Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σε στενή σύμπλευση με τις εργοδοτικές ενώσεις και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, βάφτισαν «κοινωνική συμφωνία» το νέο αντεργατικό μόρφωμα που επιχειρούν να παρουσιάσουν ως «επιστροφή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας». Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Πρόκειται για μια κατασκευή που θωρακίζει και μονιμοποιεί όλους τους αντεργατικούς νόμους της τελευταίας δεκαπενταετίας, συνεχίζοντας την επίθεση που κορυφώθηκε με το νομοσχέδιο για το 13ωρο και την πλήρη ανατροπή του εργάσιμου χρόνου.
Αξιοποιώντας την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2041/2022, η κυβέρνηση διατηρεί τον κατώτατο μισθό έξω από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, κρατώντας τον στα χέρια του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων. Έτσι, ο κατώτατος μετατρέπεται σε μηχανισμό πίεσης προς τα κάτω, αντί να αποτελεί αποτέλεσμα διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης των εργαζομένων. Όσο ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από αυτούς, οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι, εγκλωβίζοντας τον εργαζόμενο σε μια καθημερινότητα ακρίβειας, εξάντλησης και με μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά.
Για τον κλάδο μας, είναι η πραγματικότητα που ζούμε δεκαπέντε χρόνια: κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν έχει υπογραφεί από το 2009. Πολλοί εργαζόμενοι έχουν παραμείνει χωρίς «κλαδικό» μισθό, χωρίς ενιαίο ωράριο, χωρίς καμία ουσιαστική προστασία. Τα εργοστάσια, οι βιοτεχνίες, τα εργαστήρια και τα ραφεία λειτουργούν σε καθεστώς απόλυτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας: μισθοί-κοροϊδία, ωράρια που αλλάζουν κάθε μέρα, υπερωρίες που μετατρέπονται σε «κανόνα», εντατικοποίηση που τσακίζει σώμα και υγεία, πλήρης ανασφάλεια. Αυτή είναι η «κανονικότητα» της απουσίας ΣΣΕ για τους κλάδους Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος.
Η νέα συμφωνία δεν αλλάζει τίποτα από αυτά. Αντίθετα, επιδιώκει να τα κάνει μόνιμα. Θέτει τους όρους ώστε οι κλαδικές Συμβάσεις να συντάσσονται με βάση τις «αντοχές» και τις «ανάγκες» των επιχειρήσεων, δηλαδή με κριτήριο όχι τις ανάγκες των εργαζομένων αλλά τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Έτσι, επιχειρείται να περάσουν μέσα στις ΣΣΕ όλες οι αντεργατικές προβλέψεις των προηγούμενων ετών: κατάργηση της ευνοϊκότερης ρύθμισης, υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, ξεχείλωμα του ωραρίου, αύξηση της ευελιξίας, διάλυση κάθε μορφής προστασίας.
Το ίδιο αντιδραστικό είναι και το κομμάτι που αφορά την επεκτασιμότητα. Όλες οι μνημονιακές δεσμεύσεις που εμποδίζουν τις ΣΣΕ να γίνουν υποχρεωτικές παραμένουν άθικτες. Τα σωματεία καλούνται να αποδεικνύουν ότι οι όροι των συμβάσεων «δεν θίγουν την ανταγωνιστικότητα», ένας μηχανισμός φτιαγμένος αποκλειστικά για να μπλοκάρει την εφαρμογή των ΣΣΕ, ακόμη και όταν αυτές υπογράφονται. Στην πράξη, ακόμη κι αν υπάρξει σύμβαση, κινδυνεύει να μείνει χωρίς εφαρμογή.
Δεν αλλάζει τίποτα ούτε ως προς τον ΟΜΕΔ. Η απαγόρευση μονομερούς προσφυγής παραμένει, στερώντας από τους εργαζόμενους ένα θεμελιώδες εργαλείο. Την ίδια στιγμή, η εργοδοσία συνεχίζει να έχει τη δυνατότητα να προσβάλλει κάθε απόφαση που δεν την εξυπηρετεί. Αυτή η ανισορροπία είναι σκόπιμη: σχεδιασμένη έτσι ώστε να αφήνει ανέπαφη την εργοδοτική υπεροχή.
Το ΓΕΜΗΣΟΕ παραμένει ως έχει, παρότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία το έχει καταγγείλει και παρότι η προσωρινή απόφαση για την αντισυνταγματικότητά του δικαιώνει τα σωματεία. Η διατήρησή του αποκαλύπτει τον πραγματικό στόχο: έλεγχο, επιτήρηση και περιορισμό της δράσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Σε όλα αυτά προστίθεται η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Για επτά μήνες διαπραγματεύονταν στα κρυφά, δίπλα σε κυβέρνηση και εργοδοσία, χωρίς ενημέρωση των Ομοσπονδιών, χωρίς συλλογικές διαδικασίες, χωρίς καν συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου. Είναι η ίδια στάση που έδειξαν όταν αρνήθηκαν να στηρίξουν την απεργία ενάντια στο 13ωρο, όταν σιώπησαν απέναντι στους νόμους που χτύπησαν το δικαίωμα στην απεργία και επιχείρησαν να βάλουν χέρι στη λειτουργία των σωματείων.
Για τον δικό μας κλάδο, η εικόνα είναι σαφής: η απουσία κλαδικής ΣΣΕ όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά επιχειρείται να μονιμοποιηθεί. Η ζωή των εργαζομένων δεν πρόκειται να αλλάξει με τέτοιες συμφωνίες. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι θέλουν να κάνουν το σημερινό καθεστώς μισθών-πείνας, εντατικοποίησης και ανασφάλειας, το «νέο κανόνα».
Η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρμα καλεί όλα τα σωματεία να πάρουν την υπόθεση των Συλλογικών Συμβάσεων στα χέρια τους. Δεν θα επιτρέψουμε να καθοριστεί το μέλλον μας χωρίς εμάς. Δεν θα αφήσουμε τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων και των εκφραστών τους να ορίζουν τη ζωή μας.
Διεκδικούμε εδώ και τώρα:
- Υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις
- Κατοχύρωση 7ωρου – 5ημέρου – 35ωρου.
- Επαναφορά των τριετιών και όλων των κατακτήσεων που αφαιρέθηκαν.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και του ΓΕΜΗΣΟΕ.
- Πλήρη επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Η δύναμή μας βρίσκεται στα σωματεία μας, στην ενότητα και στη δράση. Καμία συμφωνία πίσω από κλειστές πόρτες δεν θα καθορίσει τη ζωή μας.
Με συλλογικό αγώνα κερδίζουμε όσα μας ανήκουν
