Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

καλημέρα και καλή δύναμη σε όλες και όλους.

Η σημερινή Ολομέλεια πραγματοποιείται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία για την εκπαίδευση και συνολικά για την κοινωνία. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει σήμερα καταστατική απαρτία -κάτι που πρέπει να το δούμε φυσικά, αλλά και να επανεξετάσουμε τον κανονισμό λειτουργίας προκειμένου να αναβαθμίσουμε την διαδικασία-, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι πριν τη σημερινή ολομέλεια, προηγήθηκαν δεκάδες Γ.Σ., καταγράφηκε η εικόνα από τις πρώτες μέρες λειτουργίας των σχολείων με τα πολλά και μεγάλα ζητήματα και φυσικά θα καταγραφεί και η γνώμη, η εικόνα, που θα μεταφέρουν οι πρόεδροι σήμερα. Όλη αυτή η διαδικασία είναι σημαντική ενόψει και του αυριανού Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., που θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για την αγωνιστική πορεία του κλάδου και κυρίως για την απεργία που μπαίνει και την απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για την νέα σχολική χρονιά αλλά για την αναγκαιότητα που υπάρχει η Ομοσπονδία να δημιουργήσει μια μεγάλη ασπίδα αλληλεγγύης για όλους τους εκπαιδευτικούς που διώκονται και οδηγούνται σε πειθαρχικά, να το πάρει επάνω της.

Θα μου επιτρέψετε να κωδικοποιήσω ορισμένα από τα βασικά ζητήματα που έχουμε μπροστά μας και το πως μέχρι τώρα έχει κινηθεί το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

• Από την αρχή της σχολικής χρονιάς – ουσιαστικά από τα μέσα του καλοκαιριού – αναμετρηθήκαμε με την προσπάθεια της κυβέρνησης για συμπτύξεις τμημάτων, που στην πράξη σημαίνει λουκέτα σε λειτουργούντα τμήματα, που αντιστοιχούν σε πάνω από 100 σχολεία πανελλαδικά. Πρόκειται για μια κυνική, ταξική επιλογή της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ, ώστε να πετύχουν την περιβόητη «εξοικονόμηση» δαπανών για την εκπαίδευση. Αποδεικνύεται ότι οι ανάγκες των μαθητών μας και οι όροι λειτουργίας των σχολείων μας αντιμετωπίζονται ως κόστος από την κυβέρνηση, κάτι που συνέβαινε βέβαια διαχρονικά και σήμερα επιπλέον ομολογείται κυνικά. Τα ίδια γίνονται σχεδόν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής με αποτέλεσμα π.χ. την τραγική κατάσταση και τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία ή την απαξίωση της πολιτικής προστασίας ,γεγονός που οδηγεί στο να καιγόμαστε το καλοκαίρι και το χειμώνα να πνιγόμαστε. Στην τελευταία συνάντηση στο ΥΠΑΙΘΑ ο Υπ. Παιδείας, χωρίς περιστροφές, μας ξεκαθάρισε ότι η περικοπές των αναγκών σε προσωπικό (με τα τραγικά παιδαγωγικά αποτελέσματα, στα οποία δε θα σταθώ για λόγους χρόνου) είναι κεντρική επιλογή της κυβέρνησης. Είναι ξεκάθαρο ότι τη φετινή χρονιά είδαμε μόνο ένα μέρος από αυτό που έρχεται το επόμενο διάστημα. Η εργαλειακή και παραπλανητική αξιοποίηση στοιχείων όπως ο Μ.Ο. μαθητών ανά τμήμα (βάζοντας στο ίδιο καζάνι τα ολιγοθέσια σχολεία σε νησιωτικές και ορεινές περιοχές με αυτά των αστικών κέντρων) ή η εκβιαστική τοποθέτηση ότι, αν θέλουμε να συνεχιστούν οι μόνιμοι διορισμοί, πρέπει να περιορίσουμε τις θέσεις εκπαιδευτικών, δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σκληρό και τρομακτικό σχέδιο για μαζικά κλεισίματα σχολείων με ταυτόχρονη συγκέντρωση μαθητών και γενίκευση των τμημάτων με 25παιδιά στα υπόλοιπα. Υπάρχουν πολλές περιοχές που ήδη από την φετινή χρονιά έχουμε μεγάλη αύξηση των υπεράριθμων και των μετακινήσεων συναδέλφων. Χρειάζεται να προετοιμαστούμε για διαρκή και σκληρό αγώνα, για να ακυρώσουμε αυτό το σχέδιο και νομίζω πως η εμπειρία της φετινής χρονιάς είναι πολύτιμη. Με τις μαζικές κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και γονιών που σημειώθηκαν σε όλη την Ελλάδα, κινητοποιήσεις που είχαμε πολλά χρόνια να δούμε τέτοια περίοδο, οι οποίες πήραν και δυναμική μορφή σε πολλές περιπτώσεις, με αποχές από τα μαθήματα και καταλήψεις σε διευθύνσεις, που έκαναν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια σε ορισμένα ΜΜΕ να αλλάξουν 10 χρώματα. Είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο ότι σε πολλές περιπτώσεις και κάτω από το βάρος των κινητοποιήσεων είχαμε ανακλήσεις των συμπτύξεων και πετύχαμε των διαχωρισμό τμημάτων. Αυτός είναι ο δρόμος για να νικήσουμε. Το αίτημα που πρέπει πολύ πιο δυνατά και τεκμηριωμένα να προβάλει η Δ.Ο.Ε. και συνολικά το εκπαιδευτικό κίνημα είναι η μείωση του αριθμού μαθητών, το «15 μαθητές ανά τάξη». Είναι ένα αίτημα που μπορεί να αγκαλιάσει τους γονείς και όλη την κοινωνία και να πιέσει την κυβέρνηση. Οι ομόφωνες πρωτοβουλίες του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για σύσκεψη στις 29 Αυγούστου με την ΟΛΜΕ, την ΠΟΣΕΕΠΕΑ και την ΑΣΓΜΕ, η κοινή κατεύθυνση που δόθηκε για αντίστοιχες συσκέψεις σε νομούς, δήμους και σχολικές μονάδες και η μαζική κινητοποίηση που συνδιοργανώσαμε στις 4 τους Σεπτέμβρη στο ΥΠΑΙΘΑ και η οποία χτυπήθηκε βάναυσα από τα ΜΑΤ έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην κλιμάκωση αυτού του αγώνα. Αυτή η εμπειρία πρέπει να κρατηθεί γερά, γιατί είναι σημαντική.
• Ζήτημα τεράστιας, επίσης, σημασίας, που χρειάζεται να μπει στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων και των πρωτοβουλιών της Δ.Ο.Ε., είναι αυτό της χρηματοδότησης των σχολείων. Η κατάσταση σε πολλές περιπτώσεις είναι τραγική και υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν ούτε τα βασικά είδη, όπως καθαριστικά, για να λειτουργήσουν. Βγήκαν και στη δημοσιότητα πρωτοφανείς καταστάσεις με σχολεία να αναγκάζονται να ανταλλάσσουν προϊόντα για να καλυφθούν βασικές ανάγκες λειτουργίας τους . Η νέα πραγματικότητα μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών – ένα ζήτημα πάνω στο οποίο δυστυχώς από την περσινή χρονιά η Δ.Ο.Ε. δεν τοποθετήθηκε – έχει δημιουργήσει ένα χάος στα σχολεία. Η ένταξη των καθημερινών αναγκών των σχολείων σε κωδικούς του Δήμου, με τρόπο και όρους που ξέρουμε οι περισσότεροι πώς λειτουργούν, το θολό πλαίσιο για το πώς θα αξιοποιείται το 500€ της κοροϊδίας, η απουσία στοιχειώδους πλαισίου μέσα από το οποίο θα αξιοποιείται η κρατική χρηματοδότηση, όλα αυτά έχουν δημιουργήσει μια έκρυθμη κατάσταση. Πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και διευθυντές σχολείων έχουν καταχρεωθεί, για να καλύπτουν από την τσέπη τους ανάγκες που οφείλει να καλύπτει το κράτος. Θέλουμε να επισημάνουμε το εξής: το πρόβλημα δεν είναι διαχειριστικό. Είναι πολιτική επιλογή η οικονομική ασφυξία των σχολείων, ώστε να εξωθηθούν στην αναζήτηση ίδιων πόρων. Επιδιώκουν να οδηγήσουν την εκπαίδευση στην αγκαλιά των χορηγών, των επιχειρηματικών συμφερόντων και να αναγκάσουν τους γονείς να βάλουν το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη. Να πληρώσουν διπλά και τρίδιπλα. Έτσι οδηγούμαστε στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Άλλωστε το θεσμικό πλαίσιο για το σχολείο-επιχείρηση, που αναζητά πόρους και χορηγούς, είναι εδώ. Θυμίζω το άρθρο 98 του νόμου 4823/21, για τη δυνατότητα εκδηλώσεων -και εσόδων από αυτές- που μπορούν υλοποιούν τα σχολεία. Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έχει απευθύνει αίτημα για συνάντηση με το ΥΠ.ΕΣ. είναι όμως φανερό ότι δεν μπορούμε να τα περιμένουμε πολλά από μια συνάντηση, αλλά και στο ζήτημα αυτό χρειάζεται να αναλάβουμε αγωνιστικές δράσεις με γονείς, κεντρικά και τοπικά. Υπενθυμίζω, επίσης, ότι και στο κομμάτι της «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» η συνεργασία του σχολείου με φορείς βλ ιδιώτες, είναι δείκτης αξιολόγησης. Τα λέω αυτά, γιατί πρέπει να συνεχίσουμε συσπειρωμένοι στις αποφάσεις μας ενάντια στην κατηγοριοποίηση (σήμερα απεστάλησαν και τα ενιαία κείμενα), αλλά και για να αναδείξουμε και έξω στην κοινωνία τι σημαίνει αξιολόγηση.
• Στο ίδιο κομμάτι της ευθύνης κεντρικού κράτους και τοπικής διοίκησης χρειάζεται να εντάξουμε τα πολύ σοβαρά ζητήματα της ασφάλειας των σχολικών υποδομών, των αντισεισμικών ελέγχων και συνολικά των θεμάτων πυρασφάλειας και ελέγχου του ηλεκρομηχανολογικού εξοπλισμού με ευθύνη των αρμόδιων φορέων και όχι φυσικά των εκπαιδευτικών. Οι μεγάλες εξαγγελίες για πανελλαδικό πρόγραμμα αντισεισμικών ελέγχων, που ανακοινώθηκαν πριν ενάμιση χρόνο σε ημερίδα μάλιστα της ΔΟΕ από τον πρόεδρό του ΟΑΣΠ, πότε δεν υλοποιήθηκαν. Από την άλλη μεριά οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για πρόγραμμα 250εκ € για σχεδόν 12.000 σχολικά κτίρια αφορούν απλά ορισμένες επιφανειακές παρεμβάσεις και όχι σε όλα τα σχολεία. Και εδώ πάλι ακούσαμε για προσέλκυση χορηγών. Δηλαδή να γυρίσουμε πίσω 150 χρόνια στην εποχή των εθνικών ευεργετών. Επίσης εδώ έχουμε ένα μεγάλο μέτωπο όπου μπορούμε να οικοδομήσουμε μια στέρεη κοινωνική συμμαχία και κοινή διεκδίκηση με τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους, γιατί το ζήτημα της ασφάλειας στα σχολεία αλλά και των υλικών όρων διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι ιδιαιτέρως κρίσιμης σημασίας. Στην τελευταία συνάντηση με το ΥΠΑΙΘΑ ο Υπουργός Παιδείας παραδέχθηκε και ο ίδιος ότι είναι αντιφατικό να έχουμε σχολεία που τοποθετούνται διαδραστικοί πίνακες και την ίδια στιγμή να πέφτουν σοβάδες. Παραδέχτηκε επίσης ότι η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για κάθε ανάγκη, αλλά υπάρχει προεπιλογή στους τομείς του ψηφιακού μετασχηματισμού και της πράσινης μετάβασης. Κυνικά μας λένε ότι οι πραγματικές μας ανάγκες δεν χωράνε στις προτεραιότητες της Ε.Ε. και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, γιατί σε αυτούς πηγαίνει όλο το πακέτο. Οφείλουμε μαζί με τους γονείς να παλέψουμε για να ικανοποιηθούν οι δικές μας ανάγκες, γιατί η ζωή και η μόρφωση των παιδιών μας μετράει και δεν πρέπει να ζήσουμε ούτε άλλες Σέρρες ούτε άλλα Τέμπη.
• Τα κενά και οι ελλείψεις στα σχολεία, που επίσης καλά κρατούν ακόμα σε όλη την Ελλάδα και φαίνεται ότι θα συνεχιστούν, γιατί η Β φάση αργεί και όλα δείχνουν ότι θα είναι κουτσουρεμένη, χρειάζεται επίσης να αναδειχτούν πολύ πιο αποφασιστικά. Είναι ανάγκη να αποδομηθεί το προφίλ της κανονικότητας που επιχειρεί να χτίσει το ΥΠΑΙΘΑ.
• Το επόμενο διάστημα στην πράξη χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη του κλάδου για αυξήσεις στους μισθούς, για επαναφορά δώρων και για μέτρα στήριξης της καθημερινής μας διαβίωσης. Είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, ώστε το επόμενο χρονικό διάστημα ο κλάδος να μπει στον αγώνα με όρους αποφασιστικής αναμέτρησης και διεκδίκησης με βάση το πλαίσιο μας γιατί «πριν τελειώσει ο μήνας τελειώνει ο μισθός» και γιατί «δάσκαλος φτωχός – αμόρφωτος λαός». Να δυναμώσει ο αγώνας για υπογραφή ΣΣΕ, που είναι μια κατάκτηση του κλάδου τουλάχιστον σε επίπεδο θέσης. Φέτος μειώθηκε κατά 1,9% το α΄ τρίμηνο το κατά κεφαλήν πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ. Μεγάλο τμήμα συναδέλφων βιώνει με έντονο τρόπο την οικονομική εξαθλίωση. Από στοιχεία που έρχονται σποραδικά από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα αιτήματα προς τα Υπηρεσιακά Συμβούλια για άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου από εκπαιδευτικούς σε κλάδους όπως το εμπόριο, ο επισιτισμός κ.α. Πέρσι είχαμε 1000 παραιτήσεις αναπληρωτών. Ο εισαγωγικός μισθός για τον/της νεοδιόριστο/η είναι 776€ και ο μέσος μισθός γύρω στα 1.100€ χωρίς 13^ου και 14^ο μισθό. Τα ενοίκια, η αλλαγή τόπου διαμονής λόγω πρόσληψης, το κόστος μετακίνησης και τα καθημερινά έξοδα εξαντλούν τον μισθό στις 15 – 20 μέρες. Ακόμα και οι «αυξήσεις» κοροϊδία στις αρχές του 2024 για τους δημοσίους υπαλλήλους έχουν ήδη εξανεμιστεί και έχουμε πάει πιο πίσω στο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα, πριν από την αύξηση. Η κατάσταση έχει φτάσει πραγματικά στο μη παρέκει. Πρέπει να σπάσει στην πράξη η κοροϊδία του Πρωθυπουργού με τα 12€ καθαρά αύξηση που ανακοίνωσε από την ΔΕΘ. Τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες είναι αμείλικτα. Στο 25% είναι η αύξηση των κερδών των τραπεζών, στα 770εκ€ τα κέρδη των ενεργειακών ομιλών το 1^ο εξάμηνο του 2024. Έχουμε ανατιμήσεις που φτάνουν μέχρι και το 450% σε πάνω από 1000 φάρμακα. 10%  έχουν αυξηθεί τα κέρδη των σούπερ μαρκετ που κάνουν τζίρο πάνω από 11δις€. Τα κέρδη τους είναι η ακρίβεια και το ξεζούμισμα του λαού μέσω της φοροληστείας, που γυρίζουν πίσω στους λίγους με πολλούς τρόπους (επιδοτήσεις, προγράμματα, εργολαβίες, φοροαπαλλαγές κ.α.). Το «ματωμένο» πλεόνασμα, που προέρχεται κατά 95% από τα λαϊκά στρώματα, ξεπερνά τα 5,5 δις € για το πρώτο 7μηνο του 2024 (με αύξηση κατά 4δίς€ σε σχέση με το 2023).  Την ίδια στιγμή οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για λαϊκές ανάγκες όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια, πολιτική προστασία κ.α. είναι μειωμένες κατά 500εκ€ εξαιτίας της πολιτικής των σκληρών περικοπών. Παράλληλα, απίστευτα ποσά δίνονται για συμμετοχή της χώρας στα διάφορα πολεμικά μέτωπα και τις συγκρούσεις για τα συμφέροντα των ισχυρών, να ισοπεδώνεται χώρες και να δολοφονούνται χιλιάδες παιδιά στην Παλαιστίνη, με την κατάσταση να κλιμακώνεται επικίνδυνα και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα πολιτικής και ιδεολογικής τοποθέτησης, να ζητούν την απεμπλοκή της χώρας.
• Το «ως εδώ δεν πάει άλλο» που λέει όλος ο κόσμος πρέπει να εκφραστεί αγωνιστικά το επόμενο διάστημα με πολύμορφες κινητοποιήσεις και απεργία μέσα στον Οκτώβρη. Όχι ως μια μέρα διαμαρτυρίας άλλα ως αφετηρία για κλιμάκωση του αγώνα.

Ο κλάδος με αιχμή του δόρατός όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα που μας βασανίζουν καθημερινά μπορεί να βγει στο προσκήνιο και να ανοίξει μέτωπο με την κυβέρνηση της Ν.Δ. Έχουμε δύναμη και, αν την αξιοποιήσουμε, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Χωρίς εσωστρέφεια να δείξουμε με το βέλος τον πραγματικό υπεύθυνο.

Να δημιουργήσουμε μια μεγάλη ασπίδα αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα, με την Ομοσπονδία μπροστά απέναντι στις διώξεις, τα πειθαρχικά και την τρομοκρατία που ασκεί το ΥΠΑΙΘΑ. Γιατί η καταστολή  πάει χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική και γιατί ο κλάδος με τον αγώνα του έχει ξεσκεπάσει τα σχέδια του ΥΠΑΙΘΑ. Γιατί οι διώξεις έρχονται και από άλλους κλάδους στους οποίους οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι.

Ο αγώνας που δίνουμε ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση εδώ και 3 χρόνια και παραμένει ανοιχτός, καθώς αυτό το αποφάσισαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τις μαζικές ΓΣ του Μάρτη που μας πέρασε, είναι αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και της εργασίας μας. Είμαστε όλοι δεσμευμένοι να τον  συνεχίσουμε με βάση τις αποφάσεις και της 93^ης ΓΣ.

Τα πρώτα πειθαρχικά που ξεκίνησαν σε νεοδιόριστους σε Ροδόπη, Πέλλα, Δράμα και Εύβοια, η δίωξη του προϊσταμένου του ΚΕΔΑΣΥ στα Γιάννενα και οι δύο καθαιρέσεις προϊστάμενων Νηπιαγωγών σε Αργολίδας και Β Αθήνας αποτελούν μερικά από τα πιο μελανά σημεία στην σύγχρονη ιστορία της εκπαίδευσης. Όσοι συμμετέχουν στην απεργία-αποχή ασκούν το απεργιακό τους δικαίωμα σε μια απεργία που δεν έχει κριθεί δικαστικά. Τα πειθαρχικά είναι έωλα και απεργοσπαστικά και έχουν στόχο την κατατρομοκράτηση.

Η ΔΟΕ οφείλει να πάρει επάνω της κεντρικά την αντιπαράθεση με το ΥΠΑΙΘΑ και την καθοδήγηση των συναδέλφων σε όλα τα επίπεδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση και γιατί αυτό είναι το σωστό και γιατί έτσι θα αντιμετωπιστεί η παραπληροφόρηση που ορισμένοι επιχειρούν. Η μάχη  που έχουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα αφορά τον πυρήνα λειτουργίας του συνδικάτου, που είναι η υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος. Είναι μονόδρομος να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Το διακύβευμα είναι ιστορικό.

Αυτό δείχνει και η εμπειρία με την πανελλαδική και συλλογική διαχείριση των θετικών δικαστικών αποφάσεων από την Διοικ. Εφετεία για τους νεοδιόριστους που πέτυχε η ΔΟΕ. Από δω και πέρα πρέπει να κινηθούμε συλλογικά και όχι όπως νομίζει ο καθένας ή όπως εκτιμά να θέλουμε να βγούμε σε ξέφωτο.

Σε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται να συμβάλουμε πρώτα απ΄ όλα ως ΔΣ της ΔΟΕ αλλά και σε συντονισμό με πρωτοβάθμια σωματεία για την υλοποίηση των αποφάσεων της 93^ης ΓΣ  ως προς την εσωτερική – εξωτερική αξιολόγηση αλλά και για την ατομική, με την απεργία αποχή που είναι σε ισχύ, και για όλα τα άλλα φυσικά.

Με βάση τα παραπάνω είναι κρίσιμο το επόμενο διάστημα η ΔΟΕ:

1. Να αποφασίσει απεργία μέσα στον Οκτώβρη με ενδεικτική ημερομηνία τις 22/10 και να πάρει μέτρα για την επιτυχία της σε όλα τα επίπεδα με ενημέρωση, περιοδείες, περιφερειακές συσκέψεις και εμπλοκή γονέων.
2. Να εκδώσει άμεσα συνολική ανακοίνωση για τις διώξεις και να πάρει επάνω της την υπόθεση της ενιαίας στήριξης των συναδέλφων με κάθε πρόσφορο τρόπο.
3. Να υλοποιήσει τα βήματα για την μονιμοποίηση των νεοδιόριστων.
4. Να συνεχίσει τις πρωτοβουλίες για το θέμα της στέγασης των εκπαιδευτικών και να στηρίξει τις ενέργειες των ΣΕΠΕ για το θέμα αυτό.
5. Να ανοίξει ξανά το θέμα της ΣΣΕ
6. Να επιμείνει στα ζητήματα των οικονομικών ακόμα και με κινητοποίηση στο ΥΠΕΣ
7. Να επιδιώξει τον συντονισμό με ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ και ΠΟΣΕΕΠΕΑ αλλά και γονείς.

Σπύρος Μαρίνης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.