Στις 17 Απρίλη απεργούμε.
Απεργούμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους για να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς μας, την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού, το μισθολογικό κλιμάκιο που μας “έκλεψε” η προηγούμενη κυβέρνηση, για να απαιτήσουμε αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης των εκπαιδευτικών. Για να υπογράψουμε και εμείς συλλογική σύμβαση που να κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας, μονίμων και αναπληρωτών, για να μπορούν οι συνάδελφοι αναπληρωτές να αναρρώνουν στο σπίτι και όχι στο σχολείο, να μπορούν να κάνουν οικογένεια αν το επιθυμούν, να μην κινδυνεύει μία συναδέλφισσα με επαπειλούμενη κύηση ή ένας συνάδελφος με βαρύ νόσημα.
Απεργούμε μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους για να διεκδικήσουμε σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια, υλικοτεχνική υποδομή που να αρμόζει στις ανάγκες της εποχής μας, σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να αναπτύσσουν την κριτική σκέψη, τη γνώση των βασικών νόμων κίνησης της φύσης και της κοινωνίας και όχι κατακερματισμένες πληροφορίες που πολλές φορές αναπαράγουν τον ανορθολογισμό. Για να αποτρέψουμε την κατηγοριοποίηση των σχολείων την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων για τη μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών. Για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια τη δική μας και των μαθητών μας στον αντιπαιδαγωγικό τραγέλαφο που σχεδίασε το υπουργείο για να “αξιολογήσει” εκπαιδευτικούς και να “στηρίξει” το έργο τους.
Απεργούμε για να υπερασπιστούμε το ίδιο το δικαίωμά μας στην απεργία, αφού η κυβέρνηση με αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις επί της ουσίας απαιτεί την απαγόρευση των απεργιών από τους δημοσίους υπαλλήλους. Για να απαντήσουμε στον αυταρχισμό της κυβέρνησης και της διοίκησης, η οποία με τον πιο χυδαίο τρόπο προσπαθεί να επιβάλει μία αναδιάρθρωση που η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των γονέων έχει απορρίψει.
Απεργούμε και γυρνάμε την πλάτη στις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ που με διάφορα τερτίπια και γελοία επιχειρήματα σαμποτάρουν αυτή την απεργία, προσπαθούν να περιχαρακώσουν τον κλάδο από το υπόλοιπο εργατικό κίνημα, οδηγώντας τον συνειδητά στην ήττα. Μπορούμε και πρέπει να προσπεράσουμε αυτές τις ηγεσίες με τη μαζική συμμετοχή μας στα πρωτοβάθμια σωματεία μας, όπως έδειξε και η πρόσφατη μεγαλειώδης συμμετοχή των συναδέλφων στους συλλόγους πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ανατρέποντας την απόφαση όνειδος του διοικητικού συμβουλίου της ΔΟΕ, να βάλει ταφόπλακα στον αγώνα του κλάδου ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγηση. Η ριζική αλλαγή του συσχετισμού στο επίπεδο των ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να μπορούμε να συγκρουστούμε με την κυβερνητική πολιτική με αποτελεσματικότητα, να σταματήσουν επιτέλους να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του κλάδου στις πιο κρίσιμες στιγμές του κινήματος.
Πάνω από όλα απεργούμε όμως γιατί έχουμε χρέος απέναντι στους μαθητές μας. Γιατί δε συμβιβαζόμαστε με ένα κράτος που υπηρετεί ένα σύστημα, στο οποίο το κέρδος είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή και τα στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου. Να φωνάξουμε ένα μεγάλο «όχι άλλοι νεκροί στη σιδηροδρομικές γραμμές», «όχι άλλοι νεκροί έξω από το αστυνομικά τμήματα, στα οποία προσήλθαν για να καταγγείλουν τη βία που υφίστανται», «όχι άλλοι νεκροί επειδή δε βρίσκουν ένα δωμάτιο ΜΕΘ ή το κατάλληλο φάρμακο», «όχι άλλοι νεκροί στους χώρους δουλειάς για τα κέρδη των αφεντικών».
Με τη στάση μας οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί και σε αυτή την απεργία να δώσουμε το αγωνιστικό παράδειγμα στους μαθητές μας. Να τους πείσουμε με τη στάση μας ότι η συλλογική διεκδίκηση και ο αγώνας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε με βάση τις ανάγκες που προστάζει η εποχή μας.
Καργόπουλος Ανδρέας, αντιπρόεδρος στην ΟΛΜΕ, εκλεγμένος με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών
