Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, 8^η Μάρτη, είναι ημέρα αγώνα και διεκδίκησης. Πιάνουμε το ιστορικό νήμα από τις αιματοβαμμένες απεργίες των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη που διεκδικούσαν μισθούς και συνθήκες εργασίας,  μέχρι σήμερα που οι εργάτριες αγωνιζόμαστε για το ψωμί μας.

Ο πραγματικός χαρακτήρας της 8^ης Μάρτη μπορεί να είναι άγνωστος σε πολλές γυναίκες , γιατί έχει διαστρεβλωθεί το νόημά της, ο αγωνιστικός, διεκδικητικός χαρακτήρας της επετείου. Αν και έχουν περάσει 160 χρόνια, συνεχίζεται η προσπάθεια να μετατραπεί από σύμβολο αγώνα για όλα τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών του καθημερινού μόχθου, σε μια ανούσια μέρα που οι γυναίκες «γιορτάζουν» και «διασκεδάζουν» μεταξύ τους.

Η πρωτόγνωρη απεργία στις 28 Φεβρουαρίου,  οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες εργάτριες να κάνουν το βήμα να απεργήσουν,  να ενώσουν τις φωνές τους με τις αγρότισσες και τις αυτοαπασχολούμενες, τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες. Με κάθε μάνα που έχασε το παιδί της και αγωνίζεται για κάθε δικαίωση.  Βροντοφωνάζοντας : Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας

Στον κλάδο μας, το ποσοστό γυναικών εργατριών ξεπερνά το 60%. Η γυναίκα εργάτρια σήμερα είναι διπλά εκμεταλλευόμενη από το σύστημα του κέρδους. Οι γυναίκες εργάτριες στον κλάδο μας, ασφυκτιούν:

• Με τα χαμηλά μεροκάματα, τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τις σοβαρές επαγγελματικές ασθένειες που αποκτούν από την «καλοπέραση στην δουλειά» (κατά κύριο λόγο γυναικολογικά, αναπνευστικά, αρθριτικά προβλήματα  και προβλήματα στην μέση ).
• Γιατί δεν υπάρχει κανένα μέτρο στήριξης της μητρότητας μέσα στους χώρους δουλειάς, με αποτέλεσμα πολλές συναδέλφισσες μετά την γέννα να αναγκάζονται να παραιτηθούν ή να επιλέξουν ελαστικές μορφές απασχόλησης γιατί εν έτη 2025 δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία στήριξη για της εργαζόμενες και τα παιδιά.
• Από την έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Αφού μετά την λήξη της βάρδιας, έρχεται το βάρος του νοικοκυριού, η ανατροφή των παιδιών ή η φροντίδα των ηλικιωμένων που αποτελούν ατομική ευθύνη.
• Με την ένταση της ενδοοικογενειακής βίας και της βίας κατά των γυναικών. Την παρενόχληση στην εργασία, τις υποστελεχωμένες δομές στήριξης των γυναικών. Τις γυναικοκτονίες που από το 2020 μέχρι το 2024, μετρήσαμε 123!

Συναδέλφισσες

Εμπνεόμαστε από την ιστορία του γυναικείου κινήματος και τον μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό των τελευταίων ημερών!  Οξυγόνο  για τις εργάτριες του κλάδου μας είναι η οργάνωση στο σωματείο!

Η διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει κόντρα στα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων!

Ή ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ !