Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή σύσκεψη των ταξικών συνδικάτων στην Αττική που στόχο έχει την οργάνωση και την καλή προετοιμασία της απεργίας στις 30 του Μάη, την καλή προετοιμασία των απεργιακών συγκεντρώσεων.

 Ιδιαίτερα καλωσορίζουμε τους εκπροσώπους των συνδικάτων και άλλους συνδικαλιστές που σήμερα βρίσκονται εδώ παρά το γεγονός ότι δεν ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ, δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, όμως μαζί έχουμε συναντηθεί σε σημαντικούς αγώνες, σε σημαντικές πρωτοβουλίες. Στους αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, για αυξήσεις στους μισθούς και για τις ΣΣΕ όπως για παράδειγμα με τους αγώνες και το σχέδιο νόμου που προσυπέγραψαν πανελλαδικά 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις και το οποίο ακόμα παραμένει στα αζήτητα, στα συρτάρια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Για το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα κόντρα στο δουλεμπόριο της ενοικιαζόμενης εργασίας και στην ομηρία των ολιγόμηνων συμβάσεων, ενάντια σε απολύσεις και στην απλήρωτη εργασία.

 Επίσης καλωσορίζουμε τους αγωνιστές αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τις επιτροπές αγώνα και τους εκπροσώπους σωματείων των επιστημονικών επαγγελμάτων. Και μαζί έχουμε περπατήσει σε σημαντικούς αγώνες, κόντρα στην πολιτική των κυβερνήσεων και των μονοπωλιακών ομίλων, κόντρα στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Παλέψαμε στους αγώνες για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, ενάντια στα χαράτσια και στη φοροληστεία, για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος και της πρώτης κατοικίας κόντρα στην οικονομική αφαίμαξη που δέχονται τα λαϊκά στρώματα και τους πλειστηριασμούς που επιβάλουν η κυβέρνηση και οι τραπεζίτες. Μη ξεχνάμε ότι αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερή» επέκτεινε από την φετινή πρωτομαγιά τη διαδικασία των πλειστηριασμών και για τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία και στο δημόσιο με κύριους αποδέκτες τους εκατοντάδες χιλιάδες καταχρεωμένους εργαζόμενους, ανέργους και αυτοαπασχολούμενους.

 Άλλωστε τους προηγούμενους μήνες, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, καταδικάσαμε και διαδηλώσαμε μαζί ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενάντια στη βαθύτερη εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Επεμβάσεις που κλιμακώθηκαν με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία στις 14 Απρίλη και συνεχίζονται σήμερα με την κλιμάκωση της επιθετικότητας των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην περιοχή. Διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που κορυφώθηκαν στις μαζικές και μαχητικές απεργιακές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των ταξικών συνδικάτων στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Ελευσίνα, στο Λαύριο όπως και σε όλη την Ελλάδα.

 Έχουμε αποκτήσει μια σημαντική πείρα που είναι πολύτιμο εφόδιο στην οργάνωση των επόμενων βημάτων μας, στην οργάνωση της απεργίας στις 30 Μαΐου.

 Η συγκεκριμένη απεργία αποφασίστηκε από την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι οι ίδιες πλειοψηφίες πεισματικά αρνήθηκαν να οργανώσουν την εργατική αντίσταση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικα. Αρνήθηκαν να οργανώσουν την πάλη ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων να χτυπήσουν τα συνδικαλιστικά και συλλογικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα στην απεργία. Παρά το αίτημα εκατοντάδων Ομοσπονδιών, Εργατικών, Συνδικάτων έβαλαν πλάτη στην υλοποίηση της πολιτικής της κυβέρνησης και επιδίωξαν να βάλουν εμπόδια στην πραγματοποίηση της απεργίας στις 12 Γενάρη.

 Συνειδητά κωλυσιεργούσαν και απέρριπταν τις προτάσεις των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για να οργανωθεί η πάλη για τις ΣΣΕ και για αυξήσεις στους μισθούς, για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ και της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751€. Οι ίδιοι έτρεξαν πριν 2 μήνες να υπογράψουν τη διατήρηση αυτού του αίσχους που υπάρχει σήμερα, των μισθών εξαθλίωσης των 586 € και 511€.

 Αφού έβαλαν πλάτη να υλοποιηθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο της κυβέρνησης και να ψηφιστούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα για το κλείσιμο της 3^ης αξιολόγησης, πριν λίγες ημέρες αποφάσισαν απεργία στις 30 Μάη με πλαίσιο όσων έχουν συμφωνήσει στην περιβόητη Επιτροπή Κοινωνικού Διαλόγου με την κυβέρνηση και το ΣΕΒ για να προχωρήσει ανενόχλητη η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

 Τους λέμε ότι δε θα τους περάσει. Κρίσιμο ζήτημα είναι η απεργία στις 30 Μάη να εκφράσει την καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων από σημαντικά εργατικά τμήματα. Να καταδικαστεί η πολιτική της λιτότητας, η πολιτική της συρρίκνωσης δικαιωμάτων και κατακτήσεων που «ματώνουν» τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Να ξεσκεπαστεί ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους. Να είναι ένα βήμα μπροστά στον απεγκλωβισμό από τα βρώμικα νύχια του εργατοπατερισμού.

 Στην απεργία στις 30 Μάη πρέπει να σηκώσουμε τη σημαία των δικών μας αναγκών. Των διεκδικήσεων που ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Να κάνουμε ένα ακόμα βήμα εμπρός στην κοινή δράση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

 Αυτό είναι το βασικό μας καθήκον. Και στη σημερινή σύσκεψη πρέπει να πάρουμε το λόγο ώστε να έχουμε μια ουσιαστική συμβολή και να γίνει μια δημιουργική συζήτηση στην οργάνωση και στην κλιμάκωση του σχεδιασμού μας.

 Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Κατά τη γνώμη μας, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της προετοιμασίας της απεργίας και των κινητοποιήσεων στις 30 Μάη πρέπει να δουλέψουμε ολοκληρωμένα πάνω σε τρείς βασικές προϋποθέσεις όσο το δυνατόν πιο πλατιά γίνεται μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα:

 Πρώτο: Έχουμε ουσιαστική ευθύνη να αποκαλύψουμε το χαρακτήρα των μέτρων και της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπόσχονται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι ενώσεις των μεγαλοεργοδοτών. Να εμποδίσουμε τα σχέδια τους να στοιχήσουν πλατιά εργατικά και λαϊκά τμήματα στους στόχους του κεφαλαίου. Να πολεμήσουμε αποφασιστικά τη λογική του μικρότερου κακού και το κλίμα εφησυχασμού που αποτελούν δηλητήριο για το λαό.

 Η πρόσφατη ομολογία του Υφ. Εργασίας κου Πετρόπουλου, ότι από 1.1.2019 θα εφαρμοστεί εφ’ όλης της ύλης ο νόμος Κατρούγκαλου με σημαντικές μειώσεις για την συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων, ακόμα και όσων παίρνουν σύνταξη κάτω από 1.000€, που θα προστεθεί στην οριστική κατάργηση του ΕΚΑΣ, επιβεβαιώνει ότι και η επόμενη περίοδος, η λεγόμενη «μεταμνημόνιο εποχή» θα είναι εποχή νέων θυσιών για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

 Τα νέα μέτρα ήδη ψήνονται. Τα προαπαιτούμενα της 4^ης αξιολόγησης που κλείνει στα τέλη Ιούνη δεν αποτελούν παρά μια νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων που θα προστεθούν σε όσα ισχύουν σήμερα και επιδεινώνουν τη ζωή μας. Το ΔΝΤ ζητά επιτακτικά απόφαση για νέα δέσμη αντεργατικών μέτρων μέχρι την 1^η Ιούνη και με τυράκι ρυθμίσεις για το χρέος. Όμως ήδη προετοιμάζεται σε αυτή τη βάση η τρίμηνη σκληρή εποπτεία για τα επόμενα χρόνια. Κανένας λοιπόν εφησυχασμός. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί ζητούν από το να ανοίξει το ασφαλιστικό μέχρι και την επιβολή διδάκτρων στα πανεπιστήμια.

 Ποια είναι τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων που πρέπει να ξεσκεπαστούν πλατιά στο λαό μας:

• Ότι κατακτήσεις και δικαιώματα που αφαιρέθηκαν από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα τα χρόνια της κρίσης, διεκδικήσεις που κατακτήθηκαν με σκληρούς και πολλές φορές αιματηρούς ταξικούς αγώνες εδώ και πολλές δεκαετίες, δεν αποτελούν παρά βαρίδια για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ότι οι αξιοπρεπείς μισθοί, οι ΣΣΕ, οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς ώστε να μη γυρνούν σακατεμένοι οι εργαζόμενοι στις οικογένειες τους, η δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια, η κοινωνική ασφάλιση αποτελούν παρωχημένα «μοντέλα» που βάζουν εμπόδια στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο.

Τα λένε αυτά ενώ ξέρουν ότι πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι δουλεύουν και δεν ξέρουν πότε θα πληρωθούν. Ότι σήμερα πάνω από το 1/3 των εργαζομένων φυτοζωεί με τους εξευτελιστικούς μισθούς των 300€ και 400€. Ότι οι ελλείψεις στα νοσοκομεία, όπως πρόσφατα αναδείχτηκε στον Ευαγγελισμό οδηγούν σε σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του λαού την ώρα που βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ότι τα ηλεκτρονικά εισιτήρια με τις τιμές τους να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο εφαρμόζονται στις αστικές συγκοινωνίες αλλά τα λεωφορεία πιάνουν φωτιά στη μέση του δρόμου βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή οδηγών και επιβατών. Δεν υπάρχει δηλαδή πτυχή της δουλειάς και της ζωής των εργαζομένων που να μην επιβεβαιώνεται ότι η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων χτίζεται στην εξαθλίωση και στην εκμετάλλευση τους.

 Σε αυτή τη λογική δε μπορούμε να συμβιβαστούμε. Η περίοδος πριν από την καπιταλιστική κρίση, ήταν και τότε περίοδο μεγάλης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Όμως το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δε μπορεί να χαρίσει τίποτα, πρέπει να πολεμήσουμε τη λογική «περασμένα – ξεχασμένα». Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος πρέπει να έχουν ως βάση ότι είχε κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες, την επιστροφή των απωλειών και να κάνουν βήματα εμπρός παίρνοντας υπόψη την πρόοδο στην επιστήμη και στην παραγωγή για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

• Απαιτείται να αποκαλύψουμε πλατιά το σχέδιο που έχει συμφωνηθεί στα πλαίσια της ΟΚΕ, με όλους τους κοινωνικούς εταίρους, το σχέδιο της «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής». Ένα σχέδιο που αφορά αποκλειστικά τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η κυβέρνηση επιδιώκει να χειραγωγήσει το λαό μας λέγοντας ότι είναι το «δικό μας σχέδιο» και όχι κάτι που επιβλήθηκε από τα μνημόνια. Ξεχνάει βέβαια η κυβέρνηση να πει ότι από αυτό το σχέδιο δεν ακυρώνεται ούτε ένας από τους 600 και πλέον αντιλαϊκούς – εφαρμοστικούς των τριών μνημονίων – νόμους που έχουν ψηφίσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ότι τέτοια σχέδια, οι κυβερνήσεις έφτιαξαν πολλά πριν από την κρίση με μόνιμα θύματα τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

 Ότι αυτό το σχέδιο θέτει ως βασικές προϋποθέσεις την επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων. Τέτοιες προϋποθέσεις είναι η υπονόμευση έως και η ουσιαστική συρρίκνωση της κοινωνικής ασφάλισης, η γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η μείωση παραπέρα των μισθών και των συντάξεων, η ουσιαστική υπονόμευση των ΣΣΕ, οι ιδιωτικοποιήσεις. Οι περιβόητοι κοινωνικοί εταίροι πρόσφατα πανηγύρισαν για την επιτυχή έκβαση των stresstests στις τράπεζες και για το γεγονός ότι εξασφαλίζουν παχυλές χρηματοδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που οι τραπεζίτες ετοιμάζουν 2.000 απολύσεις και η επίθεση στα καταχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά που θα οδηγεί ήδη σε χιλιάδες λουκέτα και κατασχέσεις θα μεγαλώσει. Άλλωστε οι υπουργοί της κυβέρνησης ομολογούν ότι στα δημόσια οικονομικά και στην ελληνική οικονομία θα υπάρχει μόνιμη εποπτεία που θα ενεργοποιεί αυτόματα το τσεκούρι σε δικαιώματα και κοινωνικές παροχές αν αποκλίνουν από τους στόχους του κεφαλαίου και τα δημοσιονομικά πλεονάσματα τα οποία είναι καθορισμένα έως το 2060.

• Οφείλουμε να δυναμώσουμε το μέτωπο στην κυβέρνηση και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Δεν μπορεί να υπάρχει εφησυχασμός για τις εξελίξεις όπως προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση. Η μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ και η έξοδος της από τη συμφωνία με το Ιράν αποτελεί, η δολοφονική επίθεση του κράτους του Ισραήλ με θύματα πάνω από 60 Παλαιστίνιους αποτελούν νέο βήμα κλιμάκωσης των αντιθέσεων και των επεμβάσεων στην περιοχή. Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και ο λαός μας συνολικότερα δεν έχουν να κερδίσουν από τη σκληρή διαπάλη που διεξάγεται για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφορών ενέργειας και εμπορευμάτων. Η εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης που μεγαλώνει, η περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» δε μπορεί να χρυσώσει το χάπι της πολιτικής του ιμπεριαλισμού που γεννά μόνο πόνο, πολέμους, δυστυχία και προσφυγιά.

Δεύτερο: Αυτή συζήτηση πρέπει να ανοίξει πλατιά μέσα στην εργατική τάξη, στους χώρους δουλειάς και στις επιχειρήσεις. Τα συνδικάτα που βρισκόμαστε εδώ και όσοι ακόμα συμφωνούμε, πρέπει να οργανώσουμε καλά τη συζήτηση αποκαλύπτοντας όχι μόνο την πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων αλλά και την προσπάθεια που κάνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός να στηρίξει αυτή την πολιτική μέσα στην εργατική τάξη.

 Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έχουν σημαντικές ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα, για το γεγονός ότι σε πλατιά τμήματα εργαζομένων καλλιεργείται η λογική του μικρότερου κακού, η λογική της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» και της ανάθεσης. Η κωμικοτραγική εικόνα 90 περίπου εργατοπατέρων στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σε αντιδιαστολή με τη μαζική και μαχητική συγκέντρωση των συνδικάτων, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν ότι οι συγκεκριμένες πλειοψηφίες έχουν χρεοκοπήσει στη συνείδηση σημαντικών τμημάτων ως εργατικά συνδικάτα που μπορούν να υπερασπιστούν τις συλλογικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

 Μόλις το Σάββατο, συνεδρίασε έκτακτα η διοίκηση του ΕΚΑ που πλειοψηφούν οι δυνάμεις των ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ. Και αντί να θέσουν θέμα την απεργία στις 30 Μάη, έθεσαν θέμα την υπεράσπιση της νοθείας που γίνεται σε πρωτοβάθμιο σωματείο των ΕΛΤΑ μόνο και μόνο για να διατηρούν ως μηχανισμός τις καρέκλες και τους αντιπροσώπους τους. Αυτός ο ξεπεσμός στην υποταγή της στρατηγικής του κεφαλαίου και στις αστικές κυβερνήσεις από τη μια και οι εκφυλιστικές και αντιδημοκρατικές διαδικασίες στο συνδικαλιστικό κίνημα από την άλλη τους έχουν ξεθωριάσει σε μεγάλο τμήμα εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους όχι μόνο δεν ένιωσαν τη συμπαράστασή τους αλλά κυριολεκτικά την αδιαφορία τους.

• Σε κάποιους κλάδους και επιχειρήσεις έχουν υπογράψει συμφωνίες, πίσω από την πλάτη των εργαζομένων, με την εργοδοσία που οδηγεί σε μειώσεις μισθών, επιβάλει τις λεγόμενες «οικιοθελείς παροχές» της εργοδοσίας μέσα από ΣΣΕ, επιβάλει και διευρύνει την ευελιξία και όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις στους εργαζόμενους.

• Μήπως για χρόνια δεν είναι άφαντοι από την πάλη των εργαζόμενων για τη δημοσία υγεία; Από τους αγώνες εκπαιδευτικών και μαθητών; Από τον αγώνα των συμβασιούχων;

• Είναι τυχαίο ότι δεν έχουν οργανώσει έστω για τα μάτια του κόσμου μια κινητοποίηση ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις;

• Ενώ για τις ιδιωτικοποιήσεις εξαντλούν τις αντιδράσεις τους σε ανακοινώσεις και δικαστικές προσφυγές. Εδώ το ΕΚΑ για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ πήρε απόφαση για στάση εργασίας την ημέρα της συζήτησης στην Βουλή και μετά από τα ανάλογα κομπρεμί, δεν την έκανε ποτέ πράξη.

• Το ίδιο και για τις εξελίξεις στις Μέση Ανατολή και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση υιοθετώντας τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και τη λογική του εφησυχασμού.

 Φυσικά η ζημιά που έχουν κάνει στο εργατικό κίνημα, η δουλειά που κάνουν σε πλατιές εργατικές μάζες για να αποδεχθούν ως μονόδρομο την στρατηγική του κεφαλαίου είναι σημαντική, δε χωρά υποτίμηση. Γι’ αυτό απαιτείται να δυναμώσει το μέτωπο μας συνολικά θέτοντας με αποφασιστικότητα σε πλατιά συζήτηση το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ και του κάθε συνδικάτου σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο.

 Αυτή είναι και ητρίτη βασική προϋπόθεση. Να οργανώσουμε μια όσο πιο πλατιά δουλειά γίνεται μέσα στην εργατική τάξη γύρω από τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που μπορούν σήμερα να αναχαιτίσουν έστω και προσωρινά ορισμένες από τις αρνητικές συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής.

 Μέσα στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς υπάρχει θυμός και αγανάκτηση για την κυρίαρχη πολιτική. Υπάρχουν αντικειμενικά σοβαρές προϋποθέσεις η δουλειά με το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων να φτάσει πολύ πλατιά. Να γίνει αντικείμενο συζήτησης μέσα στους χώρους δουλειάς, με συγκεντρώσεις, συσκέψεις, με γενικές συνελεύσεις. Να φτάσει σε κάθε διοικητικό συμβούλιο πρωτοβάθμιου σωματείου στην Αττική, να γίνει συζήτηση, να δυναμώσει η διαπάλη με τη γραμμή της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού.

 Στην απεργία στις 30 του Μάη μπορούμε να μετρήσουμε δεκάδες σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που εδώ στην Αττική θα δώσουν τη μάχη με τα αιτήματα των εργατών και όχι της εργοδοσίας. Το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλα τα πρωτοβάθμια συνδικάτα της Αττικής χωρίς αποκλεισμούς. Κάθε τίμιος εργάτης, κάθε τίμιος συνδικαλιστής μπορεί και πρέπει να επιλέξει εάν θα κάνει το βήμα να παλέψει για τον ίδιο και τους συναδέλφους του που εκπροσωπεί ή θα επιτρέψει να μετατραπεί έστω και με την απραξία του σε στήριγμα της στρατηγικής του κεφαλαίου.

 Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αναγνωρίζουμε την ευθύνη μας να πρωτοστατήσουμε σε ένα τέτοιο καθήκον. Να απευθυνθούμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στην πλειοψηφία των συνδικάτων και των συνδικαλιστών. Να επιδιώξουμε την όσο πιο πλατιά συζήτηση γίνεται μέσα στους χώρους δουλειάς. Να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την οργάνωση της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων των συνδικάτων στην Αττική. Για την Αθήνα, προτείνουμε η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ να είναι στην Ομόνοια, στις 10.30 π.μ.

 Ταυτόχρονα να δυναμώσουμε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς:

• Στηρίζουμε τη δράση της Ομοσπονδίας και του συνδικάτου οικοδόμων για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ και για την τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Μια δράση που ήδη μετρά αποτελέσματα με την υπογραφή εργοταξιακών συμβάσεων και θα κλιμακωθεί

• Στηρίζουμε τη δράση του συνδικάτου Μετάλλου Αττικής για την εφαρμογή της ΤΣΣΕ στη ΝΕΖ που έχει συναντήσει τη λυσσασμένη αντίδραση της εργοδοσίας και των μαντρόσκυλων της, των Χρυσαυγητών. Αγώνας που συνεχίζεται με την οργάνωση της πάλης για την υπεράσπιση και την καλυτέρευση των συνθηκών υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς

• Στηρίζουμε τη δράση 20 και πλέον πρωτοβάθμιων σωματείων στα Νοσοκομεία της Αττικής, τις κινητοποιήσεις σε κάθε Νοσοκομείο για τις 23 του Μάη

• Στηρίζουμε την πάλη των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, στα Νοσοκομεία, στα Υπουργεία και όπου αλλού εκδηλώνονται αγώνες για σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα. Τέτοιος ήταν και ο αγώνας πριν λίγες εβδομάδες των αναπληρωτών στην εκπαίδευση που οργανώθηκε με αποφάσεις 19 πρωτοβάθμιων σωματείων.

• Είμαστε συνοδοιπόροι με τους συνταξιούχους που μέσα από την Ομοσπονδία του ΙΚΑ και τη Συντονιστική τους Επιτροπή για την υπεράσπιση των συντάξεων τους, για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης και της δημόσιας υγείας.

Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να πυκνώσουν σε κάθε κλάδο σε κάθε χώρο δουλειάς και η απεργία στις 30 Μάη να είναι μια ενδιάμεση κορύφωσή τους.

 Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η «κοινωνική συμμαχία» των προθύμων, που στήθηκε με πρωτοβουλία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα καινούργιο εργαλείο ενσωμάτωσης και χειραγώγησης στη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων. Στο στόχαστρό τους είναι ιδιαίτερα η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, οι νέοι επιστήμονες. Επιδιώκουν να στριμώξουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων, συνολικά του λαού μας στην μέγγενη των θυσιών και των μειωμένων απαιτήσεων, στη λογική του μικρότερου κακού, στη αποδοχή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ως μονόδρομο.

 Η 30 του Μάη πρέπει να είναι ημέρα όπου συνολικά ο λαός μας θα διαδηλώσει ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και των μονοπωλιακών ομίλων. Ενάντια στα χαράτσια και στη φοροληστεία, ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις. Ήδη μέσα από την κοινή δράση εργατικών συνδικάτων και συλλόγων αυτοαπασχολουμένων και μικρών ΕΒΕ έχουν διαμορφωθεί ώριμα αιτήματα που σχετίζονται με την προστασία του εισοδήματος, την προστασία των ανέργων, για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και των καταθέσεων των φτωχών εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών, για τη διεύρυνση των κοινωνικών παροχών και την ανάγκη για μαζικές προσλήψεις σε τέτοιους τομείς όπως η υγεία και η πρόνοια, για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Σ’ αυτούς τους άξονες συναντιόμαστε με το πλαίσιο πάλης του γυναικείου ριζοσπαστικού κινήματος, της ΟΓΕ αλλά και με τις διεκδικήσεις των φοιτητικών – σπουδαστικών συλλόγων που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ.

 Ταυτόχρονα να παλέψουμε ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στις αντιθέσεις που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη Ρωσία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Να παλέψουμε ενάντια στις βάσεις και στην παρουσία ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων έξω από τα σύνορα της χώρας. Να μην υπάρξει κανένας εφησυχασμός και να καταδικαστεί η πολιτική τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όσο και των άλλων αστικών κομμάτων που στηρίζουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

 Στο επίκεντρο των δικών μας διεκδικήσεων είναι οι ανάγκες και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι αιτήματα που έρχονται σε αντίθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με την πολιτική της κυβέρνησης. Σ’ αυτό το έδαφος και μέσα από την ενίσχυση της κοινή μας δράσης θα αναπτύσσεται μια πραγματικά κοινωνική συμμαχία όσων πλήττονται από την πολιτική της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των μονοπωλιακών ομίλων. Σ’ αυτό το έδαφος θα ωριμάζουν αιτήματα και διεκδικήσεις που χτυπούν στη ρίζα του αυτό το σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης, του πολέμου και της προσφυγιάς.