Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση πρόσφατα ανακοίνωσε ότι φέρνει στη βουλή ένα νομοσχέδιο με τον τίτλο «ρύθμιση χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών». Επιχειρεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται για τη ζωή των εργατικών- λαϊκών οικογενειών, για το ότι είναι βουτηγμένες ως το λαιμό με τεράστια χρέη. Από τη μελέτη του νομοσχεδίου προκύπτει όμως ότι:
- Αφορά καταναλωτικά δάνεια, κάρτες, προσωπικά δάνεια και όχι στεγαστικά
- Δεν αναφέρεται ποιο είναι το κεφάλαιο που ρυθμίζει ακριβώς
Αν δηλαδή είναι το κεφάλαιο που δανείστηκε ο οφειλέτης ή όλοι οι τόκοι που είναι ανείσπρακτοι είτε φαίνονται, είτε δε φαίνονται, δηλαδή λογιστικοποιημένοι ή μη λογιστικοποιημένοι. Αν δηλαδή η ρύθμιση του 10% θα βγάζει ένα ποσό που θα αφαιρείται από τους μη λογιστικοποιημένους τόκους (χαμένα για την Τράπεζα λεφτά). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γλιτώσει ένα μέρος των τόκων. Το κεφάλαιο όμως παραμένει το ίδιο και αυξανόμενο με τους τόκους που τρέχουν.
Η πρώτη συνεννόηση με την Τράπεζα επιδιώκεται ήδη από τις τράπεζες. Οι επισφαλείς απαιτήσεις που ρυθμίζουν θεωρούνται ήδη «χαμένες» για τις τράπεζες, ειδικότερα όταν δεν υπάρχουν υποθήκες. Με τη νομική διαδικασία καταβάλλεται υποχρεωτικά ένα μέρος της οφειλής (10%) σε 3 χρόνια, και εφόσον ο οφειλέτης ανταποκριθεί στους όρους απαλλάσσεται από τα χρέη. Αυτή η ρύθμιση φυσικά δεν αφορά την κατοικία (άρθρο 6).
Τι γίνεται με αυτή τη ρύθμιση και ποιους αφορά:
α. Οι τράπεζες θα εισπράξουν ένα 10% οφειλών που δε θα μπορούσαν να εισπράξουν από κάποιους που δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία, δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις και δεν είχαν και καμιά νομική δυνατότητα να τους κυνηγήσουν. Οι τράπεζες επιδιώκουν να μειώσουν το ύψος των επισφαλειών τους όχι μόνο για να πάρουν χρήμα αλλά γιατί έχουν καλύτερους όρους τραπεζικής διαπραγμάτευσης (Βασιλεία ΙΙ) (ευρωπαϊκή συμφωνία)
β. Αφορά και συμφέρει αυτούς που τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι μεγαλύτερα από 10% (πάντα εκτός κατοικίας). Ο αριθμός λοιπόν αυτών που τους αφορά η ρύθμιση είναι σχετικός. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι τα 150.000 χρεωμένα νοικοκυριά που εμφανίζονται συνολικά υπερχρεωμένα.
Στην κρίση του Ειρηνοδίκη είναι η ικανότητα του οφειλέτη να ανταποκριθεί ή όχι στο δάνειο. Δεν αναφέρεται στο νόμο συγκεκριμένα ποιο εισόδημα καθιστά τον οφειλέτη ανίκανο για να πληρώσει. Εάν τα εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία είναι επαρκή, το δικαστήριο μπορεί να ρυθμίσει την καταβολή των χρεών σε δόσεις μέχρι 3 χρόνια, σε αντίθεση περίπτωση μέχρι 5 χρόνια. Αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας παρακολουθεί την εργασιακή- περιουσιακή κατάσταση, η τράπεζα μπορεί να δεσμεύει και μέρος του μισθού.
Ειδικά για την κατοικία που είναι υποθήκη στα δάνεια
Το σχέδιο νόμου προβλέπει ότι ο Ειρηνοδίκης για τη ρύθμιση λαμβάνει υπ’ όψη του το 85% της εμπορικής αξίας. Αυτό σημαίνει ότι επειδή η εμπορική αξία δεν είναι σταθερή, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες πχ περιοχή, και αυτή η ρύθμιση δεν αφορά όλους.
Αν η εμπορική αξία του ακινήτου που έχει υποθήκη ο οφειλέτης ανεβαίνει τότε το 85% που αναφέρει ο νόμος μπορεί να είναι ίσο με το κεφάλαιο και τους τόκους που χρωστάει, δηλαδή δεν κερδίζει τίποτα. Αν η εμπορική αξία παραμένει ίδιο ή πέσει τότε αυτός ο οφειλέτης έχει ένα κέρδος. Σε κάθε περίπτωση ο πλειστηριασμός δεν καταργείται.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, τις ομοσπονδίες να ενημερώσουν τους εργαζόμενους και να συζητήσουν μαζί τους ουσιαστικά για τα «μέτρα της κυβέρνησης».
Να γίνουν κατανοητά ότι:
1. Το νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις τράπεζες και τα κέρδη τους
2. Διευκολύνει ένα μικρό αριθμό δανειοληπτών
3. Βάζει όρους και κανόνες λειτουργίας του αστικού κράτους δεσμεύοντας νομικά πια τον οφειλέτη και μάλιστα με τη συναίνεσή του
4. Ανοίγει δρόμο για δημιουργία καταναλωτικών φορέων
5. Το κερασάκι «σε εξαιρετικές περιπτώσεις χρόνια ανεργία… είναι δυνατό να οριστούν χαμηλότερες ή μηδενικές…» δεν μπορεί να κρύψει την κοροϊδία και την εκμετάλλευση της δεινής θέσης που έχουν βρεθεί τα λαϊκά νοικοκυριά να’ ναι φεσωμένα για βασικές ανάγκες ΥΓΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, για να καλύψουν όρους επιβίωσης λόγω χαμηλών μισθών, ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ανεργίας.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
