Για τις εκλογές του εκπροσώπου εργαζομένων στον ΑΔΜΗΕ
Δίνουμε φωνή στη δύναμή μας
Οι εκλογές του εκπροσώπου των εργαζομένων στον ΑΔΜΗΕ γίνεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Έχει προηγηθεί η ολομέτωπη επίθεση της εταιρίας στα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οι εκλογές αυτές μπορεί να γίνουν καρφί στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας για το περεταίρω τσάκισμα των δικαιωμάτων μας.
Οι εργαζόμενοι για τα προβλήματά μας χρειαζόμαστε οργανωμένο και συντονισμένο αγώνα μαζικής διεκδίκησης και μαχητικής απάντησης απέναντι στα σχέδια της εργοδοσίας και του κράτους, όπως και όσο το δυνατόν ισχυρότερα σωματεία, με βάση τα δικά μας συμφέροντα.
Έτσι και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων που συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας, μπορεί να αποτελέσει τα μάτια και τα αυτιά των εργαζομένων. Να ενημερώνει για τα όποια σχέδια έχει η εταιρεία και όχι να γίνεται τσιράκι που συμφωνεί σε ό,τι πει η διοίκηση. Ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων έχει χρέος να υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων και να εναντιώνεται στη γενικότερη αντεργατική πολιτική που βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας, όπως με το ότι η διοίκηση εφαρμόζει τον νόμο των Χατζηδάκη και Γεωργιάδη μαζί με όλους τους προηγούμενους αντεργατικούς νόμους και υπογράφονται συμβάσεις-κάτεργο για τους νέους συναδέλφους του ΑΔΜΗΕ.
Η εφαρμογή των νέων συμβάσεων εργασίας με την κατακρεούργηση κεκτημένων και εργασιακών δικαιωμάτων (με την σιωπηρή αποδοχή όλων των άλλων παρατάξεων και του τωρινού εκπροσώπου των εργαζόμενων), η εντατικοποίηση της εργασίας, η μη τήρηση των απαιτούμενων μέτρων υγείας και ασφάλειας, η εργασιακή γαλέρα των συναδέλφων που πέρασαν από το κέντρο εκπαίδευσης του ΑΔΜΗΕ, η αυθαιρεσία και η ασυδοσία της εταιρείας είναι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι οι εργαζόμενοι, οι πλειοψηφίες των διοικήσεων των σωματείων μας και δια του εκπροσώπου στο Δ.Σ. της εταιρείας δεν έχουν αναδείξει ούτε στο ελάχιστο το τι βιώνουμε καθημερινά.
Στόχος τους είναι να ξεμπερδεύουν από τα κεκτημένα δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις. Χαρακτηριστικά ενώ οι νέες συμβάσεις «πρωτοπορούν» σε όλα τα επίπεδα, καταργώντας δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων όπως ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας (5ήμερο-8ωρο) οι τριετίες (χρονοεπίδομα) κ.α. ο «εκπρόσωπος μας» δεν έβγαλε άχνα. Σε αυτές τις εκλογές οι παρατάξεις της πλειοψηφίας δεν κάνουν τίποτα για τους εργαζόμενους γιατί έχουν ταχθεί με τη μεριά της εργοδοσίας.
Οι νέες συμβάσεις είναι κρίσιμο βήμα στην κατεύθυνση της απομόνωσης και περαιτέρω διάσπασης των εργαζομένων, ώστε να νιώθει ο καθένας μόνος του. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους ώστε να μην αντιδρούν, να είναι «καλοί υπάλληλοι». Η μόνη δύναμή μας είναι η συλλογική πάλη, η αλληλεγγύη. Κόντρα στο διασπαστικό πνεύμα, πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε συλλογικά για να διεκδικήσουμε όλα όσα μας αξίζουν!
Για να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας πρέπει να συγκρουστούμε με τη λογική του ότι μπορούν να κερδίζουν ταυτόχρονα εργαζόμενοι και εταιρεία, ειδικά σε έναν κλάδο όπου τεράστιο κομμάτι εργαζομένων είναι με ευέλικτες σχέσεις εργασίας (μπλοκάκι, εργολαβικοί). Ο διαχωρισμός των εργαζόμενων μας αφορά όλους είτε είμαστε μόνιμοι είτε με μπλοκάκι. Ο διαχωρισμός των εργαζόμενων βοηθάει μόνο την εταιρεία όπου αργά ή γρήγορα θα «εξισώνει» τα δικαιώματα προς τα κάτω. Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπούμε σε εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Και εδώ η απουσία του εκπροσώπου και των πλειοψηφιών των σωματείων είναι αποτέλεσμα ότι δεν παλεύουν για τη συλλογική δράση και τα συμφέροντα των εργαζόμενων.
Στην ουσία ο «εκπρόσωπος εργαζομένων» λειτουργεί συνεταιρικά μαζί με τη διοίκηση, κάνοντας και συναγωνισμό για το ποιος πρότεινε να προωθήσει τη νέα κουλτούρα στην εταιρεία. Η λογική της «εργασιακής ειρήνης» καλά κρατεί, για να μη διαταράσσονται τα κέρδη της εταιρείας.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από εκπροσώπους γλάστρες, που μεταφέρουν απλά πληροφορίες ή στη καλύτερη τα ραβασάκια της εργοδοσίας από το τι συζητιέται στο ΔΣ. Οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη από εκπροσώπους που θα είναι η φωνή μας, θα προειδοποιεί και θα οργανώνει τους αγώνες που απαιτούνται μπροστά στις εξελίξεις.
Ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων επειδή πρόκειται για ένα θεσμό «συνδιοίκησης» με την εταιρεία και δεν περιορίζεται απλά στα χαρακτηριστικά του ελέγχου και της ενημέρωσης των εργαζομένων, απαιτείται να έχει αντιστάσεις, να μην ενσωματώνεται και να μην καταλήγει εν τέλει να γίνεται εργαλείο της εργοδοσίας για να περνάει την γραμμή της στους εργαζόμενους.
Απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα, υπάρχει η μόνη πραγματική απάντηση, που δεν είναι άλλη από το μαχητικό και συλλογικό αγώνα, με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες. Οι πολύμορφοι και μαζικοί αγώνες του τελευταίου διαστήματος για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών και να μη ζούμε σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών καθημερινά, δείχνουν το δρόμο. Με αυτή την πείρα πρέπει να συνεχίσουμε πιο μαζικά και αγωνιστικά, κλιμακώνοντας την πάλη και την πίεση.
Να αναδείξουμε όσο πιο ψηλά γίνεται το αγωνιστικό πνεύμα, στηρίζουμε την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, έναν εκπρόσωπο εργαζόμενων που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα μας.
ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ
