Η «κοινωνική συμφωνία»–έκτρωμα και η ώρα της αντεπίθεσης
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του νομοσχεδίου που νομιμοποιεί το 13ωρο και όσοι έβαλαν πλάτη στην κατάργηση του 8ώρου και του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας επιστρέφουν ξανά στον χώρο του εγκλήματος. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας την αντεργατική Ευρωπαϊκή Οδηγία 2041/2022, παρουσιάζει ως «βελτίωση» μια συμφωνία που στην πραγματικότητα θωρακίζει το ξήλωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και δίνει το ελεύθερο για μισθούς πείνας, μεγαλύτερη ευελιξία και εργασιακή ζούγκλα.
Η περιβόητη «αυτοτέλεια των κρατών–μελών» που επικαλούνται δεν είναι τίποτα άλλο από πρόσχημα για να παραμείνει ο κατώτατος μισθός στα χέρια του κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων, μακριά από τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ανοίγουν τον δρόμο όχι για αυξήσεις, αλλά για νέες μειώσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τις θριαμβολογίες περί «τέλους των μνημονίων» και «κοινωνικής ειρήνης».
Την ίδια ώρα, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων ζει με καθαρό μισθό κάτω από 1.000 ευρώ. Δύο δουλειές για να τα φέρουν βόλτα, τιμές–φωτιά σε ενέργεια, καύσιμα και τρόφιμα, ενοίκια στο Θεό, δαπάνες για υγεία και εκπαίδευση που αδειάζουν τσέπες. Κι ενώ ο κόσμος στενάζει, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σπάνε κάθε ρεκόρ. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η κυβέρνηση και οι εργοδότες επιδιώκουν να θάψουν τους αγώνες: γιατί φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων όταν σηκώνουν κεφάλι.
Δεν είναι τυχαίες ούτε οι δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, που χαρακτήρισε «αιτία κρίσης» το ότι κάποτε δόθηκαν αυξήσεις χωρίς επαρκή μέριμνα για την ανταγωνιστικότητα. Ούτε η υπουργός Εργασίας που μίλησε για «ξεκάθαρους κανόνες χωρίς ανοιχτές διαπραγματεύσεις». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι θέλουν να βάλουν σιωπητήριο στις διεκδικήσεις για μισθούς και συμβάσεις και να μας πείσουν να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα.
Η συμφωνία που υπέγραψαν κυβέρνηση, εργοδοτικοί φορείς και η ηγεσία της ΓΣΕΕ αποτελεί μνημείο υποταγής. Περιορίζει τη δράση των Ομοσπονδιών, τις θέτει υπό ομηρία εργοδοτών και ΓΣΕΕ, διαιωνίζει τους μνημονιακούς μηχανισμούς που κρατούν τους μισθούς παγωμένους και νομιμοποιεί την υπερίσχυση επιχειρησιακών συμβάσεων ακόμη κι όταν είναι χειρότερες από τις κλαδικές. Κρατά σε ισχύ το ΓΕΜΗΣΟΕ, την πιο απαράδεκτη απόπειρα ηλεκτρονικού φακελώματος του συνδικαλιστικού κινήματος, και δεν επαναφέρει ούτε καν το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ – οι γνωστοί εργατοπατέρες που χρόνια τώρα βάζουν πλάτη σε κάθε κυβερνητικό σχεδιασμό – διαπραγματεύονταν στα κρυφά επί επτά μήνες. Πίσω από την πλάτη των εργαζομένων. Χωρίς ενημέρωση, χωρίς Γενικό Συμβούλιο, χωρίς καμία νομιμοποίηση. Είναι οι ίδιοι που έκαναν πλάτες στον νόμο για το 13ωρο, που αρνήθηκαν να οργανώσουν απεργίες ενάντια στους νόμους Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως, που σιώπησαν μπροστά στο έγκλημα των Τεμπών.
Απέναντι σε αυτή τη συμφωνία–ντροπή δεν αρκεί η αγανάκτηση. Χρειάζεται αποφασιστική αντεπίθεση. Η μαζικοποίηση των σωματείων, η ίδρυση νέων σε χώρους δουλειάς, η αλλαγή συσχετισμών στη ΓΣΕΕ και σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναγκαία για να απαλλαγούμε από τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της υποταγής στα κέρδη του κεφαλαίου.
Διεκδικούμε 7ωρο–5ήμερο–35ωρο, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, επαναφορά των τριετιών και των 13ου–14ου μισθών, κατάργηση του ΓΕΜΗΣΟΕ και των αντεργατικών νόμων. Απαιτούμε τώρα σύγκληση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ και καταδίκη της επαίσχυντης συμφωνίας.
Οι εργαζόμενοι δεν θα δεχτούμε να μας φορέσουν θηλιά. Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση, στη συλλογικότητα και στους αγώνες που μπορούν να επιβάλουν το δίκιο μας. Τώρα είναι η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Γιώργος Στεφανάκης
Πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής
Μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό Τουρισμό
