Μια χρονιά τελειώνει, μια καινούρια έρχεται!
Σε κάθε λαϊκό σπίτι οι εκτιμήσεις για τη χρονιά που έφυγε και οι ελπίδες για το 2005 που ξεκινά, γίνονται με τρόπο δύσκολο και βασανιστικό. Οι φουρτούνες και τα βάσανα για τον εργατόκοσμο μέσα στο 2004 περίσσεψαν. Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις, τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ, γκρέμιζαν κάθε μέρα τα όνειρα για την εργατική τάξη.
Όμως είμαστε και εμείς εδώ. Παρόντες! Το ΠΑΜΕ με τα συνδικάτα μας. Πεισματάρηδες, ανυπόταχτοι και ονειροπόλοι. Με τις θέσεις και τους αγώνες μας. Τις πορείες και τις απεργίες μας. Τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις μας με τα ΜΑΤ και την κρατική βία. Με τις διαδηλώσεις μας σ΄ Ελλάδα, Κούβα και Ευρώπη. Την στέρεη σχέση μας με τη φτωχή αγροτιά κι όλα τα λαϊκά στρώματα. Προσπαθώντας να αξιοποιούμε κάθε μορφή πάλης κόντρα στον αυταρχισμό και στην ανελευθερία.
Μέσα στο 2004 δώσαμε αρκετούς και πολύμορφους αγώνες. Άλλους πετυχημένα και άλλους λιγότερο. Όλοι όμως με αποτελέσματα και χρηστική αξία αφού χιλιάδες νέοι άνθρωποι, κυρίως εργαζόμενοι, μπολιάστηκαν και μπολιάζονται μέσα από τη δράση με τις αξίες του κινήματός μας. Την συλλογική προσπάθεια. Την ανυπακοή. Την κόντρα με τους βιομηχάνους, με τις κυβερνήσεις, με τους ιμπεριαλιστές και τους ξένους, με τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Στα αποτελέσματα προσμετρούμε την ενίσχυση της γραμμής σύγκρουσης με τις αντιλήψεις της ταξικής συνεργασίας και τα αστικά εργαλεία της ανταγωνιστικότητας και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Μέσα από την καθημερινή δράση γίνεται όλο και πιο ορατή η άποψη ότι δεν είναι «ίδιες» όλες οι δυνάμεις μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα δεν είναι μονάχα τι υπερασπίσαμε και τι δεν χάσαμε, που έχει και αυτό τη σημασία του. Είναι όμως θετικό το ότι αποτρέψαμε απολύσεις και σε κάποιες περιπτώσεις απολυμένοι ξαναγύρισαν στη δουλειά. Ότι κάποιοι οικονομικοί μετανάστες ένιωσαν μια βοήθεια. Ότι τα παιδιά από την Παλαιστίνη ζεστάθηκαν με μια κουβέρτα κι ένα καλό λόγο.
Όμως, όπως γράφει και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος, «όχι πως κάναμε και τίποτα σπουδαίο». Το καθήκον μας κάναμε. Και μάλιστα όχι όσο έπρεπε. Κι υπάρχουν τομείς που δεν χωράει ούτε λεπτό καθυστέρησης, όπως είναι τα εργατικά ατυχήματα, ο λαϊκός πολιτισμός και η συμμετοχή της εργατικής νεολαίας στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Τώρα μπροστά στο 2005 έχουμε δουλειά πολλή και δύσκολη. Είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε. Θα πορευτούμε ενάντια στο κεφάλαιο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους ιμπεριαλιστές. Θα πορευτούμε ταξικά, διεθνιστικά, με φαντασία, νεύρο και ορμή. Προτεραιότητά μας η Συσπείρωση Δυνάμεων για να σπρώξουμε σε ριζικές και ποιοτικές αλλαγές σ΄ όφελος της Εργατικής Τάξης και των συμμάχων της. Θα πορευτούμε ενάντια στο ΣΕΒ και στις πολιτικές δυνάμεις που κανακεύουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Κόντρα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Θα σταθούμε δίπλα στους λαούς που αντιστέκονται. Στα κινήματα που αντιπαλεύουν τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Θα μας νοιώθει κοντά του καθημερινά ο απλός εργάτης, ο βιοπαλαιστής, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία. Θα αντιπαλέψουμε τις αδυναμίες και τα λάθη μας ώστε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Όλο και πιο αποτελεσματικοί στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
