Η μάχη ενάντια στο αντεργατικό σφαγείο είναι ήδη σε εξέλιξη
Η επιτυχημένη απεργία στις 26/11 (όταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου και δυνάμεις εντός ΑΔΕΔΥ μιλούσαν για «απεργία χωρίς περιεχόμενο») αλλά και η απεργία της Πρωτομαγιάς, στις 6/5 (και πάλι σε κόντρα με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που σε συνεννόηση με την κυβέρνηση επιχείρησε να τη μετατρέψει σε προέκταση των διακοπών του Πάσχα) αποτελούν παρακαταθήκη.
Στη συνέχεια αυτών, χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν έξω από το υπουργείο Εργασίας στις 12/5, όταν ο υπουργός Εργασίας παρουσίαζε το νομοσχέδιο, ενώ την επόμενη μέρα χιλιάδες εργαζόμενοι πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων στις συγκεντρώσεις των συνδικάτων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Σχεδόν καθημερινά έξω από το υπουργείο Εργασίας διαδηλώνουν εργαζόμενοι από κλάδους και χώρους δουλειάς, ενώ ιδιαίτερα πετυχημένα και μαζικά ήταν τα παλλαϊκά συλλαλητήρια στις 3 Ιούνη.
Ολη αυτή η προσπάθεια, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, προετοιμάζει καθημερινά την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 10 του Ιούνη και την κλιμάκωση του αγώνα. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην ψηφιστεί το αντεργατικό έκτρωμα, για να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για να γίνει υπόθεση όλο και περισσότερων εργαζομένων ο αγώνας για τις δικές μας ανάγκες στη δουλειά και τη ζωή.
Σε κόντρα με τις δυσκολίες και τα σχέδια υπονόμευσης, προχωράμε αποφασιστικά
Το διαλυτικό σχέδιο της κυβέρνησης, από κοινού με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, ήταν εξαρχής να μετατεθεί η συζήτηση σε επιμέρους πλευρές του νομοσχεδίου, να πλασαριστεί η άποψη ότι στο νομοσχέδιο «υπάρχουν αρκετά θετικά, αλλά και κάποια αρνητικά σημεία που μπορούν να βελτιωθούν». Αφού απέτυχαν να εξαπατήσουν με αυτόν τον τρόπο, έπιασαν άλλο «γαϊτανάκι», με την προσπάθεια να μετατοπιστεί η συζήτηση στην ημερομηνία της απεργίας και με ξεκάθαρο στόχο να ακυρωθεί η ενιαία απεργιακή απάντηση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Και αυτός ο σχεδιασμός έπεσε στο κενό. Υπάρχει πείρα στο ταξικό κίνημα ώστε να ξεπερνά τις παγίδες του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Μετά και την παρελκυστική τακτική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, τις κωλυσιεργίες και τις σκόπιμες καθυστερήσεις στη λήψη απόφασης για απεργία, αλλά και την καταψήφιση της απεργίας στις 3 του Ιούνη από τη ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ και άλλα συνδικάτα μετέφεραν την ημερομηνία της απεργίας για τις 10 Ιούνη. Το κρίσιμο στη φάση αυτή δεν ήταν η ημερομηνία αλλά η ανάγκη πανεργατικής απεργίας, διαμόρφωσης προϋποθέσεων για πανεργατικό απεργιακό μέτωπο και παραπέρα κλιμάκωση. Αυτό το είχαν καταλάβει ακόμα και τα μικρά παιδιά. Το σχέδιο διάσπασης του κοινού αγώνα όλων των εργαζομένων δεν πέρασε.
Δυστυχώς, η ηγεσία των Παρεμβάσεων/ΑΝΤΑΡΣΥΑ επέλεξε, με την τυχοδιωκτική της στάση, να ρίξει νερό στο μύλο των διαλυτικών σχεδίων της κυβέρνησης και του εργοδοτικού συνδικαλισμού και μάλιστα λίγες μέρες πριν από την απεργιακή αναμέτρηση.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει ο κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος τη στάση της ηγεσίας των Παρεμβάσεων/ΑΝΤΑΡΣΥΑ που επέμεινε για ξεχωριστή απεργία στο Δημόσιο, στις 3 Ιούνη, απέναντι στην απόφαση για κοινή απεργία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα; Κρύβουν από τους εργαζόμενους ότι ακόμα και η απόφαση της ΑΔΕΔΥ για 24ωρη απεργία στις 3 Ιούνη (που οι ίδιοι καταψήφισαν) μιλούσε για πανεργατική απεργία. Επιχείρησαν να καλλιεργήσουν την απογοήτευση σε χώρους δουλειάς, φτάνοντας στο σημείο να μιλάνε για «ακύρωση της απεργίας στις 3 του Ιούνη». Η απεργία δεν ακυρώθηκε. Σε πείσμα όλων, κυβέρνησης, εργοδοσίας και συμβιβασμένων ηγεσιών, θα γίνει στις 10 του Ιούνη, θα πετύχει και θα κλιμακωθεί.
Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μάλιστα, σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ «το τερμάτισαν». Αλλού πρότειναν την Τρίτη 1/6 να αποφασιστεί απεργία για τις 3/6 (!), μόνο για τον χώρο της Εκπαίδευσης – τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι είχαν αποφασίσει απογευματινά συλλαλητήρια -, αλλού πρότειναν 48ωρη απεργία και αλλού 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Πρότειναν διαφορετική συγκέντρωση για τον κλάδο των εκπαιδευτικών και διαφορετική για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αν μια τέτοια στάση δεν είναι υπονόμευση της πανεργατικής απεργίας και της προοπτικής κλιμάκωσης, τότε τι είναι;
Προκαλεί σοβαρά ερωτήματα και προβληματισμό η ανακοίνωση του ΝΑΡ, αλλά και η κατάπτυστη δήλωση των εκλεγμένων των Παρεμβάσεων/ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα ΔΣ ΔΟΕ – ΟΛΜΕ που επιχείρησε να ταυτίσει το ΠΑΜΕ με τον Παναγόπουλο. Ξεπέρασαν κάθε χυδαιότητα και μίλησαν για «προδοσίες και ξεπουλήματα στα γιουσουρούμ». Τόλμησαν να εξισώσουν με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ τους αγωνιστές του ταξικού κινήματος, αυτούς που είναι καρφί στο μάτι της εργοδοσίας, αυτούς που πάνω από έναν χρόνο δίνουν αδιάκοπο αγώνα ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα. Τυφλώνει… η αντι-ΠΑΜΕ ψύχωση.
Η απεργία είναι σκληρή αναμέτρηση, δεν προσφέρεται για τυχοδιωκτικά παιχνίδια
Αφού, λοιπόν, δεν κατάφεραν να περάσουν το διαλυτικό τους σχέδιο σε κλάδους του Δημοσίου, όπου διατηρούν ακόμα κάποιες δυνάμεις, πήγαν να στήσουν μια ακραία, τυχοδιωκτική ενέργεια στο λιμάνι του Πειραιά, δίνοντας λαβή στον κυβερνητικό – εφοπλιστικό μηχανισμό, που ήταν προετοιμασμένος – όπως αποδείχτηκε – για να την «υποδεχτεί» και να την αξιοποιήσει.
Εδωσαν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να συκοφαντήσει τα συνδικάτα και την απεργία, το μόνο όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι και που το νομοσχέδιο βάζει στο στόχαστρο. Να συκοφαντήσει το ΠΑΜΕ και τις ταξικές δυνάμεις, γιατί από κει νιώθει πραγματικό φόβο και γιατί αποτελούν τον βασικό οργανωτή της λαϊκής πάλης απέναντι σε αυτές τις «ανατροπές του αιώνα».
Εριξαν νερό στο μύλο των αντιδραστικών δυνάμεων, ώστε να μιλούν για «μειοψηφίες που ταλαιπωρούν». Με την τυχοδιωκτική τους στάση καλλιέργησαν την απογοήτευση, αφού άρον άρον, μπροστά στην επίθεση, «μάζεψαν» την απεργία στο λιμάνι, που κράτησε τελικά μόνο για λίγα λεπτά!
Αποδείχτηκε ξανά ότι η απεργία είναι σκληρή ταξική αναμέτρηση, μεγάλο όπλο στα χέρια των εργαζομένων, με το οποίο δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κάνουν τυχοδιωκτικά παιχνίδια.
Οι μάχες είναι μπροστά μας. Ολοι στον αγώνα για την επιτυχία της απεργίας. Το δίκιο θα κριθεί στον δρόμο του αγώνα!
