Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα η σύσκεψη με εκπροσώπους εργατικών σωματείων της Μαγνησίας για να δυναμώσει η κοινή δράση και ο αγώνας των Συνδικάτων, για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής, για να «μείνει στα χαρτιά» ο νόμος Χατζηδάκη, για τη διεκδίκηση σύγχρονων δικαιωμάτων.
Όπως αναφέρεται και στην εισήγηση που έκανε ο Κώστας Στεργίου πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας “Μήτσος Παπαρήγας”
“Μέσα από συσκέψεις των σωματείων μας με εργαζόμενους από χώρους δουλειάς, μέσα από συνελεύσεις πρέπει να συντονίσουμε τον βηματισμό μας μαζί με Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, με εκατοντάδες άλλα συνδικάτα και σωματεία σε όλη την χώρα που έχουν ήδη πάρει απόφαση για κλιμάκωση της αγωνιστικής δράσης μας με απεργία αρχές του Δεκέμβρη.
Μπροστά σε αυτή την κλιμάκωση καλούμε σε συγκέντρωση στις 4 Νοέμβρη (19.00 πλ. Ελευθερίας) για να διεκδικήσουμε:
• Κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη.
• Αυξήσεις στους μισθούς. Κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ.
• Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση του ν. Βρούτση- Αχτσιόγλου ως αφετηρία για την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού.
• Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ, της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης, των τριετιών.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
• Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας.
• Επαναφορά της Κυριακής αργίας σε όλους τους κλάδους”.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΥΣΚΕΨΗΣ 25.10.21
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να συντονίσουμε τον αγώνα μας, την κοινή μας δράση για να μπει φρένο όχι μόνο στην αντεργατική επίθεση και να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη, αλλά για να ανοίξουμε δρόμους, να υπάρξουν κατακτήσεις, να γίνει υπόθεση μεγαλύτερων τμημάτων των εργαζομένων της περιοχής μας, η απαίτηση ότι η ζωή που μας αξίζει σήμερα δεν είναι αυτή που η κυβέρνηση και η εργοδοσία μας πλασάρουν σαν μονόδρομο.
Δεν είναι μονόδρομος και δεν είναι σύγχρονο οι ατελείωτες ώρες δουλειάς, οι απλήρωτες υπερωρίες, η τρομοκρατία, οι απολύσεις.
Δεν είναι σύγχρονο και δεν το δεχόμαστε καθημερινά να μετράμε νεκρούς και διασωληνωμένος από τον κορονοϊό, αφού είμαστε απροστάτευτοι από την Πανδημία. Με κρεβάτια στις ΜΕΘ ούτε για δείγμα. 2 χρόνια δηλαδή μετά να βρισκόμαστε στο σημείο σαν να μην πέρασε μια μέρα. Με ένα δημόσιο σύστημα υγείας διαλυμένο με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων.
Αντίθετα σύγχρονο και μονόδρομος είναι η ενιαία πάλη των εργαζομένων στις μεταλλοβιομηχανίες, στα εμπορικά, στον τουρισμό και στους ντιλιβεράδες, στους εργαζόμενους στους Δήμους, στους οικοδόμους, στις καθαρίστριες, εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς, για αυξήσεις στους μισθούς, για ανθρώπινα ωράρια, για αργία την Κυριακή, για μέτρα υγείας και ασφάλειας σε κάθε χώρο.
Γιατί δεν είναι σύγχρονο να μην μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ για το πως θα πάμε την άλλη μέρα στο μάρκετ να πάρουμε τα βασικά. Να βάζουμε στο ζύγι αν θα πληρώσουμε το ρεύμα ή την θέρμανση, το νοίκι ή τα κοινόχρηστα.
Βρισκόμαστε εδώ γιατί ξέρουμε επίσης ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση ο καθένας μόνος του. Ότι πρέπει να συντονιστούμε για να δυναμώσει ο αγώνας μας. Όλοι μαζί. Εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Μόνιμοι και συμβασιούχοι. Αυτή η ενότητα είναι που συμφέρει τους εργαζόμενους. Ενάντια στους εργοδότες μας, είτε είναι οι επιχειρηματίες είτε το κράτος τους. Ενάντια στις κυβερνήσεις τους, τους συμμάχους τους, την ΕΕ και άλλους.
Τους το λέμε καθαρά. Δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα με τους εργαζόμενους. Οι χώροι δουλειάς θα γίνουν πεδία μάχης και θα διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει. Για να μπορούμε στον 21ο αιώνα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Εμείς και τα παιδιά μας. Σε έναν τέτοιο αγώνα, ο νόμος Χατζηδάκη όχι μόνο θα μπλοκαριστεί, αλλά θα τον στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Αντλούμε δύναμη από τις μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Από τη μεγαλύτερη σε συμμετοχή κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων που ήταν η απεργία στις 10 Ιούνη ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη. Τότε δεν υπήρξε ούτε ένας εργαζόμενος που έβλεπε θετικές διατάξεις σε αυτό το έκτρωμα.
Πριν ένα μήνα είχαμε τον αγώνα των εργαζομένων στην e-food. Ο αγώνας ήταν πετυχημένος γιατί υπήρξε καθολική συμμετοχή των εργαζομένων. Γιατί τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα που υπήρξε την έθρεφε το κύμα αλληλεγγύης που υπήρξε. Αυτό το μεγάλο δίδαγμα που μας έδωσε ο αγώνας θέλουμε σήμερα να το κάνουμε πράξη.
Ένας για όλους και όλοι για έναν. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η οργάνωση η δύναμή μας. Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα. Νομίζετε ότι αυτόν τον αγώνα θα μπορούσε να τον περιορίσει ο νόμος Χατζηδάκη; Ότι λογάριαζαν οι εργαζόμενοι το 50%+1 που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ τις ΚΥΑ και το νόμο Χατζηδάκη που λένε για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες; Αναδείχτηκε ότι όταν οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οι νόμοι τους δεν είναι τίποτα περισσότερα από παλιόχαρτα.
Αυτός ο αγώνας στέκεται δίπλα στους αγώνες άλλων κλάδων, μεγάλων στιγμών του κινήματος. Κανένας αγώνας δεν ξεκινά με βέβαιο από τα πριν θετικό αποτέλεσμα. Τέτοιοι δεν υπάρχουν. Όλοι όμως είναι νικηφόροι, γιατί προετοιμάζουν τους επόμενους.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αποδεχτεί πως τώρα που ψηφίστηκε, δεν μπορεί να αλλάξει. Υπάρχει πείρα, δεκάδες νόμοι έχουν γίνει κουρελόχαρτα, όταν τα Συνδικάτα μαζί με τους εργαζόμενους αντιστέκονται, κινητοποιούνται, παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Μόνο στο πρόσφατο παρελθόν καταργήθηκε στην πράξη ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ο νόμος Αχτσιόγλου που προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην πραγματοποίηση απεργιών, με το γνωστό 50%+1 των τακτοποιημένων μελών για να είναι “νόμιμη» η απεργία, όταν μάλιστα 9 στις 10 κηρύσσονται παράνομες, αλλά και άλλοι νόμοι. Όπως έγινε πρόσφατα και με τους εκπαιδευτικούς. Που παρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων οι απεργιακές κινητοποιήσεις και έγιναν και ήταν και μαζικές και η ίδια η απεργία ήταν από τις πιο πετυχημένες των τελευταίων ετών.
Τώρα όμως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Το έργο της αναμονής μήπως αλλάξει η κυβέρνηση και σωθούμε το έχουμε ξαναζήσει. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό το έργο. Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει, γιατί όλοι τους είναι υποταγμένοι στη λογική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, γιατί προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα κέρδη τους μπορούν να πάνε μαζί με τα δικαιώματά μας. Οι ίδιοι οι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης επιβάλλουν σήμερα το νόμο Χατζηδάκη, εχθές το νομό Αχτσιόγλου, προχθές το νόμο Βρούτση και πάει λέγοντας.
Τώρα να οργανωθεί ο αγώνας για τα μεγάλα ζητήματα που καίνε τους εργαζόμενους. Για τις αυξήσεις στους μισθούς, για να γίνουν αορίστου χρόνου οι συμβασιούχοι, για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να είναι σταθερός για την προστασία των ανέργων, για την ακρίβεια που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα,. Τώρα πρέπει να βγούμε μπροστά πριν παγιωθούν οι διατάξεις του νόμου, να παρθούν πίσω οι αντεργατικές διατάξεις.
Αυτή την απόφαση πρέπει να πάρουμε σήμερα αφήνοντας πίσω θλιβερές συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως της ΓΣΕΕ, η οποία με αφορμή το σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα ζήτησε να την προστατεύουν τα ΜΑΤ από τις συλλογικές, μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων και με ένα διεστραμμένο άρθρο, που σημαίνει ό,τι θες, να προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και 2 έτη για όποιον “παρεμποδίζει συνεδρίαση σωματείου…”. Τι σχέση έχουν τα υπουργεία και τα γραφεία των εργοδοτών όpου ξημεροβραδιάζεται η ηγεσία της ΓΣΕΕ με τις ζωντανές διεργασίες των σωματείων μας; Με τις συσκέψεις μας σαν την σημερινή;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την ψήφιση του νόμου και είχαμε μία σειρά απολύσεις και διώξεις. Όπως στους συναδέλφους από το ΔΣ εδώ στις φυλακές Κασσαβετείας. Στα μεταλλεία Χαλκιδικής απολύθηκε ο πρόεδρος του σωματείου και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων και του απαγορεύεται η είσοδος στον χώρο αν και παραμένει πρόεδρος. Η απόλυση ακόμα και να δικαιωθεί στα δικαστήρια δεν υποχρεώνει σε επαναπρόσληψη, όπως έγινε με την ξενοδοχοϋπάλληλο στα Χανιά, αλλά σε μεγαλύτερη αποζημίωση. Όμοια και με τον γραμματέα του παραρτήματος του practiker στην Λάρισσα. Που τον απέλυσαν γιατί δεν δέχτηκε δυσμενή τροποποίηση της σύμβασή τους. Στα Λητώ στην Αθήνα.
Να στήσουμε τείχος προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης. Η πάλη ενάντια στις απολύσεις συνδικαλιστών πρέπει να γίνει υπόθεση πρώτα και κύρια των εργαζομένων, των Συνδικάτων, άλλων μαζικών φορέων, στο χώρο δουλειάς, στην πόλη, στον κλάδο, να υψώνεται ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα ώστε να ακυρώνονται και να επιστρέφουν οι εργαζόμενοι στη δουλειά.
Θέλουμε να συμφωνήσουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε να βάλουν στο γύψο ένα ένα τα σωματεία. Με απειθαρχία και συντονισμό από τα κάτω, τα Σωματεία αποφασίζουμε να αχρηστεύσουμε το νόμο της κυβέρνησης που βάζει χέρι στα Συνδικάτα.
Δηλαδή, κανένα Σωματείο να μην καταθέσει μητρώα, καταστατικό, οικονομικές καταστάσεις, στο κρατικό μητρώο, το νέο φακέλωμα. Να μη δεχτεί να παραβιάσει το καταστατικό του στον τρόπο εκλογής των οργάνων του, για τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων, για τον τρόπο που θα παίρνει αποφάσεις. Να μπει μπροστά ενάντια στις απολύσεις για συνδικαλιστική δράση, ενάντια στην απαγόρευση της απεργίας είτε με την προβοκατόρικη διάταξη περί “άσκησης ψυχολογικής βίας”, είτε με τον σύγχρονο απεργοσπαστικό μηχανισμό του “προσωπικού εγγυημένης παροχής υπηρεσιών”.
Συνάδελφοι από όλο αυτό το τελευταίο διάστημα έχουμε βγάλει ένα συμπέρασμα.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Αυτό είναι το σύνθημα που ξεπήδησε μέσα από τις μεγάλες φωτιές του καλοκαιριού, από την οργάνωση του λαού, από τη μάχη που έδωσε ο λαός για να σώσει το βιός του την ώρα που η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί τους λέγαν φύγετε για να σωθείτε.
Δεν αποδεχόμαστε την κανονικότητα να καιγόμαστε το καλοκαίρι και να πνιγόμαστε το χειμώνα, να γκρεμίζονται οι δρόμοι στα χωριά μας, να καταστρέφεται η σοδειά μας, όπως στην Ζαγορά.
Δεν έχουν λεφτά για την προστασία του λαού από τις πλημμύρες, τις φωτιές, τους σεισμούς, έχουν αρκετά δις ευρώ όμως για τα συμβόλαια με τους Αμερικανούς και Γάλλους, για φρεγάτες και αεροπλάνα που υπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης στην ευρύτερη περιοχή με τη συμμετοχή της χώρας μας σε επιθετικές ενέργειες σε Αφρική, Ασία και τα λοιπά, για τις μπίζνες του κεφαλαίου και το πλιάτσικο σε βάρος των λαών.
Και η τωρινή και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την συμφωνία για τις βάσεις μετατρέπουν την περιοχή μας και τη χώρα μας σε ορμητήριο για τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια μπλέκοντας το λαό μας σε τεράστιους κινδύνους.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Στην ταξική πάλη μεταμορφώνονται συνειδήσεις. Πολλοί στην απεργία του Ιούνη έκαναν το πρώτο βήμα. Θα επιδιώξουμε να το κάνουν περισσότεροι. Βλέπουμε στους χώρους δουλειάς να μεγαλώνει η αγωνία και ο προβληματισμός.
Όσοι είμαστε εδώ ξέρουμε ότι η ταξική πάλη δεν καταργείται με νόμο! Όσοι επικαλέστηκαν το αντίθετο έγιναν ο περίγελος της ιστορίας. Το ίδιο θα γίνουν και τώρα.
Την τελευταία λέξη θα την πουν οι εργαζόμενοι
Μέσα από συσκέψεις των σωματείων μας με εργαζόμενους από χώρους δουλειάς, μέσα από συνελεύσεις πρέπει να συντονίσουμε τον βηματισμό μας μαζί με Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, με εκατοντάδες άλλα συνδικάτα και σωματεία σε όλη την χώρα που έχουν ήδη πάρει απόφαση για κλιμάκωση της αγωνιστικής δράσης μας με απεργία αρχές του Δεκέμβρη.
Μπροστά σε αυτή την κλιμάκωση καλούμε σε συγκέντρωση στις 4 Νοέμβρη (19.00 πλ. Ελευθερίας) για να διεκδικήσουμε:
- Κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη.
- Αυξήσεις στους μισθούς. Κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ.
- Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση του ν. Βρούτση- Αχτσιόγλου ως αφετηρία για την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού.
- Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ, της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης, των τριετιών.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
- Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
- Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας.
- Επαναφορά της Κυριακής αργίας σε όλους τους κλάδους.
