Από τις αρχές της 10ετίας του 1990, ύστερα από την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στον κόσμο, οι κυρίαρχοι επιχειρηματικοί όμιλοι περνούν στη αντεπίθεση με στόχο, το ξήλωμα όλων των εργασιακών κατακτήσεων, μειώνοντας την τιμή της εργατικής δύναμης, «του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους», όπως το ονομάζουν. Αμέσως, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην Ευρώπη και στη χώρα μας, τέθηκαν σε ισχύ διάφορες οδηγίες και νομοθετικές διατάξεις για την υλοποίηση αυτού του στόχου.
Στα τελευταία τριάντα χρόνια που έχουν περάσει, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και ο λαός, στην χώρα μας υφίσταται αυτή την βάρβαρη αντεργατική επίθεση, από όλες τις κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από το πολιτικό τους πρόσημο, με την στήριξη των συμβιβασμένων ηγεσιών του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει μέχρι τώρα, ανεξάρτητα πολιτικού αυτοπροσδιορισμού, ψήφισαν δεκάδες νόμους και διατάξεις που ξηλώνουν ό,τι με αγώνες και θυσίες έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι στην κοινωνική ασφάλιση, στα εργασιακά, στο μισθολογικό, στα κοινωνικά δικαιώματα και στη δημόσια Υγεία, πρόνοια. Σταθερά, μέχρι και σήμερα, παρά τις δημαγωγικές προεκλογικές τους διακηρύξεις, ότι τάχα θα καταργήσουν τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές διατάξεις, έχουν συμβάλει στην παραπέρα υλοποίησή τους, σύμφωνα, πάντα, με τις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ποιος δε θυμάται τις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα ανατρέψει ό,τι αντεργατικό – αντιλαϊκό νόμο είχε ψηφίσει οι προηγούμενες κυβέρνησεις; Ποιος δε θυμάται, άραγε, τις προεκλογικές φανφάρες της Ν.Δ, της σημερινής κυβέρνησης, ότι θα καταργήσει το νόμο «Κατρούγκαλου», που, τελικά, όχι μόνο πίσω δεν πήρε, αλλά τον έχει καταστήσει βασικό «εργαλείο», στην προσπάθεια της να συνεχίσει, το αντιασφαλιστικό πολιτικό της σχέδιο, αυτό που άφησε στη μέση ο ΣΥΡΙΖΑ και με σκοπό να «χτυπηθεί» κάθε λαϊκό κεκτημένο, τόσο δικό μας, όσο και της νέας γενιάς.
Το νέο νομοσχέδιο, που φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση και που αφορά στην ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, «απογειώνει» αυτές τις πολιτικές επιλογές και στην ουσία παραδίδει την ίδια την κοινωνική ασφάλιση στα κοράκια των επενδυτικών ομίλων, «με μικρό, μεσαίο και υψηλό ρίσκο», όπως προκλητικά διαφημίζει. Η αλήθεια όμως, είναι ότι πίσω από την προπαγάνδα της κυβέρνησης, το νέο νομοσχέδιο, θα ολοκληρώσει τον σφαγιασμό των συνταξιούχων και θα ρίξει στον Καιάδα συνολικά τους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο τη νέα γενιά. Γι’ αυτό μάλιστα, επιχειρεί επιμελώς να αποκρύψει ότι οι διατάξεις του αφορούν άπαντες. Ιδιαίτερα δε, για εμάς, τους απόμαχους τη δουλειάς, έρχεται να επικυρώσει όλες τις θανατηφόρες περικοπές που έχουν επιβληθεί ως σήμερα.
Επιπλέον, με τη διακοπή των εισφορών στους νέους ασφαλισμένους προς το ισχύον σύστημα, αναμένεται να δημιουργηθεί μία νέα οικονομική «μαύρη τρύπα», με έλλειμμα 55 δις ευρώ, την οποία, πάλι, θα φορτωθούν οι φορολογούμενοι, θέτοντας έτσι σε άμεσο κίνδυνο τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και των ασφαλισμένων που θα παραμείνουν σε αυτό. Κάθε χρόνο, οι συνταξιούχοι, από τις περικοπές που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία, πληρώνουν πάνω από 8 δις ευρώ, ενώ δεκάδες δισεκατομμύρια έχουν «κουρευτεί» από τα ασφαλιστικά ταμεία με σκοπό την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Και τώρα έρχονται με θράσος, αυτοί που κυβερνούν, να μας πουν ότι αυτά τα χρήματα πρέπει να τα ξεχάσουμε και ότι τα παιδιά μας θα εργάζονται για να πληρώνουν τις συντάξεις μας (!)
Οι πολιτικές αυτές που ακολουθούνται έχουν τη συνέχειά τους στην υπάρχουσα νομοθεσία, που την ψήφισαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, κατεδαφίζοντας συθέμελα την Κοινωνική Ασφάλιση. Το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο έρχεται λοιπόν να συμπληρώσει – και επί της ουσίας – να εκπληρώσει την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και στη συνέχεια να κλιμακώσει την επίθεση συνολικά στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, παραδίδοντας, στα νύχια του χρηματιστηριακού τζόγου τις επικουρικές συντάξεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι, από 1/1/2022, με το νέο νομοσχέδιο, γίνεται υποχρεωτική η ένταξη των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, σε αυτό το σύστημα και εθελοντικά για όσους είναι έως 35 ετών. Ο λεγόμενος «ατομικός ασφαλιστικός κουμπαράς», που εισάγει το νομοσχέδιο, στο πλαίσιο της «κεφαλαιοποίησης», συνεπάγεται ότι πλέον, η επικουρική σύνταξη, η προστασία των γηρατειών γίνεται απολύτως «ατομική υπόθεση» για τον ασφαλισμένο.
Πιο συγκεκριμένα, κάθε ασφαλισμένος, θα γνωρίζει τι θα πληρώνει, όμως δε θα γνωρίζει τι θα πάρει στο τέλος, αν θα πάρει δηλαδή, καθότι τόσο διεθνώς όσο και στη χώρας μας, τέτοιου είδους επενδυτικά προγράμματα έριξαν πάμπολλες φορές το γνωστό «φαλιμέντο», με τραγικά θύματα τους ασφαλισμένους.
Εξάλλου, όλο αυτό το διάστημα, με την έξαρση της πανδημίας, όλοι γίναμε μάρτυρες στο πως «δούλεψαν» τα ιδιωτικά συμφέροντα στην ιδιωτική υγεία και αν δεν υπήρχε αυτός, ο τσακισμένος, από τις κυβερνήσεις, δημόσιος τομέας στην Υγεία και οι αγώνες που έγιναν από τους υγειονομικούς, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, η κατάσταση θα ήταν πολύ πιο τραγική. Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς, όταν οι κοινωνικές μας ανάγκες, πέφτουν στα νύχια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Όλη η ιστορική αγωνιστική πορεία του εργατικού-λαϊκού κινήματος, οι αγώνες μέσα στην πανδημία, αποτελούν παρακαταθήκη και δείχνουν τον δρόμο για την απόκρουση και την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Σήμερα, οι ανάγκες του αγώνα, απαιτούν τη συστράτευση όλων των δυνάμεων του εργατικού, λαϊκού κινήματος, καθορίζονται από το χαρακτήρα της εποχής, την επίθεση του κεφαλαίου σε αντίθεση με τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων του λαού, των συνταξιούχων.
Να μη πέσει κανένας στη παγίδα του διαχωρισμού, που πάντα οι Κυβερνήσεις, τα προπαγανδιστικά τους μέσα και οι συμβιβασμένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα, επιδιώκουν και καλλιεργούν ως «σωσίβιο» των αντιδραστικών τους πολιτικών. Οι συνταξιούχοι, να δώσουμε τη μάχη μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ενάντια στο νέο έκτρωμα. Να μην περάσει η προσφιλής κυβερνητική προπαγάνδα της διάσπασης ανάμεσα στους παλιούς και στους νέους, στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους. Ούτε στιγμή να μην υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα, το διεκδικητικό μας πλαίσιο, με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες, ενάντια, σε ό,τι μας έχει, με την βία επιβληθεί και το πληρώσαμε με τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής.
Σε αυτή την βάση διεκδικούμε: Τις κύριες και επικουρικές συντάξεις μας, κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ, την 13η και 14η σύνταξη. Την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, την κατάργηση των αντιασφαλιστικών-αντεργατικών νόμων, την κατάργηση των κρατήσεων για την υγεία, την συμμετοχή στα φάρμακα. Άμεσα να δοθούν οι παροχές για την λουτροθεραπεία, και τον κοινωνικό τουρισμό και να αποδοθούν σε όλους τους συνταξιούχους τα δώρα και οι επικουρικές του 11μηνου, για τα έτη 2015-2016. Άμεση πρόσληψη προσωπικού, ηλεκτρομηχανικού εξοπλισμού, τα αναγκαία συστήματα πληροφορικής, στον ΕΦΚΑ, για την άμεση απόδοση των συντάξεων μερισμάτων και εφάπαξ. Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Υγεία με πρόσληψη ιατρικού-νοσηλευτικού μόνιμου προσωπικού και άνοιγμα των δομών υγείας που έκλεισαν. Άμεσο σχεδιασμό και δημιουργία δημόσιων δομών οίκων ευγηρίας σε όλη την χώρα. Αποκλειστικά Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
