Συνάδελφοι και συνάδέλφισσες γειά σας.

Οι τελευταίες αρνητικές εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας, οι οποίες είναι σαφές, ακόμη και στον πιο αφελή, ότι αποτελούν προάγγελο ακόμη χειροτέρων εξελίξεων για τους εργαζόμενους το αμέσως επόμενο διάστημα, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, προκειμένου να σας ενημερώσω όπως οφείλω, όσο και να κάνω γνωστές τις θέσεις και προτάσεις μου μπροστά στην επίθεση που ετοιμάζει ο όμιλος της Heineken στους εργαζόμενους στις εταιρείες – μέλη του σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όπως είδατε μέσα από το βιντεοσκοπημένο μήνυμα του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου, η Heineken προετοιμάζεται για το 2021, πρέπει να προσαρμοστεί ταχύτατα στις νέες απαιτήσεις που έχουν διαμορφωθεί στο «περιβάλλον», χρειάζεται σημαντικές επενδύσεις για να πετύχει τους στόχους της και «δυστυχώς» γι’ αυτό θα προχωρήσει σε απολύσεις. Ανέφερε επίσης πως για να «παραμείνει η εταιρεία επιτυχημένη σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, πρέπει να ανακαλύψει πιο αποτελεσματικούς τρόπους οργάνωσης της», προαναγγέλλοντας μεγάλης κλίμακας οργανωτικές αλλαγές στα πλαίσια της μείωσης του κόστους, δίνοντας χρονικό ορίζοντα για την ολοκλήρωση όλων αυτών των πλάνων το πρώτο τέταρτο του επόμενου έτους. Αιτιολόγησε την απόφαση αυτή του ομίλου στη μείωση των λειτουργικών κερδών της το πρώτο 6μηνο του 2020, τη γενικευμένη αβεβαιότητα και τις παγκόσμιες οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας του Covid-19. Σημείωσε ότι προκειμένου ο όμιλος να θωρακίσει την μελλοντική βιώσιμη ανάπτυξη του πρέπει να πάρει «οδυνηρές αποφάσεις» γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσουν πόνο στους εργαζόμενους, μη παραλείποντας να αναφέρει ότι «λυπάται» για αυτό. «Δεσμεύτηκε» τέλος, ότι όλα αυτά που ανήγγειλε, οι απολύσεις, οι οργανωτικές αλλαγές, θα γίνουν με τις «αξίες» της Heineken (sic!), με «διαφάνεια», «ταχύτητα», «σεβασμό» και «υποστήριξη», σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και τις πρακτικές κάθε χώρας.

Την επόμενη ημέρα, ο κ. Δανιηλίδης, πραγματοποίησε συνάντηση – ενημέρωση εκ μέρους της διοίκησης με τα τρία Σωματεία Εργαζομένων της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, επειδή όπως είπε ο ίδιος, η διοικητική ομάδα θεωρεί κρίσιμο να μας ενημερώσει εκτός από το βίντεο, γιατί το θεωρεί σημαντικό για την δική μας καλή επικοινωνία αλλά και για να κάνει μια προσαρμογή του διαγγέλματος του προέδρου της Heineken στην ελληνική πραγματικότητα.

Ο κ. Δανιηλίδης ξεκαθάρισε εξαρχής πως «ότι περιγράφεται σε αυτό το διάγγελμα, σίγουρα αφορά και εμάς», προσθέτοντας πως «σε αυτή την περίσταση νομίζουμε ότι έχουμε κινηθεί με διορατικότητα, διότι βλέποντας ότι η επίπτωση της πανδημίας στην αγορά μας θα είναι δραματική, προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε τον οργανισμό για αυτή τη δύσκολη περίοδο». «Πήραμε μια σειρά από μέτρα για τη μείωση του κόστους, κάποια από αυτά με μακροπρόθεσμο ορίζοντα κάποια με βραχυπρόθεσμο, όσον αφορά το προσωπικό παγώσαμε τις προσλήψεις και κλείσαμε τα κενά που είχαμε εκ των έσω και νομίζω ότι τα καταφέραμε, το δεύτερο κύμα της εθελουσίας εξόδου πήγε καλά από κάθε άποψη και γενικότερα προσπαθούμε όλο αυτό το διάστημα να περάσουμε όλη αυτή την ιστορία με τις λιγότερες δυνατές αναταράξεις και θεωρούμε ότι με το να βλέπεις μπροστά και να παίρνεις τα κατάλληλα μέτρα από νωρίς, προετοιμάζεις τον οργανισμό για ότι δύσκολο έρχεται».

Συνέχισε λέγοντας ότι «εμείς ετοιμάζουμε το πλάνο του 2021 και πάνω σε αυτό το κομμάτι δουλεύουν πάρα πολλά στελέχη, προσπαθούμε να γίνει ο οργανισμός πιο ευέλικτος, χωρίς να υπάρξουν σημαντικές αναταράξεις, ο στόχος μας είναι η περαιτέρω ανάπτυξη με διάφορους τρόπους, δεν είναι της στιγμής να μπούμε σε λεπτομέρειες, δεν μπορούμε όμως να μην είμαστε μέρος αυτού του διαλόγου, δηλαδή του πώς θα γίνει η εταιρεία πιο ευέλικτη και πως θα μειωθεί το κόστος, αλλά αυτό που προσπαθούμε είναι να γίνει αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». «Το πλάνο μας δουλεύεται, θα έχει ολοκληρωθεί και θα κατατεθεί για έγκριση μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, οπότε μετά θα ενημερωθούν οι πάντες». Υπογράμμισε επίσης ότι «κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πια θα είναι η επίδραση ανά εταιρεία, γιατί υπάρχουν γενικοί μέσοι όροι που δεν μπορούν να το αντικατοπτρίσουν» και ότι «εμείς έχουμε ξεκάθαρη άποψη για κάποια πράγματα, όλα αυτά θα τίθενται υπό συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, στο χτίσιμο του καινούριου design το οποίο δημιουργείται».

Κλείνοντας την τοποθέτηση του, εμμέσως κάλεσε τα σωματεία σε σιγή ασυρμάτου, γιατί όπως είπε «αν σε αυτή τη φάση αρχίσουν να γίνονται εικασίες για το πόσες θέσεις εργασία αφορά, όλοι θα κάνουμε ζημιά στην προσπάθεια του να μην έχουμε πάρα πολύ σημαντική επίδραση στην εταιρεία». Ανέφερε επίσης ότι εγγυάται στα σωματεία την κατάλληλη προετοιμασία και ενημέρωση για το «πλάνο» στα τέλη του Νοέμβρη μέχρι αρχές Δεκεμβρίου το πολύ, ενώ ξεκαθάρισε ακόμη ότι για ότι αφορά το μεσοπρόθεσμο μέλλον «δεν έχει καμία εικόνα και δεν μπορεί να κάνει καμία προσέγγιση για τον βαθμό στον οποίο θα επηρεαστεί η εταιρεία». Ζήτησε από τα σωματεία να «έχουμε καλό κώδικά επικοινωνίας για να μην δημιουργηθεί περαιτέρω σύγχυση σε μια εποχή αβεβαιότητας για τους εργαζόμενους» χωρίς όμως, όπως είπε, να θέλει να υποδείξει στα σωματεία τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν, ζητώντας τους όμως να το κάνουν «όταν υπάρχουν πραγματικά δεδομένα για το ποια θα είναι η κατάσταση».

Συνάδελφοι, διαβάζοντας όλα αυτά και αφού έχει περάσει μία εβδομάδα, αφού το βίντεο προβλήθηκε την προηγούμενη Τρίτη και η συνάντηση με τα σωματεία εργαζομένων έγινε την Τετάρτη, έχουμε τα εξής δεδομένα:

1. Βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις της Heineken, οι οποίες απειλούν ευθέως τις θέσεις εργασίας μας, τον μισθό μας, το αύριο μας στην εταιρεία συνολικά.
2. Ενώ θα έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμός, επικρατεί απόλυτη σιγή. Και τα τρία σωματεία βρίσκονται σε στάση αναμονής στην καλύτερη και μουγκής αδράνειας στη χειρότερη. Ως σήμερα κανένα σωματείο δεν έχει ενεργοποιήσει καμία συλλογική διαδικασία των εργαζομένων, υιοθετώντας, σκοπίμως η όχι, αδιάφορο, την έμμεση προτροπή του κ. Δανιηλίδη για καλύτερη διαχείριση της κατάστασης (από την σκοπιά της εταιρείας φυσικά).
3. Οι εργαζόμενοι έτσι τοποθετούνται σε ένα ρόλο που βολεύει προφανώς την εταιρεία, δηλαδή αυτόν του απομονωμένου, παθητικού και άβουλου θεατή, ευάλωτου στην προπαγάνδα της εργοδοσίας, της οποίας ήδη τα στελέχη πραγματοποιήσαν τηλεδιασκέψεις για να τους «εξηγήσουν» το μήνυμα του CEO της Heineken. Τηλεδιασκέψεις στις οποίες όπως έχω πληροφορηθεί από τους εργαζόμενους – μέλη μας, τους καθησυχάζουν με ατάκες του στυλ «ότι δεν μας αφορά», είναι για «τους άλλους», «εμείς κάναμε ότι έπρεπε, μη φοβάστε», «ο Αλέκος έχει φροντίσει με τις αποφάσεις που πήρε» και άλλα ανάλογα εκτός πραγματικότητας. Εδώ είμαι υποχρεωμένος να πω, γιατί πάντα τιμάω την αλήθεια, ότι αυτά τα ανεύθυνα που λένε αυτοί οι προϊστάμενοι, δεν έχουν καμία σχέση, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με το συνολικά «μαθηματικά» μετρημένο της τοποθέτησης του κ. Δανιηλίδη προς τα σωματεία, τα σημαντικότερα σημεία της οποίας αναφέρω παραπάνω. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τα σωματεία, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της Πάτρας στην τοποθέτηση του προς τον κ. Δανιηλίδη, ανέφερε: «είπατε ότι εμείς ως Αθηναϊκή, είχαμε λάβει νωρίς τα απαραίτητα μέτρα, μπορεί κάποια να ήταν και περισσότερα, άρα τα όποια μέτρα που θα χρειαστεί να πάρουμε δεν θα είναι δύσκολα πολύ για τους εργαζόμενους». Ο κ. Δανιηλίδης του απάντησε ως εξής: «εγώ δεν είπα ποτέ ότι πήραμε όλα τα μέτρα και ότι πήραμε και παραπάνω, δεν θέλω να μπω σε τέτοια λογική, γιατί κινούμαστε σε ένα περιβάλλον που δεν το ελέγχουμε απόλυτα, σε σχέση με τις αλλαγές που γίνονται στη Heineken, όπως καταλαβαίνετε από το μήνυμα του προέδρου τα πράγματα δεν είναι απλά, δεν θα έβγαινε στους εργαζόμενους να κάνει αυτού του τύπου την ομιλία… ». Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το καταθέσω σε αυτή μου την ανακοίνωση. Το αν η ενημέρωση των προϊσταμένων προς τους εργαζόμενους γίνεται σκοπίμως με αυτό το περιεχόμενο για να καλλιεργηθεί σύγχυση, το αν αποτελεί προσωπική τους «πρωτοβουλία» η εξαγωγή και αναμετάδοση στους υφιστάμενους τους, των αυθαίρετων όπως αποδεικνύεται «συμπερασμάτων» τους από το βίντεο, δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Η ουσία είναι ότι, «δειλούς, μοιραίους και άβουλους αντάμα, να προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», τα διαχρονικά λόγια του ποιητή, περιγράφουν το πως ακριβώς μας θέλουν συνάδελφοι. Αυτή η κατάσταση εκτός από ντροπιαστική για κάθε τίμιο συνδικαλιστή, δεν είναι αποδεκτή, τουλάχιστον από εμένα και δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από κανένα εργαζόμενο.

Για αρχή, άμεσα πρέπει να γίνουν τα παρακάτω:

1. Καταδίκη από το σωματείο μας του διαγγέλματος του προέδρου της Heineken και καθολική απόρριψη των σχεδιασμών της εταιρείας που οδηγούν σε απολύσεις. Στους σχεδιασμούς της Heineken απαντάμε με οργάνωση και αγώνα, υπερασπιζόμαστε τις δουλειές μας, λέμε ένα μεγάλο και βροντερό ΟΧΙ στις απολύσεις προκαταβολικά. Δεν αποδεχόμαστε καμία απώλεια θέσης εργασίας, καμία μείωση μισθού, καμία βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας κανενός συναδέλφου και καμία απόφαση σε βάρος των εργαζομένων.

2. Άμεση προκήρυξη Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης, με θέμα την οργάνωση του αγώνα μας για να ματαιώσουμε τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της Heineken. Ψήφισμα καταδίκης των σχεδιασμών της Heineken από τη συνέλευση και αλληλεγγύης με όλους τους εργαζόμενους του ομίλου, το οποίο θα μεταφραστεί και θα σταλεί σε όλους τους εργαζόμενους και εταιρείες του ομίλου παγκοσμίως. Εξουσιοδότηση απόρριψης του από τη ΓΣ, λήψη απόφασης για απεργία και κινητοποιήσεις με αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, αν το πλάνο της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας προς την Heineken περιέχει απολύσεις, μείωση μισθών και γενικά οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας οποιουδήποτε συνάδελφου.

3. Επικοινωνία και πραγματοποίηση συναντήσεων με διεθνείς συνδικαλιστικές οργανώσεις, για τον συντονισμό κοινής δράσης με τους συναδέλφους μας από όλο τον πλανήτη, για την ματαίωση των σχεδιασμών της Heineken.

4. Άμεση συνάντηση του σωματείου μας με την διοίκηση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, στα γραφεία της στην Αθήνα.

Συνάδελφοι, είναι σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις και όχι να γίνουμε έρμαιο αυτών. Έχουμε σήμερα την πείρα ώστε να βγάλουμε τα συμπεράσματα που πρέπει και να σημαδέψουμε τον πραγματικό αντίπαλο. Η αιτία δεν είναι ο COVID-19, είναι ο καπιταλισμός, αυτός είναι ο πραγματικός ιός. Είναι αναγκαίο να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε για τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία έχουμε έρθει, για την πανδημία η οποία φανέρωσε με τον πιο τραγικό τρόπο την απόλυτη αποτυχία του συστήματος το οποίο οδήγησε σε κατάρρευση τα συστήματα υγείας όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες με τις εκατόμβες νεκρών, για την πανδημία η οποία χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την περαιτέρω επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες σε όλο τον πλανήτη. Για τις χιλιάδες απολύσεις παγκόσμια, στην αυτοκινητοβιομηχανία Nissan 20.000, Renault 15.000 κτλ, στην BP την 6η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγική και 2η στην ενέργεια παγκοσμίως 10.000, στις τράπεζες η HSBC 35.000 εργαζόμενοι και πάει λέγοντας σε όλους τους κλάδους. Φυσικά όλα αυτά γίνονται, αν δείτε τα δελτία τύπου των εταιρειών και την προπαγάνδα των ΜΜΕ για το «καλό» των εργαζομένων και των εταιρειών «τους»….

Για το «καλό» της Heineken, για την «μελλοντική διαβίωση και υγεία της εταιρείας», όπως είπε ο CEO και πρόεδρος της, θα πρέπει να απολυθούν χιλιάδες εργαζόμενοι της. Είναι οι ίδιοι αυτοί εργαζόμενοι που τα προηγούμενα χρόνια γέμισαν τα ταμεία της και τις τσέπες των μετόχων και μεγαλοστελεχών με δισεκατομμύρια …

Είναι οι ίδιοι που σήμερα βρίσκονται στον «αέρα». Η Heineken που σχεδιάζει να απολύσει τους εργαζόμενους της είχε:

— Καθαρά κέρδη 1,91 δισ. ευρώ το 2018

— Καθαρά κέρδη 2,16 δισ. ευρώ το 2019 (αύξηση 14%)

Καθαρά κέρδη ύψους 227 εκατομμυρίων ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2020 με όλο τον πλανήτη γονατισμένο από την πανδημία και την καπιταλιστική κρίση, στο ξέσπασμα της οποίας ο COVID-19 λειτούργησε ως καταλύτης. Το σύνολο δηλαδή: Καθαρά κέρδη 4,297 δισ. ευρώ σε 30 μήνες.

Τι απόλαυσαν από αυτά τα δισεκατομμύρια οι εργαζόμενοι της Heineken; Τα ψίχουλα, τα ελάχιστα από τον αμύθητο πλούτο τον οποίο οι ίδιοι παρήγαγαν. Και τώρα ο όμιλος ζητάει τα κεφάλια τους θυσία στον βωμό της θωράκισης της κερδοφορίας του και της μελλοντικής του ανάπτυξης. Το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι στον καπιταλισμό, σε ανάπτυξη και κρίση, τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι ίδιοι.

Όσο και να μη το θέλουν κάποιοι οι οποίοι υπερασπίζονται το σύστημα που τους σιτίζει πλουσιοπάροχα και δεν αναφέρομαι μόνο στα μεγαλοστελέχη των επιχειρήσεων οι οποίοι πολύ λογικό είναι να το υπερασπίζονται, αλλά στους κηφήνες αργόμισθούς του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν εργαζόμενους, η πολιτικοποίηση του αγώνα των εργαζομένων αποτελεί επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση όλων εκείνων που παλεύουν για την ανασύνταξή του κινήματος και τη συγκρότηση κοινωνικής συμμαχίας που θα συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Δεν έχουν να προσφέρουν σήμερα τίποτα στους εργαζόμενους «εκπρόσωποι» τους, οι οποίοι «δεν μπαίνουν σε ιδεολογικές συζητήσεις», αλλά περιορίζονται μόνο στα «περί(!) του πρακτέου» και σε αυτά που είπε «ο γενικός, ο σεο, ο πως τον λέμε».

Δεν έχουν σήμερα να προσφέρουν τίποτα στους εργαζόμενους, «εκπρόσωποι τους», οι οποίοι συμμετέχοντας σε συζητήσεις που ανακοινώνονται επί της ουσίας απολύσεις, δεν ψελλίζουν κουβέντα, καμία διαφωνία για αυτά που ακούνε, και ζητάνε «ανάπτυξη της εταιρείας» και «αναζήτηση νέων καναλιών πώλησης», έχοντας μπερδέψει τον ρόλο του συνδικαλιστή με εκείνον του δ/ντη πωλήσεων.

Δεν έχουν επίσης, αν και έρχονται από εκ διαμέτρου διαφορετική σκοπιά, να προσφέρουν τίποτα στους εργαζόμενους, ηττοπαθείς ρεφορμιστικές λογικές, επικλήσεις για επιείκεια «γιατί εφόσον έχουμε υποστεί προκαταβολικά τις συνέπειες, να μην τις έχουμε τον επόμενο χρόνο» και έλεος από το σύστημα που «πρέπει να αναγνωρίσει (sic) το δικαίωμα στους εργαζόμενους να ζούνε τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια». Ποιο σύστημα αλήθεια θα δείξει επιείκεια και έλεος, αυτό του οποίου την βαρβαρότητα βιώνει όλος ο πλανήτης;

«Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν; Ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν! Οι λύκοι θα σας ταΐσουν αντί να σας καταβροχθίσουν, τέτοια περιμένετε!», που έλεγε και ο Μπρέχτ.

Συνάδελφοι, οι λογικές του κοινωνικού διαλόγου χρεοκόπησαν για τους εργαζόμενους, ενώ ενσωμάτωσαν πλήρως το εργατικό κίνημα, αντικατέστησαν τους διεκδικητικούς αγώνες με τις ατέρμονες συζητήσεις, ούτε καν παζάρια, για το πόσα κάθε φορά θα χάσουμε. Το ίδιο χρεοκοπημένη είναι η γραμμή συμβιβασμού μεταξύ εργοδοσίας και εργαζόμενου στη λογική «Είναι και ο εργαζόμενος άνθρωπος, θέλει να ζήσει», λυπηθείτε τον …

Σήμερα πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε και να συζητάμε επί τετελεσμένων, και να αναλάβουμε δράση.

Βασίλης Παπαγεωργίου Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Αθηναϊκής Ζυθοποιίας Αθήνας

Υ.Γ. Την προηγούμενη εβδομάδα έφυγε από την ζωή, ο άψηλος και υπέροχος σε όλα του συνάδελφος Αλέκος Αλεξανδρόπουλος. Μία από τις τελευταίες του πράξεις ήταν που σε ένδειξη αλληλεγγύης για τις διώξεις των Τούρκων αγωνιστών καλλιτεχνών του Grup Yorum από το καθεστώς του Ερντογάν, διώξεις που οδήγησαν στον θάνατο την απεργό πείνας Ελίν Μπολέκ, βιντεοσκόπησε και ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό ένα βίντεο στο οποίο τραγουδά ο ίδιος το παραδοσιακό τραγούδι «Τι καλά το λέει τ’ αηδόνι».

Σε αυτό το τραγούδι υπάρχει μια σκηνή, την οποία νομίζω αξίζει να αναφέρω εις μνήμην του Αλέκου και όχι μόνο. Αυτή η σκηνή λοιπόν μας πηγαίνει στον παράδεισο, όπου σύμφωνα με τους στίχους του τραγουδιού, παρατηρούμε τα εξής:

«Στον ίσκιο κάθονται οι φτωχοί – Στον ήλιο οι αφεντάδες
Και τους φτωχούς παρακαλούν – Και τους παρακαλούνε
Δώστε φτωχοί τον ίσκιο σας – Και πάρτε τα φλουριά μας
Ας έχουμε εμείς οι φτωχοί – Ας έχουμε τον ίσκιο μας
Κι ας έχετε τα φλουριά σας – Τι καλά το λέει τ΄ αηδόνι».

Αυτό το τραγούδι, μας υπενθυμίζει ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία που χαρακτηρίζει όλους εκείνους που θαυμάζουμε, όλους στους αγωνιστές, αυτούς που πήγαν σαν αύριο πριν από 80 χρόνια στην Πίνδο να πολεμήσουν, τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης κτλ, αλλά αποτελεί επίσης ένα αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής παράδοσης, της λαϊκής κουλτούρας, της λαϊκής ψυχής. Είναι η περιφρόνηση προς τους άρχοντες και φλουριά τους. Η αμφισβήτηση των ισχυρών και της εξουσίας τους. Ενάντια στην αλαζονεία τους, ενάντια στη λογική τους ότι όλα έχουν τιμή, αγοράζονται και πωλούνται, όπως η θέση εργασίας μας και η ζωή μας …
Αυτή η περιφρόνηση που εκφράζεται στο τραγούδι που τραγούδησε τόσο όμορφα ο συνάδελφος, πρέπει να αποτελέσει ένα σημαντικό όπλο στα χέρια όλων των εργαζομένων. Δηλαδή, το νεύρο εκείνο, η αμφισβήτηση, το θράσος και η παλικαριά των «από κάτω» να σκέφτονται πέρα από την εξουσία που ορίζει το χρήμα των από πάνω, «τα φλουριά» τους. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε όπως αυτοί, με έξοδα και έσοδα και να βάλουμε τις ανάγκες μας ως πρώτη μεριμνά μας που είναι πάνω από όλα αυτά. Τις οικογένειες μας και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μαζί με τη μάχη για τις δουλειές μας, για τους μισθούς μας, για τις συμβάσεις μας πρέπει να δίνουμε και τη μάχη για να υπερασπιστούμε τις αξίες αυτές. Καλό κατευόδιο μεγάλε Αλεκάρα