Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει κάνει σαφές σε όλους τους τόνους πως στις αρχές του νέου έτους φέρνει στη βουλή για ψήφιση νέο Ασφαλιστικό και από τη μεριά μας κάνουμε μια πρώτη προσπάθεια να ενημερώσουμε τα σωματεία, τους εργαζόμενους για τα βασικά του χαρακτηριστικά.

Πρόκειται για το σύστημα των τριών πυλώνων που παραδίδει τα αποθεματικά των ταμείων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και μετατρέπει την ασφάλιση από κοινωνική υπόθεση σε ατομική για τον κάθε εργαζόμενο ενώ  καταργεί την αλληλεγγύη γενεών. Βέβαια δεν είναι και τόσο νέο αφού εδώ και τρεις δεκαετίες οι κυβερνήσεις με τους αντιασφαλιστικούς έστρωναν διαδοχικά το έδαφος για την αντιασφαλιστική αναδιάρθρωση της ΝΔ.

Με τον νόμο λαιμητόμο του Κατρούγκαλου δημιουργήθηκε η βάση που διευκολύνει τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης  με τον διαχωρισμό της σε εθνική και ανταποδοτική. Έφερε αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων και οδήγησε το ποσοστό αναπλήρωσης από το 80% στο 40%  μετατρέποντας την σύνταξη σε φιλοδώρημα.

Σήμερα η κυβέρνηση της Ν.Δ ξεκινώντας απ’ τις επικουρικές συντάξεις το  πάει ένα βήμα παραπέρα και προωθεί τη διαμόρφωση ενός νέου κύκλου ιδιωτικής ασφάλισης ο οποίος θα λειτουργεί υποχρεωτικά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Με το τζογάρισμα δηλαδή, σε αμοιβαία κεφάλαια και μετοχές, των αποθεματικών των ταμείων και των ασφαλιστικών εισφορών  χωρίς καμιά εγγύηση για τις συντάξεις των ασφαλισμένων. Το ξήλωμα του πουλόβερ ξεκινά απ’ τις επικουρικές όμως στόχος τους είναι να επεκταθεί η ιδιωτικοποίηση στο σύνολο της Δημόσιας Ασφάλισης και ο χωρισμός σε εθνική και ανταποδοτική βοηθάει να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και στην ανταποδοτική.

Και όλα αυτά για να ελαφρύνουν τους καπιταλιστές και το κράτος τους από τις εισφορές στην Ασφάλιση και παράλληλα η ιδιωτική ασφάλιση να αποτελέσει νέο πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τα ποσά που συγκεντρώνονται είναι πολλά δις ευρώ και μετατρέπονται σε κεφάλαιο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που όμως  υπόκειται στους νόμους του καπιταλισμού με τις οικονομικές κρίσεις και τις πτωχεύσεις,  σε συνθήκες που χάνονται τα χρήματα των ασφαλισμένων.

 Μια ματιά στην ΑΣΠΙΣ, που έβαλε λουκέτο και τους χιλιάδες ασφαλισμένους που διεκδικούν αποζημιώσεις και το δίκιο τους στα δικαστήρια, στην ENRON στις ΗΠΑ, στο επαγγελματικό ταμείο φαρμακοϋπαλλήλων που μειώθηκαν οι συντάξεις 80%, επιβεβαιώνει πως η ιδιωτικοποίηση ωφελεί τους επιχειρηματίες και πτωχεύει εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι κάτι ξεχωριστό από την επίθεση στους μισθούς, τις συλλογικές συμβάσεις, τις εργασιακές σχέσεις. Δεν είναι μόνο η σύνταξη αλλά και οι παροχές των ταμείων και του κράτους, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η προστασία της Υγείας και της Ασφάλειας στην εργασία, η πρόνοια, ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζομένους και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες.

Και δεν είναι μόνο οι επιχειρηματικοί κίνδυνοι αφού σε κάθε αλλαγή των συνθηκών του εργασιακού βίου οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι. Στην ιδιωτική ασφάλιση όποιος αδυνατεί να πληρώσει εισφορές μένει ανασφάλιστος, χωρίς σύνταξη αυτός και η οικογένειά του. Στον αέρα μένουν οι εργαζόμενοι που αναγκάζονται να σταματήσουν τη δουλειά λόγω εργατικού ατυχήματος, ενώ στην περίπτωση θανάτου εργαζόμενου δεν δίνονται συντάξεις χηρείας όταν ο ατομικός κουμπαράς δεν αρκεί.

Βέβαια η κυβέρνηση χρησιμοποιεί διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα και επιχειρήματα για να μας πείσει πόσο «ωφέλιμη» είναι η ιδιωτικοποίηση στην Ασφάλιση. Ότι θα υπάρξουν αυξήσεις σε επικουρικές συντάξεις αφού είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές του νόμου Κατρούγκαλου, όμως δεν μας λέει ότι οι όποιες αυξήσεις θα είναι παροδικές, αφού η συνταξιοδοτική δαπάνη είναι καθορισμένη από τους μνημονιακούς νόμους μέχρι το 2060. Ότι οι περιβόητες παράνομες συντάξεις απ’ όπου, δήθεν, θα αντλήσουν χρήματα δεν ξεπερνούν το 0,6% των συντάξεων.

Μιλούν για τη βιωσιμότητα των ταμείων, κρύβουν όμως πως εδώ και 60 χρόνια η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της λεηλατούν τα αποθεματικά τους για να εξασφαλίσουν τζάμπα ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις, με τεράστια κεφάλαια να γίνονται «δανεικά και αγύριστα» σε βιομηχανίες, καράβια, τράπεζες και επιχειρήσεις. Ότι την περίοδο 1951-1975 τα ταμεία έχασαν με αυτό τον τρόπο 58 δις. ευρώ και τα τελευταία χρόνια πάνω από 16,5 δις από το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο και το κούρεμα των αποθεματικών τους.

Δεν μπορούμε να ανεχτούμε το επιχείρημα της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και την ενεργό γήρανση που το επικαλούνται για να μας έχουν στη δουλειά ως τα βαθιά γεράματα,  όσοι αντέξουν. Η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος, ο παραγόμενος πλούτος, δίνουν σήμερα τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να ζουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής. Απορρίπτουμε τη λογική που καλλιεργείται και αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση σαν «κόστος». Αποτελεί συστατικό της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και μέρος του πλούτου που εμείς παράγουμε και τον κλέβουν οι εργοδότες.

Είναι ζήτημα πολιτικό και ταξικό, στην ασφάλιση συγκρούονται η εργατική τάξη από κοινού με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα κόντρα στους εργοδότες. Είναι δικαίωμα για τον κάθε εργαζόμενο, που είναι ο παραγωγός του πλούτου, να έχει ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα που τσακίζει τη ζωή του.

Σήμερα, αυτή η επίθεση των εργοδοτών, της  κυβέρνησης και των κομμάτων τους, της ΕΕ, χρειάζεται να απαντηθεί με μεγάλο,  καλά οργανωμένο απεργιακό αγώνα, να ξεσηκωθεί ένα κίνημα αντίστασης στην νέα επίθεση στην Ασφάλιση.

Να βάλουμε εμπόδια και να τους χαλάσουμε τα σχέδια!  Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι κατάκτηση μετά από σκληρούς αγώνες και θυσίες και δεν δικαιούμαστε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια στις ανατροπές που έρχονται.

Η Διοίκηση της Ομοσπονδίας έχει πάρει απόφαση για απεργιακή απάντηση όταν η κυβέρνηση φέρει το σχετικό νομοσχέδιο στη βουλή ενώ το επόμενο διάστημα θα πάρει πρωτοβουλίες με συσκέψεις και περιοδείες σε Αθήνα και περιφέρεια για να ενημερώσει τους εργαζόμενους.

 Καλούμε κάθε σωματείο του κλάδου να πάρει απόφαση για απεργία με ανοιχτή ημερομηνία και να ανοίξει τη συζήτηση σε κάθε χώρο δουλειάς. Να οργανώσει πολύμορφη δράση για την συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου σε αυτό τον αγώνα γιατί δεν περισσεύει κανένας.

 Να οργανώσουμε Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς για αποφάσεις από τα κάτω. Οι μεγάλοι αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως ο μεγαλειώδης απεργιακός αγώνας ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο Γιαννίτση που το άφησε στα χαρτιά, μας δείχνουν τον δρόμο, ήταν αυτοί που υπερασπίστηκαν τον κοινωνικό χαρακτήρα της, έβαλαν εμπόδια σε αντιασφαλιστικές ανατροπές.

Να παλέψουμε για Ασφαλιστικό Σύστημα αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό, υποχρεωτικό για όλους, που θα προστατεύει τον εργαζόμενο και θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή μετά τον εργασιακό βίο. Δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας και περίθαλψης. Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ασφάλιση, για να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία.

Η Διοίκηση