Ξεπουλημένα «Συνδικάτα» στην υπηρεσία των μονοπωλίων και των Κυβερνήσεων
Οι αγώνες των εργατών δεν έχουν καμία σχέση με την βρωμιά των ITUC-ETUC, όπως και αυτές οι οργανώσεις δεν έχουν καμία σχέση με την εργατική τάξη.
Η πρόσφατη σύλληψη του Γενικού Γραμματέα της ITUC, Διεθνής Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας και μέχρι ώρες πριν τη σύλληψή του επίσης Γενικού Γραμματέα της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων-ΣΕΣ, ήρθε να ξαναφέρει στο προσκήνιο την πολύμορφή παρέμβαση των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος.
Με την διαφορά ότι ITUC-ETUC δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται ως συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς οι σκοποί τους, η λειτουργία τους, η δραστηριότητα τους αλλά και ακόμη και οι αμοιβές των ηγεσιών τους, δεν έχουν καμία σχέση με την ζωή και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Πρόκειται για μηχανισμούς στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των μονοπωλίων με μακρά και βρώμικη ιστορία σήψης και διαφθοράς. Τέτοια που κάνει το QatarGate να μοιάζει πλημμέλημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέρες μετά την σύλληψη του Γενικού τους Γραμματέα, ITUC-ETUC είχαν πει μόνο «ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ».
Αυτό μάλιστα την στιγμή που οι ηγέτες των ταξικών συνδικάτων σε όλο τον κόσμο, στελέχη της ΠΣΟ σε Κολομβία, Εκουαδόρ, Παλαιστίνη, Τουρκία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Σρι Λάνκα, και σε όλο τον κόσμο διώκονται για τους αγώνες τους και την δράση τους για την υπεράσπιση της εργατικής τάξης. (Βλέπε στην Ελλάδα Πρόεδρος ΟΕΝΓΕ, Γεν. Γραμματέας Ομοσπονδίας Οικοδόμων, πρώην Πρόεδρος Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης κ.α.)
Προσπάθειες χρηματισμού και εξαγοράς υπήρχαν πάντα. Όπως υπάρχουν οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι συκοφαντίες, οι επιθέσεις, οι απολύσεις εναντίον αγωνιστών συνδικαλιστών. Όμως εδώ υπάρχει ποιοτική διαφορά στο ότι αυτές οι οργανώσεις είναι οι ίδιες μηχανισμός εξαγοράς και διαφθοράς.
Αλήθεια, ποιο είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο; Διεθνές «συνδικάτο» να παίρνει μίζες κάτω από το τραπέζι από το Κατάρ με 6.500 νεκρούς εργάτες στα έργα για το Μουντιάλ ή το ότι ITUCκαι ETUC-ΣΕΣ χρηματοδοτούνται πάνω από το τραπέζι από οργανισμούς και ινστιτούτα για να προωθούν αντεργατικές πολιτικές και μέτρα, αλλά ακόμη και να δικαιολογούν πολέμους, επεμβάσεις με θύματα εκατομμύρια εργατών;
Οι ίδιες αυτές οργανώσεις χρηματοδοτούν/επιδοτούν/επιχορηγούν ανοιχτά συνδικάτα και συνδικαλιστές για να στηρίξουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, για να προωθούν την «κοινωνική ειρήνη».
Στο ερώτημα «ταξική πάλη» ή «ταξική συνεργασία» ITUC-ETUCαπερίφραστα απορρίπτουν το πρώτο και προωθούν με κάθε τρόπο το δεύτερο. Βασική τους αποστολή είναι η προώθηση της λογικής της ταξικής συνεργασίας, των «κοινωνικών διαλόγων», της ενσωμάτωσης και υποταγής των εργαζομένων στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων.
Είναι χαρακτηριστικό του ρόλου και της τακτικής τους η διοργάνωση σεμιναρίων, εκδηλώσεων, εργαστηρίων όπου η συμμετοχή σε ένα σεμινάριο της ΣΕΣ ή του ETUI(European Trade Union Institute) Ινστιτούτου της ΣΕΣ μπορεί να έχει αμοιβή που να ξεπερνά τους μισθούς ενός εργάτη της Ελλάδας.
Αξιοποιούν ΜΚΟ και Ινστιτούτα, χρηματοδοτήσεις από Υπουργεία Εξωτερικών, για να οργανώνουν δραστηριότητες των ευρωπαϊκών συνδικάτων στην …Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική στη Μέση Ανατολή αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Γενικά σε όποια χώρα ενδιαφέρονται η ΕΕ, οι ΗΠΑ, όπου παλιά έτρεχαν ιεραπόστολοι, σήμερα πηγαίνουν εθελοντές ΜΚΟ και Συνδικαλιστές των ITUC-ETUC.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ΣΕΣ σε έκδοση για τις μεγαλύτερες επιτυχίες της στα 40 χρόνια ζωής της, αναδείκνυε ως κορυφαία δράση της την συμβολή της στην δράση της οργάνωσης ΣΟΛΙΝΤΑΡΝΟΣ (Αλληλεγγύη) του διαβόητου Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία για την ανατροπή της εργατικής εξουσίας στην Πολωνία.
Συνδικαλιστές, που στις χώρες τους δεν είχαν κάνει ποτέ ούτε μισή μέρα απεργία, έτρεχαν με βαλίτσες γεμάτες (με τι άραγε) να «εκπολιτίσουν» τα συνδικάτα των αναπτυσσόμενων χωρών. Το Κατάρ είναι εξαίρεση, από ότι φαίνεται, μόνο στο ότι οι βαλίτσες αυτή την φορά είχαν αντίθετη κατεύθυνση. Το σκάνδαλο για την ΕΕ είναι ότι αντί να εξαγοράζει η ΕΕ συνδικάτα, μια άλλη χώρα εξαγόρασε ένα δικό της παιδί.
Για αυτό ας θυμίσουμε μερικά στοιχεία από την «Μαύρη Βίβλο» των ITUC-ETUC
Για την ITUC(Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία)
Η ITUC, είναι μετονομασία της ICFTU, δηλαδή της διαβόητης, συγκροτηθείσας από τη CIA«Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων» ως μηχανισμός παρέμβασης των ΗΠΑ, Αγγλίας κτλ στα συνδικάτα. Κύριος λόγος της δημιουργίας της ήταν να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στο αυξανόμενο κύρος και επιρροή της ΠΣΟ-Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και των ταξικών συνδικάτων της Σοβιετικής Ένωσης, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ινδίας κτλ.
Οι ιμπεριαλιστές χρειαζόντουσαν συνδικάτα που θα υπηρετούσαν τον αγώνα ενάντια στον «Κομμουνιστικό Κίνδυνο» με κάθε μέσο. Και αυτό έγινε πράξη με ηγέτες τύπου των Αμερικανών «συνδικαλιστών» Τζέιμς Κάρεϊ, που δήλωνε: “Στον τελευταίο πόλεμο, ενωθήκαμε με τους κομμουνιστές για να πολεμήσουμε τους φασίστες. Στον επόμενο πόλεμο θα ενωθούμε με τους φασίστες για να νικήσουμε τους κομμουνιστές”. Ή του διαβόητου πρόεδρου της αμερικάνικης AFL-CIO, WilliamMeanyπου δήλωνε στους NewYorkTimes της 10ης Δεκεμβρίου 1955, “ποτέ δεν πήγα σε απεργία στη ζωή μου, ποτέ δεν έκανα απεργία στη ζωή μου, ποτέ δεν διέταξα κανέναν άλλον να κάνει απεργία στη ζωή μου, δεν είχα ποτέ καμία σχέση με απεργιακή περιφρούρηση. Δεν είχα καμία εμπειρία με αυτού του είδους την εξουσία”.
Η στάση της ITUC- ICFTU ιστορικά, και με βάση τα αποχαρακτηρισμένα σιγά-σιγά ντοκουμέντα της CIA ήταν η λειτουργία τους ως «Πέμπτη φάλαγγα» ενάντια σε δυνάμεις που μιλούσαν υπερ οποιασδήποτε προοδευτικής ιδέας. Για αυτό στήριξαν τα συνδικάτα-μαριονέτες στην δικτατορία Πινοσέτ στην Χιλή, των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, των Λευκών στο Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, όπως σήμερα στηρίζουν την Ισραηλινή, ρατσιστική οργάνωση ΧΙΣΤΑΝΤΡΟΥΤ, που είναι υπέρμαχος και προωθεί την ισραηλινή, δολοφονική κατοχή της Παλαιστίνης.
Σε μια προσπάθεια να σβήσει το βρώμικο παρελθόν της, η ICFTU το 2006 μετονομάστηκε σε ITUC. Όμως μέσα σε λίγους μήνες έπρεπε πάλι να αποδώσει φόρους τιμής στα αφεντικά της. Έτσι στο 1ο της συνέδριο στο Τορόντο βασικοί ομιλητές είναι ο Πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, αλλά και ο Πρωθυπουργός του 1ου Μνημονίου της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου. Επιπλέον στο ίδιο συνέδριο, χωρίς να κρατά καν τα προσχήματα, παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ, απορρίπτοντας ψήφισμα που κατέθεσαν συνδικαλιστές από τη Νότιο Αφρική υπέρ της Παλαιστίνης. Για όσους έτρεξαν να πουν ότι αυτά ήταν λάθη μιας παλιάς ηγεσίας, στο Συνέδριο της ITUC το Νοέμβρη του 2022, εν μέσω ιμπεριαλιστικού πολέμου, η ITUC υποδέχτηκε τον μακελάρη Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάιντεν που ευχαρίστησε ξανά και ξανά την ITUC για την συμβολή της. Μια βδομάδα μετά ο Μπάιντεν απαγόρεψε την απεργία των εργαζομένων στα τρένα των ΗΠΑ και ο νεοδιορισθείς Γενικός Γραμματέας της ITUCσυνελήφθη για χρηματισμό.
Για την ETUC (Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων-ΣΕΣ)
Ο ανοιχτά διακηρυγμένος, λόγος ύπαρξης της ΣΕΣ είναι «… Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει την ευθύνη να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, το σημαντικότερο επίτευγμα του τελευταίου αιώνα» (σελ 2,Διακήρυξη της ETUC, 2019-2023). Και πως να μην είναι αφού ο προϋπολογισμός της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων χρηματοδοτείται κατά 75% από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ίδια η ηγετική ομάδα της ΣΕΣ, είναι στην πλειοψηφία τους καριερίστες του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς καμία σχέση με την εργατική τάξη, όπως είχε αποκαλύψει το ΠΑΜΕ μετά το συνέδριο της Βιέννης το 2019«Η ηγεσία της ΣΕΣ είναι μια ομάδα γραφειοκρατών των Βρυξελλών, στελεχών εξειδικευμένων στην επιβολή αντεργατικών πολιτικών, στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, που όλοι μαζί δυσκολεύονται να παρουσιάσουν 5 χρόνια εργασίας.Αντίθετα, όλοι τους έχουν προϋπηρεσία στις Βρυξέλλες, σε διάφορες επιτροπές της ΕΕ και της σοσιαλδημοκρατίας, υπηρεσία σε Ινστιτούτα και Κυβερνητικές θέσεις, ενώ ένας έχει να περηφανευτεί ότι ήταν μια φορά και σε εργατικό συλλαλητήριο!» ΠΑΜΕ, 7/6/2019, «Τα GOLDEN BOYS της ηγεσίας της ΣΕΣ»
Στο συνέδριο της ΣΕΣ στην Βιέννη, πριν ο Γιούνκερ φιλήσει την φαλάκρα του Προέδρου της ΣΕΣ, φώναζε όλο χαρά «Ζήτω τα Συνδικάτα», εννοώντας βέβαια τα συνδικάτα που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Η ETUC στην περίοδο των μεγάλων αγώνων των εργαζομένων της Ελλάδας ενάντια στα Μνημόνια, πραγματοποίησε με την ηγεσία της ΓΣΕΕ στην Ελλάδα σεμινάρια «Διαχείρισης Κρίσεων» ενώ στο Δημοψήφισμα για το 3ο Μνημόνιο στήριξαν το ΝΑΙ.
Για αυτές τους τις υπηρεσίες αμείβονται πλουσιοπάροχα πχ με τη συμμετοχή τους στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή Κοινωνική και Οικονομική Επιτροπή για να προωθούν τις λογικές της «κοινωνικής ειρήνης» και της «ταξικής συνεργασίας».Αντίστοιχη κατάσταση που έχει καταγγείλει και για αυτό αποχωρήσει το ΠΑΜΕ από το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ με την περίφημη Ακαδημία Εργατοπατέρων.
Δεν ξεχνάμε ότι ITUC-ETUCείχαν καλέσει τις Ελληνικές Αρχές σε λήψη κατασταλτικών μέτρων εναντίον των συνδικαλιστικών οργανώσεων που εξέφρασαν την διαφωνία τους με την ηγεσία της ΓΣΕΕ στα διαβόητα συνέδρια των ΜΑΤ και της καταστολής.
Μάλιστα μιλούσαν για «βίαιες, σταλινικές μειοψηφίες, για το μειοψηφικό γκρουπ ΠΑΜΕ». Αυτό βέβαια δεν τους εμπόδιζε να «κλέβουν» επανειλημμένα εικόνες και βίντεο από συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ για να στολίζουν με αυτά κείμενα τους.Και η λίστα δεν τελειώνει…
Το Λίφτινγκ που απέτυχε
Η ITUC, μετά από την αποτυχία του προηγούμενου λίφτιγκ, επιχείρησε με την τοποθέτηση ενός νέου Γενικού Γραμματέα, να παρουσιάσει ένα νέο, πιο δραστήριο προφίλ, ώστε να μπορεί να παίξει τον ρόλο του αναχώματος απέναντι στην διογκούμενη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων. Ανεξαρτήτως της εξέλιξης της υπόθεσης του Κατάρ, η εργατική τάξη οφείλει να ξεμπερδεύει με τις δυνάμεις που υπερασπίζονται την κερδοφορία των εκμεταλλευτών της.Βασική διαχωριστική γραμμή του συνδικαλιστικού κινήματος πάντα θα είναι το ερώτημα «Με τους εργάτες ή με τα αφεντικά». Δεν μπορείς να είσαι και με τους δύο.
Δεν μπορείς να είσαι με δυνάμεις που καλλιεργούν την αναμονή, την αδράνεια. Δυνάμεις που μετατρέπουν τα συνδικάτα, από ενώσεις οργάνωσης και αγώνα, σε μηχανισμούς στήριξης της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Δυνάμεις που καλούν τους εργαζόμενους να επιλέξουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, που στήριζαν και στηρίζουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών.
Κόντρα στις επιδιώξεις αυτών και των αφεντικών τους, εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, νέα παιδιά, γυναίκες, μετανάστες, έρχονται ξανά σε επαφή με τα συνδικάτα. Κινητοποιούνται, αγωνίζονται, απεργούν. Για αυτό Κυβερνήσεις, μονοπώλια, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί επιχειρούν να καλλιεργήσουν την απογοήτευση, την απομόνωση, την ηττοπάθεια. Με λάσπη και συκοφαντίες, με τρομοκρατία και απειλές, με εξαγορές και άλλα μέσα επιχειρούν και θα επιχειρούν να χτυπήσουν τους αγώνες των εργατών.
Η εργατική τάξη όμως έχει πείρα. Έχει τις αξίες της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, του διεθνισμού, της ανειρήνευτης σύγκρουσης της τάξης των εργατών με την τάξη των καπιταλιστών. Αποκαλύπτουμε τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στο Κατάρ, στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, στην ίδια μας την χώρα. Με οδηγό αυτές τις αξίες πορευόμαστε, συναντιόμαστε με αγωνιστικά συνδικάτα άλλων χωρών, συντονίζουμε την δράση μας. Δυναμώνουμε τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.
Νικόλας Θεοδωράκης
Γραμματεία Διεθνών ΠΑΜΕ
