Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ΙΤΕ και κρατάει σε ένα ατέρμονο καθεστώς ανασφάλειας νέους γονείς και ιδιαίτερα νέες μητέρες. Με ευθύνη της Διοίκησης, καταπατάται το δικαίωμα της άδειας ανατροφής τέκνου, πολλές φορές προχωρώντας σε απόλυση νέων μητέρων.
Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη επιλογή της διοίκησης να απολύσει Χριστουγεννιάτικα νέους γονείς και να μην προστατεύσει ούτε καν μητέρες βρεφών που υπό κανονικές συνθήκες ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα θα είχαν αυτή την επίπλαστη προστασία των 18 μηνών!
Πιο συγκεκριμένα, ενώ η νομοθεσία διατυπώνει την «υποχρεωτικότητα» της άδειας ανατροφής και της «μη διάκρισης», μεταξύ των εργαζομένων (αορίστου και ορισμένου) η πράξη είναι εντελώς διαφορετική για το ΙΤΕ. Όπως είναι γνωστό, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στο ΙΤΕ απασχολούνται με Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου. Αυτή η εργασιακή σχέση καθορίζει και ανατρέπει όλα τα δικαιώματα και των νέων γονέων (άδεια, μειωμένο ωράριο, προστασία από απόλυση κα.), καθώς αυτά αμφισβητούνται όταν είσαι ΙΔΟΧ, υποτροφία ή μπλοκακι. Ακόμη και στις περιπτώσεις που δίνονται αυτονόητα και αυτοδίκαια, η συνέχιση τους εξαρτάται από το αν ανανεωθεί η σύμβαση, και μάλιστα χωρίς υποχρεωτικότητα!
Αυτός είναι ο λόγος που ακριβώς την περίοδο που οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες, πλησιάζοντας στον τοκετό, πιέζονται να δουλέψουν ευέλικτα, να πάρουν άδεια άτυπα, ή να δουλεύουν άτυπα μέσα στην άδεια «αν υπάρχει ανάγκη», «έστω με τηλεργασία» κλπ, ενώ υπάρχει και η αυτόματη λύση της μη ανανέωσης της σύμβασης, δηλ. ΑΠΟΛΥΣΗ. Να το πούμε με άλλα λόγια, ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ = «ΚΟΣΤΟΣ» που πρέπει να ελαχιστοποιηθεί.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν και πολύ σωστά για τις (ελάχιστες πλέον) εργαζόμενες με Σύμβαση Αορίστου Χρόνου. Θεσμοθετείται και υλοποιείται όμως μία απαράδεκτη διάκριση ανάμεσα στους εργαζόμενους. Διάκριση που προφανώς δεν περιορίζεται σε αυτό το ζήτημα, αλλά αγκαλιάζει όλη την διαχείρηση των εργαζομένων. Είναι εξοργιστικό ότι όλοι αυτοί που αξιοποιούν νομικά παραθυράκια για να παρακάμπτουν κατοχυρωμένα δικαιώματα, είναι οι ίδιοι που οργανώνουν «ημερίδες», «δράσεις», «ομιλίες» κλπ. για την «συμπεριλιπτηκότητα». Ας βάλουν στα στατιστικά τους και το πόσες νέες μητέρες δούλεψαν παρανόμως μέσα στην άδειά τους, ή για πόσες «δεν βρέθηκε άλλο πρόγραμμα» όσο ήταν έγκυες και εκδιώχθηκαν από το ίδρυμα. Ίσως βγάλουν πιο σωστά συμπεράσματα.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι αποτέλεσμα ενός συνολικού πλαισίου πολιτικών της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνήσεων, που προωθούν την πλήρη ευελιξία της εργασίας και υπονόμευση των δικαιωμάτων προστασίας της μητρότητας, πολλές φορές επικαλούμενοι ξεδιάντροπα την «ισότητα των φύλων» και την «συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής».
Οι περιπτώσεις των συναδελφισσών αποκαλύπτουν τον πραγματικό εκφοβισμό μέσα στον χώρο εργασία τους: πίεση, απειλές απόλυσης και οικονομικός εκβιασμός απέναντι σε νέες μητέρες που παλεύουν να συνδυάσουν εργασία και οικογενειακές ανάγκες, σε συνθήκες όπου λείπουν στοιχειώδεις δημόσιες δομές φροντίδας και προσχολικής αγωγής — αποτέλεσμα της συρρίκνωσης και εμπορευματοποίησης της κοινωνικής πρόνοιας.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι όλοι οι συμβασιούχοι εξαρτιόμαστε από την μεταπήδηση από το ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο άλλο. Δεν εξασφαλίζεται συνέχεια στην εργασία μας, ακόμη και όταν δουλεύουμε για πολλά συνεχόμενα χρόνια στον ίδιο χώρο και στο ίδιο αντικείμενο. Αυτή είναι η ομηρία που βιώνουμε όλοι οι συμβασιούχοι αλλά δεν μπορούμε να ανεχτούμε να απολύονται συνάδελφοι και συναδέλφισσες μας που βρίσκονται σε αυξημένη ανάγκη με τέτοιο κυνικό τρόπο!
Απαιτούμε :
● Να προστατεύσει η διοίκηση τις συναδέλφισσες εγκύους και μωρομάνες. Να ανανεωθούν οι συμβάσεις που λήγουν 31/12/2025.
● Να πάρει πίσω τις απολύσεις- μη ανανεώσεις συμβάσεων των συναδελφισσών.
● Κατοχύρωση, χωρίς αμφισβητήσεις και διακρίσεις, της 9μηνης άδειας ανατροφής στα Ερευνητικά Κέντρα για όλους τους εργαζομένους (ΙΔΟΧ, υπότροφοι, μπλοκάκια).
● Κατοχύρωση της 18μηνης προστασίας από απόλυση σε όλους τους νέους γονείς.
