Μια θανάσιμη πανδημία με στόχο τα συμφέροντα των εργαζομένων έρχεται στη μετα-κορονοϊού εποχή χωρίς τέλος, ξεκινώντας με την ολοκληρωτική κατεδάφιση της μεγαλύτερης κατάκτησης της εργατικής τάξης που είναι ο σταθερός ημερήσιος και εβδομαδιαίος χρόνος δουλειάς και την κατάργηση των ελάχιστων συλλογικών συμβάσεων που ήταν σε ισχύ.

Η δυνατότητα των επιχειρήσεων για μείωση μέχρι και 50% στον εργάσιμο χρόνο, σχεδόν για όλους τους εργαζόμενους και η επέκταση για άλλους δυο μήνες της αναστολής των συμβάσεων, σμπαραλιάζουν κάθε πτυχή της ζωής των εργατικών οικογενειών. Κανείς δεν θα γνωρίζει πόσο και πότε θα εργαστεί, πόσο εισόδημα θα φέρει σπίτι και για πόσο χρόνο. Ό,τι χτίσανε γενιές εργαζομένων πάνω σε κλαδικές συλλογικές συμβάσεις γκρεμίζονται.

Όλα τα μέτρα, είτε εφαρμοστούν το καθένα ξεχωριστά, είτε συνδυαστικά, έχουν σαν στόχο τη μόνιμη προσαρμογή της δουλειάς των εργαζομένων στις επιλογές της μεγαλοεργοδοσίας. Η φράση «θα δουλεύουμε όπως, όποτε και όσο θέλει ο εργοδότης», είναι δίχως καμιά υπερβολή η επόμενη μέρα της εργατικής τάξης.

Ο πρωθυπουργός στο τελευταίο του διάγγελμα δε δίστασε να ομολογήσει πως «ό,τι πετύχουμε από δω και μπρος είναι κέρδος». Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναζητήσει κανείς αλλού το κίνητρο αυτών των εξαγγελιών που ικανοποιεί πάγιες απαιτήσεις των επιχειρηματιών, προκειμένου να συντομεύσει η ανάκαμψη των κερδών που πάγωσε λόγο της υγειονομικής κρίσης. Άλλωστε παράλληλα με το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων η κυβέρνηση φρόντισε να τους εξασφαλίσει μπόλικο χρήμα από την φοροληστεία  του λαού.

Ούτε και μπορεί να σταθεί σοβαρά κανένα επιχείρημα που να δικαιολογεί το σύνολο των μέτρων, ως απάντηση στην πτώση του τζίρου. Ιδιαίτερα οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις δεν πλήρωσαν ούτε δεκάρα την πανδημία, αφού έκλεισαν με κυβερνητική απόφαση και δεν επιμερίστηκαν καμιά ζημιά. Πώς λοιπόν να εξηγήσει κανείς ότι τα επαναλαμβανόμενα ρεκόρ σε αφίξεις και έσοδα των 7 προηγούμενων χρόνων δεν μπορούν να καλύψουν μια ολιγόμηνη πτώση του τουρισμού, για δυο ή τρεις μήνες; Πρόκειται για την ακόρεστη δίψα για περισσότερα κέρδη. Για την συνεχή ένταση και αύξηση της εκμετάλλευσης ως αντίδοτο στον τεράστιο ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων μονοπωλίων. Για τη δυνατότητα που δίνεται με πρόσχημα την πανδημία να απαλλαγεί το κεφάλαιο από ο,τιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στην ανάπτυξη προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.

Η αθλιότητα όμως δεν τελειώνει εδώ. Τα μέτρα της κυβέρνησης θα μεγαλώσουν και τη στρατιά των ανέργων που θα μείνουν δίχως καμιά προστασία από το φθινόπωρο και μετά. Η τετράμηνη επιδότηση μέχρι και τον Σεπτέμβρη θα είναι και το τελευταίο εισόδημα για εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, μέχρι την επόμενη άνοιξη, αν και εφόσον βέβαια επαναπροσληφθούν την επόμενη σεζόν.

Τα σωματεία έχουν κάνει από την πρώτη μέρα που εφαρμόστηκαν τα περιοριστικά μέτρα μεγάλη προσπάθεια να προετοιμάσουν τους εργαζόμενους για την επόμενη μέρα. Το να μην μείνει κανείς χωρίς εισόδημα που να καλύπτει τις ανάγκες του αποτελεί σήμερα το πιο δυναμικό αίτημα του εργατικού κινήματος, μαζί με την πάντα επείγουσα ανάγκη για δημόσια δωρεάν υγεία-πρόνοια.

Το σύνθημα όμως που δόνησε τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς ΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΞΑΝΑ Ο ΛΑΟΣ αποκτά σήμερα ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Δίνει απάντηση στο ερώτημα ποιος για ποιον, και βάζει τη διαχωριστική γραμμή που πρέπει να κυριαρχεί την ώρα που η κυβέρνηση αξιώνει πειθαρχία και προσαρμοστικότητα για λογαριασμό των μονοπωλίων, ενισχύοντας κάθε μηχανισμό καταστολής και τρομοκράτησης των εργαζομένων.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον πολιτισμό, στον επισιτισμό-τουρισμό, σε κάθε μεγάλη τουριστική περιοχή και πόλη και η ένταξη στον αγώνα κι άλλων κλάδων που χτυπιούνται από τα νέα μέτρα, δείχνουν το δρόμο.

Η μάχη θα είναι όπως πάντα σκληρή.

Το ΠΑΜΕ θα είναι μπροστά στην οργάνωση κι αυτού του αγώνα, που θα είναι μακρύς, κι από τον οποίο δεν περισσεύει κανένας εργαζόμενος, κανένα σωματείο, όποια στάση κι αν είχε το προηγούμενο διάστημα.

Γι’ αυτό απευθύν0ουμε κάλεσμα σε όλες τις οργανώσεις των εργαζομένων να ενισχύσουν τους κλάδους και τα σωματεία που κινητοποιούνται αυτό το διάστημα, να εκφραστεί αποφασιστικά η ενότητα και η αλληλεγγύη που αποτελούν τα όπλα της τάξης μας απέναντι στους εκμεταλλευτές μας. 

Είναι ώρα να επιστρέψουμε το λογαριασμό της νέας κρίσης σε αυτούς που τη δημιούργησαν και κύρια στο απάνθρωπο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που δε λογαριάζει τίποτε παρά μόνο τα κέρδη των λίγων.

Νίκος Παπαγεωργίου

Μέλος διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Επισιτισμό Τουρισμό

Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ