Στην προχτεσινή Γενική Συνέλευση του Σ.Ε.Β. η εργοδοσία, το κεφάλαιο απαίτησαν να προχωρήσουν πιο γρήγορα τα αντεργατικά μέτρα, κατά των εργαζομένων, των εργατικών οικογενειών. Σ’ αυτή την απαίτηση ζήτησαν την συνδρομή, την υποταγή των εργαζομένων και των συνδικάτων με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Ο πρωθυπουργός εκπροσωπώντας την κυβέρνηση έσπευσε να ανταποκριθεί αμέσως στις προσταγές του μεγάλου κεφαλαίου με τη δέσμευση για νέα αντεργατικά μέτρα, αντιλαϊκά μέτρα (θυμίζουμε πόρισμα Κουκιάδη, Βαρέα ανθυγιεινά, κατάργηση της μόνιμης δουλειάς κλπ.). Απέδειξε ότι αποτελεί την εγγύηση για το μεγάλο κεφάλαιο.
Από κοντά η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκλεινε σε όλες τις πτώσεις την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα. Χειροκρότησε και μάλιστα ως πρότυπο την κατάπτυστη συμφωνία Γ.Σ.Ε.Ε. – Σ.Ε.Β. για την αύξηση του ενός ευρώ.
Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπόδειξαν για ακόμη μία φορά την συναίνεση, τον κοινωνικό διάλογο ως το εργαλείο (που είναι δούρειος ίππος για τους εργαζόμενους), που ανεμπόδιστα και χωρίς συγκρούσεις θα περάσει και θα εφαρμοστεί στους εργαζόμενους η αντιλαϊκή πολιτική, η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξόρκισαν την ταξική πάλη. Από κοντά η πλειοψηφία της Γ.Σ.Ε.Ε. δια του προέδρου της έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά της και να υποκλιθεί μπροστά στο «μεγάλο αφεντικό» και να συμφωνήσει ότι χρειάζεται για όλα τα ζητήματα κοινωνική συνεννόηση, συνυπογράφοντας απόλυτα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Για όλα τα προβλήματα που απασχολούν την εργατική τάξη της χώρας μας η λύση κατά τον πρόεδρο της Γ.Σ.Ε.Ε. είναι η ανάπτυξη που βασίζεται στην ανταγωνιστικότητα, στην αύξηση της παραγωγικότητας, στην ενίσχυση των συνθηκών ανταγωνισμού, στη συναίνεση.
Μετά από αυτά πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούν την πλήρη, σταθερή δουλειά όταν είναι υπέρ της μερικής απασχόλησης. Πώς είναι δυνατόν να είναι ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις όταν είναι σύμφωνοι στη σύμπραξη ιδιωτικού – δημοσίου τομέα, στην παραχώρηση του 49% στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούν τις συλλογικές συμβάσεις όταν εκτός από την κατάπτυστη σύμβαση του ενός ευρώ θεωρούν την άρνηση των τραπεζών για υπογραφή συλλογικής σύμβασης ότι είναι πρόβλημα δημοκρατίας και λειτουργίας των θεσμών.
Απέναντι σ’ αύτή την ιερή συμμαχία και επίθεση Σ.Ε.Β. – Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. μόνο το ταξικό εργατικό κίνημα, το Π.Α.ΜΕ. μπορεί να δώσει απάντηση που θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, που θα διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.
Το Π.Α.ΜΕ., τα ταξικά σωματεία, οι ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα που συσπειρώνονται σε αυτό το επόμενο διάστημα με σχέδιο οργανώνουν την πάλη κατά της ακρίβειας, του νομοσχεδίου για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, κατά της εφαρμογής του νόμου Πετραλιά, των αντεργατικών νόμων Ρέππα – Σιούφα, οργανώνει την μάχη για τις κλαδικές συμβάσεις. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις, για να έχει επιτυχία η απεργία των εργαζομένων στο Φάρμακο στις 2 Ιούνη.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
