίηση, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Με την επιτυχία των 2 48ωρων απεργιών το καλοκαίρι, με την συμμετοχή μας στην κλαδική απεργία στις 30/1 για υπογραφή κλαδικής σύμβασης εργασίας στα Τρόφιμα που κήρυξε η ομοσπονδία μας και το κλαδικό συνδικάτο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, συνεχίζουμε. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι στην πύλη του εργοστασίου σε κάθε απεργία, ποιοι στηρίζουν τον κάθε αγώνα μας, ούτε κάποιος από την ΓΣΕΕ ήρθε να κάτσει στην πύλη το καλοκαίρι ούτε πρόκειται να έρθει, αυτοί θα κάτσουν στο τραπέζι με τον Φιλίππου, αυτοί θα κάνουν ότι μπορούν για να μην ξεσπάσουν αγώνες όπως έκαναν για την απεργία στα Τέμπη που αναγκάστηκαν να πάρουν απόφαση συμμετοχής μόνο αφού κατάλαβαν ότι η μισή Ελλάδα θα απεργήσει και δεν τους έχει ανάγκη.
Σε αυτόν τον δρόμο σας καλεί η ΔΑΣ να συνεχίσουμε.
Στις εκλογές της 10ης Απριλίου το κριτήριο ψήφου πρέπει να είναι η κατεύθυνση που θα έχει το σωματείο την επόμενη μέρα.
Τι σωματείο θέλουμε;
Ένα αγωνιστικό σωματείο εργατών, με ανοιχτές διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις, να πρωτοστατεί στην οργάνωση των εργαζομένων στις διεκδικήσεις.
Ένα σωματείο που θα εκπροσωπεί όλους τους συναδέλφους και όχι ανάλογα με το πως βολεύουν τα κουκιά θα αποφασίζει αν θα πάει οι κάλπη στους συναδέλφους στα Τρίκαλα όπως πέρσι και κάθε χρόνο ή όχι.
Ένα σωματείο που θα συγκρούεται με την εργοδοσία
Ένα σωματείο που μαζί με την κλαδική ομοσπονδία, μαζί με το ΠΑΜΕ θα συνεχίσει να παλεύει για υπογραφή επιχειρησιακής και κλαδικής σύμβασης
Ένα σωματείο εξαρτημένο από τις ανάγκες των εργατών και ανεξάρτητο από τις επιδιώξεις και τα θέλω της εργοδοσίας.
Συναδέλφισσες/οι το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ το απαρτίζουν τίμιοι και ανιδιοτελείς αγωνιστές, συνδικαλιστές που αγωνίζονται χρόνια, χωρίς να ζητάνε οι ίδιοι «οφίτσια» και «καρέκλες». Τις τελευταίες μέρες μέλη της απερχόμενης διοίκησης με επικεφαλής τον πρόεδρο του σωματείου διαχώρισαν την θέση τους από την κλαδική ομοσπονδία, από το ΠΑΜΕ και αρχίσαν να μιλάνε για ανεξάρτητα και ακηδεμόνευτα κινήματα. Εμείς ξέρουμε ότι στο ανεξάρτητο κίνημα δεν υπάρχει, ή είσαι με τους εργάτες ή με τα αφεντικά.
Ανεξάρτητο κίνημα ζητά ο πρωθυπουργός, ζητά η ΓΣΕΕ, ζητά ο ΣΕΒ. Γιατί ακριβώς ανεξάρτητό όπως το εννοούν αυτοί, σημαίνει πλήρως εξαρτημένο από τα δικά τους συμφέροντα, έναν κοινωνικό εταίρο όπως λένε που θα κάθεται στο τραπέζι με τα αφεντικά με ρεαλισμό και χωρίς παράλογες απαιτήσεις όπως αυξήσεις πάνω από τις αντοχές της οικονομίας ή σταθερό εργάσιμο χρόνο, 5νθημερο 8ωρο. Που θα αποδέχεται να υπογράψει κλαδική σύμβαση στα Τρόφιμα αφήνοντας έξω το 70% των εργαζομένων, αφού στην πρόταση των βιομηχάνων οι ανειδίκευτοι εργάτες και οι υπάλληλοι γραφείου θα αμείβονταν με τον κατώτατο μισθό.
Αλήθεια πόσο ανεξάρτητο κίνημα θα βρουν αυτοί οι συνδικαλιστές στο ΕΚΑ, στις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας στο εργατικό κέντρο Αθήνας;
Γιατί επέλεξαν να αλλάξουν στάση είναι δικό τους θέμα. Στο εργοστάσιο γνωριζόμαστε όλοι και ο καθένας θα βγάλει τα συμπεράσματα του, είμαστε σίγουροι.
Αυτό που είναι δικό μας θέμα, που πρέπει να γίνει υπόθεση πολλών… είναι η πορεία του σωματείου από εδώ και πέρα.
Σε αυτήν την υπόθεση δεν πρέπει να λείψει κανείς.
