Η προσπάθεια για να ξεπλυθεί η αντεργατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά την ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Η κοροϊδία έχει και τα όρια της. Πάει πολύ για τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, η ηγεσία της ΓΣΕΕ που εδώ και χρόνια υπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική, θέλει να ξεπλύνει ξεδιάντροπα το ΠΑΣΟΚ.
Αν νομίζουν ότι απευθύνονται σε λωτοφάγους είναι γελασμένοι. Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που ψήφισε τρία αντιλαϊκά μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους. Είναι το κόμμα που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση που κατήργησε τις Συλλογικές Συμβάσεις και τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, την ίδια την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι το κόμμα που ψήφισε τον αντιασφαλιστικό νόμο Κουτρουμάνη – Λοβέρδου που έσπασε τις συντάξεις στα δυο (εθνική – ανταποδοτική) και οδήγησε σε μεγάλες μειώσεις των συντάξεων. Είναι το κόμμα που μαζί με τη ΝΔ ψήφισε τον πρώτο νόμο για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Ο κατάλογος των εγκλημάτων του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην εργατική τάξη και στα δικαιώματα της είναι ατελείωτος.
Σε αυτήν την αντεργατική πολιτική το ΠΑΣΟΚ μένει σταθερά προσκολλημένο υπηρετώντας τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό ψήφισε το μισό νόμο Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο, γι’ αυτό υπερασπίζεται την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, γι’ αυτό αρνήθηκε τη μονιμοποίηση των χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου στην προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Γι’ αυτό στέκεται σούζα στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών γερακιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δικαιολογώντας τη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης αλλά και την οικονομική αιμορραγία του λαού μας για να εμπλέκεται πιο βαθιά η χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
Τα ίδια ισχύουν και για τους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι πλέον έχουν μεγάλη πείρα, τους έχουμε ζήσει εδώ και χρόνια στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ. Όταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έλεγε ότι οι απεργίες έφαγαν τα ψωμιά τους και παρέδωσαν με την υπογραφή τους τον κατώτατο μισθό στους εργοδότες, δήθεν για να σωθεί το επίδομα γάμου, που ακόμα οι εργοδότες δεν το δίνουν. Όλοι αυτοί έβαλαν πλάτη για να περάσει ο νόμος Χατζηδάκη και να καταργηθεί το 8ωρο, να περάσει ο νόμος Γεωργιάδη για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι σε πάνω από δυο εργοδότες έως και 13 ώρες την ημέρα, για να ποινικοποιηθεί η συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία. Αυτοί ήταν τότε που έγινε το έγκλημα στα Τέμπη και στήριξαν την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, αρνούμενοι να κηρύξουν απεργία.
Ακόμα και σήμερα που η κυβέρνηση φέρνει αυτό το αντεργατικό έκτρωμα όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα αλλά αθωώνουν την Ευρωπαϊκή πολιτική λέγοντας ότι η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει σωστά αυτήν την οδηγία – λαιμητόμο. Ζητάνε να εφαρμοστεί η αντεργατική οδηγία της ΕΕ, η οποία προβλέπει να ρυθμίζονται οι μισθοί σύμφωνα με την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα, την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες, με τις διεκδικήσεις και τη δυνατότητα των σωματείων και των Ομοσπονδιών να αποσπάσουν καλύτερους μισθούς.
Είναι οι δυνάμεις που ταυτόχρονα με τη στήριξη στην αντεργατική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, στηρίζουν τη συμμετοχή της χώρας στα πολεμικά σφαγεία αφήνοντας τους εργαζόμενους απροστάτευτους, με εμπορευματοποιημένη Υγεία και διαλυμένα νοσοκομεία, με υποβαθμισμένα σχολεία και πανεπιστήμια, με ανύπαρκτα μέτρα πολιτικής προστασίας.
Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη σε όλη τη χώρα τους γύρισαν την πλάτη.
Δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα «κοινωνικό συμβόλαιο» με όσους κατέσφαξαν τα δικαιώματά μας. Για να κερδίσουν οι πολλοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, πρέπει να χάσουν οι λίγοι, το μεγάλο κεφάλαιο, αυτοί που ξεζουμίζουν τον ιδρώτα και το αίμα του λαού και βλέπουν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται.
Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε τη δική μας δύναμη, χωρίς να αναζητούμε σωτήρες και λύσεις από τα ξεπεσμένα αστικά κόμματα που πιστεύουν ότι μπορούν να ξεπλυθούν και να κοροϊδέψουν ξανά το λαό. Όλα αυτά τα έχουμε δοκιμάσει και έχουν οδηγήσει μόνο σε νέες θυσίες για εμάς και τις οικογένειες μας.
Δεν κάνουμε πίσω από τα δικαιώματα μας, από την ικανοποίηση των αναγκών μας. Για να έχουμε Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Για υγεία και παιδεία, δημόσια και δωρεάν για όλο το λαό. Για προστασία της πρώτης κατοικίας. Για όλα όσα μπορούν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη και πιο αξιοπρεπής.
Έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε. Είναι η δύναμη των εργαζομένων που οργανώνουν τον αγώνα μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, κόντρα στη πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων. Ο αγώνας που εκφράζεται μέσα από την κοινή δράση και το συντονισμό στο κοινό αγωνιστικό πλαίσιο για «Αυξήσεις στους μισθούς, λεφτά για Υγεία και Παιδεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία».
