Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που δίπλα στην ίδια σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε— τόσο εμείς οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές μας — ξεδιπλώνονται νέα σχέδια που απειλούν τα κατακτημένα δικαιώματά μας.Μόνο με συλλογική δράση μπορούμε να διεκδικήσουμε πίσω όσα μας στέρησαν.
Γιατί αρνούμαστε να συνηθίσουμε ως «κανονικότητα»:

• Να ζούμε με μισθούς που δεν επαρκούν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, με τον μήνα να τελειώνει προτού τελειώσουν τα χρήματα, την ίδια στιγμή που μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι στη χώρα θησαυρίζουν με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ετήσια κέρδη. Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 1.000 συνάδελφοι έχουν παραιτηθεί φέτος εξαιτίας αυτής της οικονομικής ασφυξίας.
• Τον εξοπλιστικό πυρετό της E.E. των 800 δις –του ReArmEurope– που βαφτίζεται «ασφάλεια» και «σταθερότητα», την ώρα που οι λαοί πληρώνουν με φτώχεια, αίμα και προσφυγιά τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και σε πάνω από 50 σημεία σε όλο το κόσμο. Την ολοένα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ, που παρουσιάζεται ως «γεωστρατηγική αναβάθμιση», ενώ σημαίνει νέες πολεμικές αποστολές, νέους κινδύνους για τον λαό.
• Την απροκάλυπτη συζήτηση για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 70 έτη από το 2027 και μετά.
• Την παραμονή δεκάδων χιλιάδων αναπληρωτών σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας — εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας, με κατάφωρες μισθολογικές και εργασιακές ανισότητες.
• Να μην μπορούμε να βρούμε σπίτι ή, όταν το βρίσκουμε, να απαιτείται ο μισός μας μισθός μόνο για το ενοίκιο, την ώρα που οι τουριστικοί κολοσσοί και οι πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης καταγράφουν αστρονομικά κέρδη κάθε σεζόν.
• Στον 21ο αιώνα να πέφτουν ταβάνια και σοβάδες στα κεφάλια μας, να τρέμουμε μην μας βρει κανένας σεισμός εν ώρα μαθήματος, το κράτος με επίσημα χείλη να ομολογεί ότι χιλιάδες σχολεία είναι παλιά και ακατάλληλα αλλά «δεν υπάρχουν χρήματα για να φτιαχτούν καινούρια». Κι όμως, την ίδια στιγμή εξασφαλίζει δισεκατομμύρια για «πράσινες» και ψηφιακές επενδύσεις αλλά και για εξοπλιστικά προγράμματα στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας.
• Να εντείνεται η κατηγοριοποίηση και η πολυτυπία των σχολείων, οξύνοντας τους ταξικούς φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Από τη μία, Ωνάσεια και Πρότυπα για λίγους και εκλεκτούς, με σύγχρονες υποδομές, ολιγομελή τμήματα (μέχρι 22 μαθητές) και διαφοροποιημένα προγράμματα· από την άλλη, σχολεία δεύτερης κατηγορίας, με ελλιπείς και επικίνδυνες υποδομές και με υποκατάσταση της γνώσης από στείρες και εφήμερες δεξιότητες.
• Τη δημιουργία πιλοτικών Τεχνικών Γυμνασίων — σχολείων-γκέτο — με βαθιά αντιπαιδαγωγικό, αντιεπιστημονικό και κοινωνικά ρατσιστικό χαρακτήρα. Μέτρο που συνδέει επικίνδυνα τη χαμηλή βαθμολογία με τη νεανική παραβατικότητα, στοχοποιώντας παιδιά από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και μετατρέποντάς τα σε εστίες βίας, αποκλεισμού και στιγματισμού, όπως έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία
• Να αμφισβητείται ανοιχτά η μόνιμη και σταθερή εργασία στην εκπαίδευση κάτω από τις απειλές για τη συλλογική δράση. Δεν μας εκπλήσσει που το μόνο που βρήκε να πει κατηγορηματικά προς τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) είναι ότι θα διατηρήσει το αντιδραστικό πλαίσιο της αξιολόγησης, ενώ για τη βιομηχανία διώξεων κατά απεργών εκπαιδευτικών κρύφτηκε πίσω από το νομικό πλαίσιο, συνεχίζοντας ουσιαστικά τον δρόμο που άνοιξαν οι απαράδεκτες δηλώσεις του Πρωθυπουργού: ότι «δεν έχουν θέση στην εκπαίδευση όσοι διαφωνούν με την αξιολόγηση». Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και οι διάφοροι λαγοί της σοσιαλδημοκρατίας (βλ. Σκανδαλίδης), που όλως τυχαίως άρχισαν να ψελλίζουν ξανά τα γνωστά περί άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο.
• Να ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση και η διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων δουλειάς και ζωής. Πάνω από 2.500 πειθαρχικές διώξεις έχουν ασκηθεί σε συναδέλφους πανελλαδικά, επειδή συμμετείχαν στην απεργία–αποχή ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγηση. Εκπαιδευτικοί διώκονται και απειλούνται με απόλυση επειδή υπερασπίστηκαν τις συλλογικές αποφάσεις των σωματείων τους, επειδή κατήγγειλαν ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, επειδή τόλμησαν να αναδείξουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική που διαλύει τα σχολεία.

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρος: να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στα σχολεία, να μετατρέψει τον εκπαιδευτικό σε άφωνο εκτελεστή εντολών, να χτυπήσει κάθε φωνή που αντιστέκεται για να ανοίξει ο δρόμος για μια ακόμα πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό και προχωρά σε μέτρα όπως η αλλαγή στη σύνθεση των Πειθαρχικών Συμβουλίων – απομακρύνοντας τους εκπροσώπους των εργαζομένων – αλλά και σε εξαγγελίες για αυστηροποίηση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, με στόχο τη σκληρότερη τιμωρία όσων τολμούν να αντισταθούν στην αντιδραστική τους αξιολόγησης.

 «Αξιολογείται» κάτω από τη βάση η πρόθεση και της νέας Υπουργού Παιδείας να συνεχίσει απαρέγκλιτα στην ίδια πολιτική ρότα: του αυταρχισμού, της υποχρηματοδότησης και της συστηματικής απαξίωσης του εκπαιδευτικού και του παιδαγωγικού του έργου.

Τους απαντάμε καθαρά: θέση στα σχολεία δεν έχει η αντιλαϊκή τους πολιτική, όχι οι εκπαιδευτικοί. Όχι οι χιλιάδες συνάδελφοι που χρόνια τώρα οργώνουν τη χώρα από σχολείο σε σχολείο, που σήκωσαν στις πλάτες τους – χωρίς στήριξη, χωρίς μέσα – το δύσκολο έργο να στηρίξουν γνωστικά και ψυχοκοινωνικά τους μαθητές τους, την περίοδο της κρίσης και της πανδημίας, που καθημερινά δίνουν τον ίδιο τους τον εαυτό για να μορφωθούν τα παιδιά του λαού.

Ορθώνουμε τείχος προστασίας στους χιλιάδες συναδέλφους που διώκονται! Δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του απέναντι στην κρατική και κυβερνητική τρομοκρατία που επιχειρεί να φιμώσει κάθε φωνή αντίστασης! Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε συλλογικά, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης που αποφασίζουμε μέσα από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας.

Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν σιωπούμε!

Καταγγέλλουμε την απροκάλυπτη καταστολή που ξεπερνά ακόμη και δικαστικές αποφάσεις, όπως στην περίπτωση της Χοτζόγλου από την ΕΛΜΕ Πειραιά.

Καταγγέλλουμε την πειθαρχική δίωξη της συναδέλφου Καψαλάκη, επειδή υπερασπίστηκε το αυτονόητο: το δικαίωμα ενός μαθητή να έχει πρόσβαση σε σχολικό νοσηλευτή και απρόσκοπτη φοίτηση στο σχολείο. Αυτοί είναι οι «επικίνδυνοι» εκπαιδευτικοί: όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παιδιών και το δημόσιο σχολείο. Κι εμείς, μαζί τους, δεν κάνουμε βήμα πίσω!

Πρόκληση αποτελούν οι δηλώσεις του νέου Υπουργού Οικονομικών, Κ. Πιερρακάκη, ότι «ακόμα κι αν υπήρχαν χρήματα, δεν θα δίναμε 13ο και 14ο μισθό» στους δημοσίους υπαλλήλους — την ώρα που τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα ξεπερνούν κατά δέκα φορές το υποτιθέμενο κόστος τους. Την ώρα που οι μισθοί παραμένουν τσακισμένοι, οι αυξήσεις είναι για τα μάτια του κόσμου και οι εργαζόμενοι καλούνται να πανηγυρίσουν για ψίχουλα. Κι όμως, την ίδια στιγμή περισσεύουν δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς, φοροαπαλλαγές στους οικονομικά ισχυρούς και «επενδυτικά κίνητρα» για το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι μισθοί και τα δώρα δεν κόπηκαν από «ιδεοληψία», όπως ισχυρίζονται όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν. Οι περικοπές δεν ήταν συγκυριακό μέτρο. Ήταν στρατηγική επιλογή. Γιατί η οικονομία που υπερασπίζονται έχει ως «ιερό δισκοπότηρο» τα κέρδη του κεφαλαίου – όχι τις ανάγκες των εργαζομένων.

Σε αυτή τη λογική, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων θεωρούνται «δημοσιονομικά βάρη». Ενοχοποιούνται ως απειλή για την ανταγωνιστικότητα, τις δεσμεύσεις της χώρας στην ΕΕ και τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις. Οι περικοπές εφαρμόστηκαν για να μείνουν και μετά τα μνημόνια. Όπως και όλα τα «προαπαιτούμενα», άνοιξαν τον δρόμο για τη σημερινή «ανάπτυξη», στην οποία οι εργαζόμενοι ζουν με τα ελάχιστα για να περισσεύουν τα μέγιστα στους λίγους.

Κάτω από τη βάση παίρνει η πολιτική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της βίας και της παραβατικότητας της νεολαίας. Η βία στα σχολεία πηγάζει από τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά: φτώχεια, ανασφάλεια, γονείς εξαντλημένους στον αγώνα επιβίωσης, ένα σχολείο που αντί να στηρίζει, κατηγοριοποιεί και αποκλείει. Όνειρα συνθλίβονται σε ένα σύστημα που προάγει τον ανταγωνισμό και τα σάπια πρότυπά του. Η καταστολή και ο αποκλεισμός δεν είναι λύση. Χρειάζονται πολιτικές στήριξης της λαϊκής οικογένειας και παιδαγωγικές προσεγγίσεις που θα αγγίζουν τις ρίζες του προβλήματος και θα δίνουν διέξοδο.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Ο δικός μας δρόμος είναι ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα! Ενός αγώνα ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεων που ασκούν πολιτική για τα συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, τσακίζοντας τα δικαιώματά μας και φέρνοντας τον κίνδυνο γενικευμένου πολέμου πιο κοντά από ποτέ!

Είναι αγώνας για την επιβίωσή μας, για τα μορφωτικά δικαιώματα και το μέλλον των μαθητών μας!

Το σύνθημα «Ή τα κέρδη ή οι ζωές μας», που ήχησε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της 28ης Φλεβάρη ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη και στη βαθύτερη αιτία του — την πολιτική που θυσιάζει την ασφάλεια και τη ζωή για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων — παραμένει ζωντανό και επίκαιρο.

Οργανώνουμε την πάλη μας σταθερά, με πρόταγμα τις ανάγκες μας, απομονώνοντας τις φωνές που θέλουν να εγκλωβίσουν το κίνημα στις γνωστές αυταπάτες για μία κυβερνητική εναλλακτική διαχείριση στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, φωνές που ψήφισαν τα Ωνάσεια σχολεία και αναμασούν την κυβερνητική καραμέλα για την αξιολόγηση.Εμείς έχουμε ανάγκη από ένα οργανωμένο κίνημα που θα στοχεύει το σύνολο αυτής της στρατηγικής που γεννά όλα τα προβλήματα, που θα δυναμώνει και δεν θα αφήνει σε χλωρό κλαρί καμία κυβέρνηση!

Διεκδικούμε:

• Να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις 20% στους μισθούς και επαναφορά των δώρων, απόδοση των μισθολογικών κλιμακίων ΄16-17.
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ.Επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης. Όρια ηλικίας στα 60 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες, 5 χρόνια λιγότερα για τα ΒΑΕ ή στα 30 χρόνια εργασίας.
• Υπογραφή 12μηνων συμβάσεων για τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς – εξίσωση των δικαιωμάτων με αυτά των μόνιμων-εδώ και τώρα θέσπιση της 9μηνης άδειας ανατροφής τέκνων, κανένας κόφτης στο επίδομα ανεργίας, επίδομα ενοικίου.
• Κατάργηση ΦΠΑ στην ενέργεια και τα είδη πλατιάς κατανάλωσης
• Να παρθεί πίσω η απόφαση της δυνητικής αργία της συναδέλφισσας από τον Πειραιά. Να σταματήσουν όλες οι διώξεις απέναντι στους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται.
• Άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που έχει παρέλθει η διετία της δοκιμής.
• Όχι στην αντιδραστική αξιολόγηση που οδηγεί σε κατηγοριοποίηση σχολείων. Κατάργηση των νόμων της αξιολόγησης 4692/2020 και 4823/2021. Συσπειρωμένοι
• Να μην περάσει η ίδρυση των Ωνάσειων Σχολείων, να μην εφαρμοστεί το ΙΒ, όχι στην πολυτυπία των σχολείων – Καμία επιχειρηματική δράση στα Σχολεία.
• Ουσιαστική ενίσχυση με αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση των σχολείων σε υποδομές και προσωπικό – ουσιαστική αντισεισμική θωράκιση των σχολικών κτιρίων – σύγχρονες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας σε αυτά
• Εδώ και τώρα κονδύλια με αυξημένη χρηματοδότηση για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των σχολείων.
• Μαζικούς μόνιμους διορισμούς όλων των συμβασιούχων αναπληρωτών.
• Να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας με όπλα, στρατό και οικονομική ενίσχυση στους πολέμους, να κλείσουν οι βάσεις. Συμμετέχουμε στις αντιπολεμικές δράσεις που αποφάσισαν οι ΕΛΜΕ με τους μαθητές μας.

Τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, συνεχίζουμε τις πολύμορφες αγωνιστικές μας πρωτοβουλίες!

• Συμμετέχουμε την Τρίτη 20 Μάη, στις 9:00 π.μ. στην κινητοποίηση στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής και στις 12:00 στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά ενάντια πειθαρχικές διώξεις των 2 συναδελφισσών μας.
• Στις 22 Μαΐου ακυρώνουμε τις εξετάσεις διαγνωστικού Χαρακτήρα – τύπουPisa.
• Προχωράμε σε πανεκπαιδευτική κινητοποίηση μαζί με τους δασκάλους στις 27 Μάηστην Αθήνακαι σε όλη την Ελλάδα ενάντια στις διώξεις, τα πειθαρχικά και στις εξαγγελίες για αλλαγή της σύνθεσης των Πειθαρχικών Συμβουλίων.
• Καλούμε σε συμμετοχή στις 6 Ιούνη στην Πανελλαδική Στάση Εργασίας την ίδια μέρα από την έναρξη του ωραρίου έως τις 11:00πμ και στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα γίνει έξω από το ΣτΕ, στις 9:30πμ, διεκδικώντας την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις να γίνουν σε όλη τη χώρα μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία του δημοσίου
• Δεν αφήνουμε καμία πειθαρχική δίωξη συναδέλφων αναπάντητη – οργανώνουμε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε ΠΔΕ και ΔΔΕ με ευρύ κάλεσμα στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα κάθε περιοχής.
• Προχωράμε σε εκδηλώσεις των ΕΛΜΕ με γονείς και μαθητές για την κατάσταση στην εκπαίδευση και τις νέες κυβερνητικές εξαγγελίες.
• Αναδεικνύουμε τα προβλήματα των σχολείων (κτιριακά, οικονομικά) και οργανώνουμε στους Δήμους με Συλλόγους και Ενώσεις Γονέων και μαθητικά συμβούλια. Διεκδικούμε τα σχολεία να λειτουργήσουν την επόμενη χρονιά σε πλήρη και κανονική λειτουργία.

Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας, ακολουθώντας και περιφρουρώντας τις συλλογικές μας αποφάσεις, των σωματείων και των Ομοσπονδιών μας,οργανωνόμαστε, ετοιμάζουμε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση τη διεκδίκηση για όλα αυτά που έχουμε ανάγκη για τα σχολεία και τις ζωές μας με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής!