Δύο χρόνια μετά το έγκλημα, στις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής, η κατάσταση είναι επικίνδυνη και δύσκολη για επιβάτες και εργαζόμενους. Τόσο στην οδική συγκοινωνία όσο και στη σταθερή τροχιά, παρά την εικονική πραγματικότητα που προσπαθεί να προβάλλει η κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι και οι επιβάτες έρχονται αντιμέτωποι με λεωφορεία που αρπάζουν φωτιά εν κινήσει,λεωφορεία στα οποία μπαίνουν νερά όταν βρέχει, συρμούς να μετατρέπονται σε θερμοκήπια το καλοκαίρι, να βγάζουν καπνούς κάτω από τα βαγόνια, να ανοίγουν οι πόρτες από μόνες τους. Όλη αυτή η δύσκολη και επικίνδυνη πραγματικότητα χτυπάει την καμπάνα για «νέα Τέμπη».
Όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα έχουν υπηρετήσει και εφαρμόσει τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση. Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης, της απελευθέρωσης των μεταφορών, η πολιτική της λειτουργίας με τη λογική κόστους- οφέλους, έχουν επιφέρει αυτή την τραγική συνολικά κατάσταση. Λειτουργούν με απαρχαιωμένο στόλο, με ελάχιστο προσωπικό πολύ κάτω από τα οργανογράμματα ακόμα και των εταιρειών. Αυτό το προσωπικό δουλεύει σε συνθήκες ιδιαίτερης εντατικοποίησης. Υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν σε βάρδιες αδιάλειπτα, έως και 30 μέρες τον μήνα. Οι χαμηλοί μισθοί σε συνδυασμό με την ακρίβεια εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να κυνηγούν την υπερωρία, το δεδουλευμένο ρεπό, προκειμένου να αυξήσουν το εισόδημά. Την ίδια ώρα οι εργολάβοι «αλλωνίζουν» σε λειτουργίες των αστικών συγκοινωνιών ενώ 63 λεωφορειακές γραμμές έχουν παραδοθεί σε κοινοπραξία επιχειρηματιών, η οποία μάλιστα, επιδοτείται με ζεστό κρατικό χρήμα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στον σιδηρόδρομο λείπουν δύο χιλιάδες εργαζόμενοι για να δουλεύει με ασφάλεια, σύμφωνα με καταγγελίες των εργαζομένων.
Μια ακόμα συνέπεια αυτής της πολιτικής, ήταν ο άδικος θάνατος του εργαζόμενου στην ΣΤΑΣΥ Π. Γιάμαλη, που σκοτώθηκε εκτελώντας εργασίες συντήρησης πάνω σε όχημα εργολάβου που δεν είχε φρένα.
Οι πολιτικές τους που λογαριάζουν ως κόστος τα μέτρα ασφαλείας έχουν οδηγήσει σε λίγο χρονικό διάστημα πάνω από 7 συρμούς του ηλεκτρικού, να μη σταματάνε στο κατάλληλο σημείο στάθμευσης λόγω προβλημάτων στην πέδηση. Η υποχρηματοδότηση έχει οδηγήσει αυτή τη στιγμή από τους 45 συρμούς που διέθετε η Γραμμή 1 να λειτουργούν περίπου 11, πολλοί εκ των οποίων είναι 40 ετών και έχουν διανύσει εκατομμύρια χιλιόμετρα! Ανάλογη είναι η κατάσταση με τους συρμούς του Μετρό αλλά και στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ της Αττικής. Εξίσου επικίνδυνη είναι η κατάσταση των υποδομών και του δικτύου, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων.
Σήμερα πρέπει να δυναμώσει ο κοινός αγώνας εργαζομένων στις συγκοινωνίες και του λαού μέσα από τους μαζικούς φορείς του, ώστε να διεκδικήσουν από καλύτερες θέσεις και με καλύτερους όρους ασφαλείς, σύγχρονες, συχνές, φθηνές και αποκλειστικά δημόσιες αστικές συγκοινωνίες.
Στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στην Αθήνα στο Σύνταγμα στις 11π.μ. οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, θα πάρουν μαζικά μέρος, για να αποδοθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε όλους τους υπεύθυνους για το έγκλημα στα Τέμπη, για να μην περάσει καμία συγκάλυψη, αλλά και για να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στις πραγματικές αιτίες που είναι οι «αιματοβαμμένες ράγες του κέρδους» και τσακίζουν τις ζωές μας για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του λαού! Αυτές τις ράγες πρέπει να ξηλώσουμε!
Κυριάκος Λουκάκος
Μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Αθήνας
