Πριν λίγες μέρες η Δ.Α.Σ. (το ψηφοδέλτιο που στηρίζουν οι δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ. κατέκτησε την πρώτη θέση στην Ε.Δ.Ο.Θ. (Ένωση Δημοσίων Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης), το μεγαλύτερο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ στην Ελλάδα που εκπροσωπεί πάνω από 22.000 εργαζομένους.
Η επιλογή των εργαζόμενων ήταν ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής της Ν.Δ., ένα ακόμα ράπισμα για την άθλια κατάσταση στην οποία μας έχει οδηγήσει και ταυτόχρονα μια επιλογής ανατροπής της κατάσταση στο σωματείο, που με ευθύνη της πλειοψηφίας των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού είχε οδηγηθεί στην πλήρη απαξία.
Οι ηγεσίες των παρατάξεων όμως ούτε το μήνυμα πήραν, ούτε την ψήφο του κόσμου σεβάστηκαν. Συγκεκριμένα, κατά την συγκρότηση του προεδρείου του Γενικού Συμβουλίου ΔΑΚΕΘ – ΔΗΣΥ και ΔΙΚΤΥΟ με απαράδεκτες μεθοδεύσεις και κομπρεμι πίσω από κλειστές πόρτες επιχείρησαν να πετάξουν τη ΔΑΣ από το προεδρείο και την θέση του προέδρου που της έδωσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Συγκεκριμένα ΔΗΣΥ και ΔΙΚΤΥΟ ψήφισαν τον εκπρόσωπο του ΔΙΚΤΥΟΥ για πρόεδρο (4η δύναμη) και στην πορεία η ΔΑΚΕΘ έλαβε την θέση του γραμματέα.
Σοβαρή και ιστορική ευθύνη για την εξέλιξη αυτή έχει η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Έκανε πολιτική επιλογή διευκόλυνσης των ΔΗΣΥ και ΔΙΚΤΥΟ και μέσω του λευκού που ψήφισε στέρησε τη θέση του προέδρου από την ΔΑΣ.
Τα μεγάλα αγωνιστικά λόγια ορισμένων, μάλλον τελειώνουν όταν είναι να πάρουν θέση με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Η τακτική αυτή στην ΕΔΟΘ δεν είναι κεραυνός εν αιθρια. Είναι συνέχεια μια άνευ όρων αντι-ΠΑΜΕ εμμονής, που πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης και παίρνει χαρακτήρα λάσπης και συκοφαντίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτές οι ηγεσίες παίζουν ρόλο αμορτισέρ της αγανάκτησης του κόσμου της εργασίας και καταμερίζονται σε διάφορα σενάρια στήριξης της σοσιαλδημοκρατιας όπως το 2012 -2015 που τα έδωσαν όλα για την κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστερά” που μας έφερε μνημόνια, νόμους Κατρούγκαλου και προσόντολογια.
Ευτυχώς οι εργαζόμενοι έχουν μάτια και βλέπουν, έχουν πείρα και κριτήρια. Τα παζάρια των ηγεσιών και τα παιχνίδια τους θα τα αποκαλύψουν και θα τα καταδικάσουν.
Ο δρόμος της ανατροπής μέσα στα συνδικάτα με τους εργαζομένους στο προσκήνιο και τις ταξικές δυνάμεις μπροστά θα δυναμώσει.
