Το νέο περιστατικό στη Θάσο, όπου άτομο με αμαξίδιο αναγκάστηκε να ταξιδέψει σε γκαράζ πλοίου για τη διαδρομή λιμένας Θάσου – Κεραμωτή Καβάλας, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια για τρίτη συνεχόμενη χρονιά με τραγικό τρόπο την έλλειψη υποδομών για τα ΑμεΑ σε πλοία και όχι μόνο.Οι κυρώσεις στον Πλοίαρχο και το πλήρωμα, αθωώνουν τους πραγματικούς υπαίτιους, πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Έτσι, όχι μόνο δεν αλλάζει η κατάσταση, αλλά συγκαλύπτονται οι πραγματικές αιτίες ευθύνες της εταιρίας, διατηρείται το απαράδεκτο καθεστώς τα πλοία να παραμένουν απροσπέλαστα!

Το τεράστιο πρόβλημα του να ταξιδεύεις σε γκαράζ και μάλιστα σε συνθήκες καύσωνα όχι μόνο μας προσβάλλει ως ανάπηρους, αλλά μας εκθέτει σε τεράστιους κινδύνους και είναι δείγμα της βαρβαρότητας που επικρατεί στο όνομα του κυνηγητού του κέρδους των ακτοπλόων που λειτουργούν ως κράτος εν κράτη και δείγμα των σκηνικών γαλέρας που επικρατεί πίσω από την βιτρίνα του τουρισμού, “ατμομηχανή της ανάπτυξης”.

Βέβαια, τα προβλήματα προσβασιμότητας με τα πλοία δεν σταματάνε στο παραπάνω πρόβλημα. Σε πολλά πλοία δεν υπάρχουν κατάλληλες ράμπες, αναβατόρια, σύγχρονα αμαξίδια, εξειδικευμένο προσωπικό βοήθειας σε ΑμεΑ, επαρκής αριθμός καμπινών ΑμεΑ, εσωτερική υποδομή προσβασιμότητας στα διάφορα μέρη του πλοίου, τουαλέτα ΑμεΑ.

Πολλά από αυτά ισχύουν και σε πλοία που διαθέτουν ορισμένες υποδομές όπως ασανσέρ. 

Όλα αυτά χρειάζονται γενικές παρεμβάσεις και τροποποιήσεις, δεν διορθώνονται με “κυρώσεις” αλλά με την απαίτηση όλα τα πλοία να γίνουν προσβάσιμα με τις ανάλογες μετατροπές και την ύπαρξη ειδικευμένου προσωπικού. 

Τα ΑμεΑ και οι οικογένειές μας, χρειάζεται να τα διεκδικήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, μέσα από το κίνημά μας, τα σωματεία, τους συλλόγους, τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων πανελλαδικά. 

Τέλος, να επισημάνουμε ότι προσβασιμότητα σημαίνει και πιο φθηνό εισιτήριο, το οποίο αυξάνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια για να μην απειληθούν τα κέρδη. Καλά τα πανηγύρια για την αύξηση του τουρισμού, όμως η πραγματικότητα λέει πώς το 50% των ελλήνων δεν θα κάνουν διακοπές και ένα μεγαλύτερο ποσοστό είναι οι ανάπηροι, οι χρόνιοι πάσχοντες και οι οικογένειές τους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που βρίσκονται σε αυτή τη θέση.

Η οργάνωση, ο αγώνας, η αλληλεγγύη η μόνη διέξοδος.

Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.