Η μεγαλοεργοδοσία, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές αξιοποιώντας την κρίση και θέλοντας να δημιουργήσουν από σήμερα τα θεμέλια που θα φτάσουν την κερδοφορία τους στα ύψη στη φάση της ανάκαμψης, εκβιάζουν, απειλούν, τρομοκρατούν, αξιοποιούν όλα τα θεσμικά και μη όπλα τους, για να τσακίσουν κάθε εργατικό δικαίωμα, να ρίξουν στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης.

Ο ΣΕΒ στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου έδειξε για άλλη μια φορά τον καθαρό ταξικό χαρακτήρα του προτείνοντας την ανατροπή της ισχύουσας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το πάγωμα των αποδοχών για τα επόμενα χρόνια.

Οι αξιώσεις του ΣΕΒ συμπυκνώνονται στις δυο παρακάτω προτάσεις του:

• Να διατηρηθεί ο κατώτατος μισθός και ημερομίσθιο της ισχύουσας ΕΓΣΣΕ χωρίς μειώσεις, αλλά ούτε και αυξήσεις μέχρι τη λήξη της το Δεκέμβρη του 2012.

• Να αναθεωρηθούν οι αυτόματες αυξήσεις που προβλέπονται στην ΕΓΣΣΕ και στις κλαδικές (τριετίες, λοιπά αυτόματα επιδόματα)».

Με λίγα λόγια οι επιχειρηματίες υπόσχονται την ασφάλεια του κατώτατου μισθό των 751 ευρώ, μέχρι το Δεκέμβρη του 2012. Κάθε μεγαλύτερος μισθός θα συνεχίσει να ψαλιδίζεται μέχρι να φτάσει τα επίπεδα των 751 ευρώ. Την ίδια στιγμή όμως στη συνέχεια της δέσμης των προτάσεων τους, καταρρίπτουν την παραπάνω εγγύηση αφού απαιτούν την καθιέρωση βδομάδας τεσσάρων ημερών, δηλαδή να πληρώνουν μισθούς τεσσάρων ημερών άρα ακόμα λιγότερος μισθός να μπαίνει μέσα στο κάθε σπίτι.

Επίσης στο όνομα της ενίσχυσης της απασχόλησης ζητούν νέα φορολογικά κίνητρα, νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων, «την απλοποίηση των διαδικασιών για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας», δηλαδή τη διάσπαση του εργάσιμου χρόνου ανάλογα με τις ανάγκες τους, σε εξαμηνιαία ή ετήσια βάση. Επιπλέον ζητούν πλήρη κατάργηση του ορίου των απολύσεων, νέα μείωση ή και κατάργηση της αποζημίωσης που καταβάλλουν για απολύσεις, την ενίσχυση της προσωρινή απασχόλησης.

Αυτό το πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, το ονόμασε «κοινωνικό πρωτόκολλο», δείχνοντας καθαρά τις βαριές ευθύνες που έχει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ως δεκανίκι της πλουτοκρατίας.

Η απάντηση της εργατικής τάξης θα πρέπει να δοθεί σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε τόπο δουλειάς. Η επίθεση που επιχειρούν να εξαπολύσουν να τους γυρίσει πίσω.

Η οργανωμένη, μαζική ταξική πάλη είναι το όπλο του εργάτη, δίνει δύναμη στη σύγκρουση με τον πιο σκληρό αντίπαλο. Με την πείρα που έχουμε αποκτήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, τα αλυσιδωτά αντιλαϊκά μέτρα, την εμπειρία από τους κοινωνικούς διαλόγους, δεν πρέπει να υπάρχει ταλάντευση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι όμιλοι που επεκτείνονται σε αρκετούς κλάδους και μονοπωλούν την αγορά είναι αυτοί που καθορίζουν σήμερα τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Είναι αυτοί που πατώντας πάνω στο πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, αποτελούν ένα ενιαίο μαύρο μέτωπο που εχθρεύεται τον εργαζόμενο λαό και κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί και να διατηρήσει το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Να μην αφήσουμε καμιά πρωτοβουλία στις δυνάμεις που πάνε μαζί με τον ταξικό αντίπαλο. Όσοι περισσότεροι εργάτες συνειδητοποιούν τη θέση τους στην εκμεταλλευτική κοινωνία, όσο πιο γρήγορα κατανοούν το δίκιο τους και τη δύναμη της ταξικής πάλης, τόσο πιο άμεσα θα μπει στο επίκεντρο το σύνθημα “Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”.