Στις 6 Μάη οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους έδωσαν μια σημαντική απεργιακή μάχη. Η απόφαση είχε ληφθεί από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες.
Το μήνυμα της απεργιακής κινητοποίησης και της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα είναι διπλό. Οι εργαζόμενοι τιμούν την εργατική Πρωτομαγιά, τους μεγάλους ηρωικούς αγώνες και τους νεκρούς της τάξης τους, απέναντι στους κεφαλαιοκράτες και το κράτος τους, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για καλύτερο μισθό και μεροκάματο, μέχρι την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε μια τέτοια μάχη, την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η εργατική τάξη κέρδισε με το αίμα της το 8ωρο, μια εμβληματική κατάκτηση, η οποία νομοθετήθηκε και στην Ελλάδα το 1920. Με αυτό ακριβώς έχει σχέση το δεύτερο σκέλος του μηνύματος της απεργίας στις 6 Μάη, αφού 135 χρόνια μετά το Σικάγο και 101 χρόνια μετά τη νομοθέτηση της 8ωρης ημερήσιας εργασίας στη χώρα μας, η κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο – τερατούργημα, για να καταργήσει το 8ωρο.Πήρε την απάντηση που πρέπει από τους εργαζόμενους, με αρχή την 6η Μάη και την κλιμάκωση που θα ακολουθήσει, με νέα απεργιακή απάντηση, όταν τολμήσουν να φέρουν αυτό το έκτρωμα.
Κυριολεκτικά, βρισκόμαστε μπροστά στην ανατροπή του αιώνα!
Μια ανατροπή, που εκτός από την ταφόπλακα στο 8ωρο, περιλαμβάνει και την επίσημη πλέον θεσμοθέτηση και άλλων ευέλικτων μορφών εργασίας, όπως η τηλεργασία, καθώς και το χτύπημα στο δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζόμενων, τον ασφυκτικό εργοδοτικό και κυβερνητικό έλεγχο των σωματείων, μέσω των ηλεκτρονικών μητρώων, της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, των Γενικών Συνελεύσεων κ.ο.κ.
Πριν λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός, προκειμένου να μας «πείσει» για την «αναγκαιότητά» της, είπε ότι το ωράριο “9-5” είναι πλέον ξεπερασμένο.
Προφανώς για το μεγάλο κεφάλαιο που η κυβέρνησή του υπηρετεί, όπως και κάθε κυβέρνηση, για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγαλοεργοδοσία «πρόοδος»:
• Είναι να μην υπάρχει σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας,
• Είναι να επιβάλλουν 10 ώρες δουλειάς την ημέρα στους εργαζόμενους, για όσο διάστημα θέλουν, χωρίς να πληρώνουν τις υπερωρίες, να βάζουν λιγότερες ώρες δουλειάς, ρεπό ή άδειες, όταν η δουλειά «πέφτει».
• Είναι πρόοδος να μην υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ο μισθός να καθορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό.
• Να απολύουν συμβασιούχους εργαζόμενους, αφού τους ξεζουμίσουν καλά –καλά με απλήρωτα 10ωρα δουλειάς, δίνοντάς τους «άδεια» πριν τη λήξη της σύμβασής τους.
• Είναι «πρόοδος» να μετατρέπουν τα σπίτια των εργαζόμενων σε «εργασιακούς χώρους» μέσω της τηλεργασίας, να τους φορτώνουν το εργοδοτικό κόστος υποδομών, να κάνουν δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εργάσιμου και προσωπικού χρόνου.
• Είναι «πρόοδος» να ελέγχουν τα σωματεία των εργαζομένων, με τις ηλεκτρονικές και εξ αποστάσεως διαδικασίες, να τους απομονώνουν, ακόμα και να ψηφίζουν οι ίδιοι στη θέση τους.
Όλα αυτά είναι «πρόοδος» για εκείνους, γιατί τους συμφέρουν, γιατί αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, γιατί ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους. Είναι τα προαπαιτούμενα του ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης, που θα τους δώσει νέο πακτωλό χρημάτων. Είναι η στρατηγική τους επιλογή, που εδώ και δεκαετίες έχει επεξεργαστεί η ΕΕ, με τις κυβερνήσεις να βάζουν διαδοχικά το «λιθαράκι» τους. Εξάλλου είναι «φρέσκο» και το νομοθετικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στους γιατρούς, τον κατώτατο μισθό, που παρέμεινε αρμοδιότητα του εκάστοτε υπουργού Εργασίας, τα εμπόδια στην απεργία, την καθιέρωση 32 Κυριακών για τους εργαζόμενους στο εμπόριο. .
Στον αντίποδα, πρόοδος για τους εργαζόμενους είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους στη βάση του πλούτου που παράγουν. Τέτοια ανάγκη είναι ο σταθερός και μάλιστα μειωμένος ημερήσιος χρόνος εργασίας, 5ήμερο-7ωρο- 35ωρο. Οι ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς. Η κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής εργασίας. Η διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, να κάνουν οι ίδιοι κουμάντο στα σωματεία τους, χωρίς καμία εργοδοτική-κρατική παρέμβαση.
Αυτό διαδηλώσαμε στην πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη, αφήνοντας στην άκρη τη θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ και τους παρατρεχάμενούς της που σιγοντάρουν την κυβέρνηση, με τη δήθεν «απεργία» που κήρυξαν την Τρίτη του Πάσχα, στηρίζοντας το επερχόμενο νομοσχέδιο-τερατούργημα, κάνοντας «βελτιωτικές» προτάσεις.
Η «σκλαβιά», που θέλουν να επιβάλουν στους εργαζόμενους, δε θα περάσει. Μόνο ανατρέπεται στους δρόμους του αγώνα. Αυτό τους απαντάμε.
Γιώργος Πέρρος είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
