Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Σχεδόν κάθε μέρα στα πλαίσια της δουλειάς μας καταγράφουμε περιστατικά που αφορούν νεκρούς εργαζόμενους και πολλά «ατυχήματα» σε χώρους δουλειάς, δηλαδή στη  πραγματικότητα εργοδοτικά εγκλήματα, που αιτία τους είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη μέτρων και μέσων προστασίας και ασφάλειας για τους εργαζόμενους.

Από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών, τους νεκρούς και βαριά τραυματισμένους εργάτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, μέχρι και οποιαδήποτε άλλο έγκλημα σε βάρος της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, αναδεικνύεται πως η ίδια μας η ζωή, η σωματική μας ακεραιότητα, η υγεία μας μπαίνουν στη ζυγαριά του «κόστους–οφέλους». Στη λογική δηλαδή που θεωρεί, πως η παροχή μέσων προστασίας αποτελούν κόστος για τους εργοδότες και ταυτόχρονα αποτελεί όφελος για αυτούς, όσο δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Στη δικιά μας δουλειά, καθημερινά εγκυμονούνται παρόμοιοι κίνδυνοι, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και ρίψεις χημικών που προέρχονται από τις ομάδες καταστολής της αστυνομίας, και όλα αυτά καθώς τρέχουμε με όλο τον βαρύ εξοπλισμό πάνω σε δύο ρόδες για να προλάβουμε την «είδηση».

Αποδεικνύεται, ακόμα μια φορά, ότι για να γυρίζουμε στα σπίτια μας σώοι πρέπει να χάσουν η
εργοδοσία και το κεφάλαιο.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Με αφορμή και την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου η Αγωνιστική Συσπείρωση Φωτορεπόρτερ καλεί όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες να διεκδικήσουν στους χώρους δουλειάς τους την παροχή μέτρων ατομικής προστασίας και ασφάλειας που χρειάζονται ως μέσα με σκοπό να δουλέψουμε στις δύσκολες αυτές συνθήκες.

Διεκδικούμε για όλους την παροχή:
• κράνους
• μάσκας και παροχή ανταλλακτικών οπότε χρειάζεται από την εταιρεία κατάλληλο αντιπυρικό ρουχισμό ( τζάκετ, παπούτσια)
• μέριμνα για την μετακίνηση μας σε μέτωπα φυσικών καταστροφών με μέσο της εταιρείας (μισθωμένο όχημα ή άλλη μέριμνα).

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Οι ζωές και οι ανάγκες μας δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως κόστος. Πρέπει κοινά να ανοίξει μέτωπο διεκδικήσεων σε κάθε χώρο δουλειάς για να παρθούν άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.

Ως εδώ, δεν δεχόμαστε να είμαστε αναλώσιμοι, παλεύουμε συλλογικά, παλεύουμε ταξικά για την ικανοποίηση των αναγκών μας.