ΚΑΛΕΣΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ – ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΑΠΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ, ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο που παλεύουν μέσα από τα επιχειρησιακά σωματεία, που έχουν πρωτοστατήσει στη δημιουργία κλαδικών σωματείων και επιτροπών αγώνα, που προειδοποίησαν τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις και αντιπαλεύουν καθημερινά την επίθεση εργοδοσίας, κυβέρνησης και ΕΕ, συνειδητοποιούν ακόμα καλύτερα ότι είναι απόλυτα αναγκαίο στις σημερινές συνθήκες να γίνουν γρήγορα βήματα ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο.

Παίρνουμε την πρωτοβουλία και απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους στις τράπεζες, στις ασφαλιστικές, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, µε οποιαδήποτε σχέση εργασίας ,ώστε να δημιουργήσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για ένα κίνημα μαχητικό, μαζικό,ταξικά προσανατολισμένο, ικανό να συγκρουστεί με την αγριότητα του συστήματος και την επιθετικότητα των εργοδοτών.

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ

Εδώ και πολύ καιρό το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο δεν μπορεί να προχωρήσει, να αντιστοιχηθεί με την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι. Σήμερα που απαιτείται οργάνωση, μαζικότητα, αντοχή και αγωνιστική διάθεση αυτό παραμένει βαλτωμένο με έντονα στοιχεία εκφυλισμού και ανυποληψίας εξαιτίας της στάσης των ηγεσιών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Την ώρα που οι ασφαλιστικές, οι Τράπεζες και οι θυγατρικές τους, «δημόσιες» και ιδιωτικές, σαρώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζόμενων, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ και οι άλλοι:

• Συστηματικά καλλιεργούν την αντίληψη ότι οι εξελίξεις στις τράπεζες είναι ευθύνη κάποιων τραπεζιτών και όχι της στρατηγικής της ανταγωνιστικότητας και της απελευθέρωσης, της ενιαίας δηλ. στρατηγικής του κεφαλαίου και των τραπεζιτών.

• Συμφώνησαν στις ανατροπές των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και στο διαχωρισμό των εργαζομένων.

• Κάνουν τα στραβά μάτια στην εργοδοτική τρομοκρατία, στις απλήρωτες υπερωρίες, στην εντατικοποίηση ,στους ενοικιαζόμενους και συμβασιούχους στον κλάδο. Πίσω από τις αντικυβερνητικές τους κορώνες, διασπούν τον κλάδο κατά Τράπεζα, ανάλογα με τη σχέση εργασίας, σε παλιούς που θα φύγουν με «πακέτα» και σε νέους που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.

• Αγωνιούν για τον αθέμιτο ανταγωνισμό των τραπεζών την ώρα που καταργούνται οι ΣΣΕ.

• Καλλιεργούν αυταπάτες περί δημόσιων πυλώνων, κοινωνικού ρόλου των τραπεζών, για συγχωνεύσεις που θα στηρίζουν την οικονομία και θα διατηρούν τις θέσεις απασχόλησης κρύβοντας ότι αυτά αντικειμενικά θα συνοδευτούν με νέα επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ,μείωση των θέσεων εργασίας και αλλαγή εργασιακών σχέσεων.

Οι ηγεσίες αυτές αναδεικνύονται σε γερό στήριγμα του τραπεζιτικού κεφαλαίου στη διαχείριση της κρίσης προς όφελός του. Είναι σε πλήρη διάσταση με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Συμβάλλουν στο να καλλιεργείται στους εργαζόμενους κλίμα ενσωμάτωσης, φόβου , μοιρολατρίας και ατομικής λύσης .Είναι δύναμη καθυστέρησης των αγωνιστικών διαθέσεων, της ενότητας και της οργάνωσης της πάλης. Προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του ώστε να βρίσκουν στο δρόμο τους τα λιγότερα εμπόδια.

ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ Η ΘΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑ

Είναι δική μας υπόθεση αν θα έχουμε συνδικάτα υποχείρια της εργοδοσίας και των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών ή συνδικάτα ταξικά που θα μάχονται την ενιαία πολιτική των μονοπωλίων και των τραπεζιτών.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους, εκτός από το να προχωρήσουν στην ανάπτυξη των αγώνων,  στην οργάνωση της πάλης στο σύνολο του κλάδου, σε συντονισμό με το σύνολο της εργατικής τάξης. . Να συγκρουστούν με το ‘’συνδικαλισμό’’ της εξυπηρέτησης, του ρουσφετιού και της λογικής του εφικτού που εκφυλίζει τις συνειδήσεις των εργαζομένων. Να απαλλαγούν από δεσμεύσεις και να παραμερίσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που καλούν σε συμβιβασμό. Προϋπόθεση για να ανασυνταχθεί το κίνημα είναι η ρήξη με τη γραμμή της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού, η χρεοκοπία των απόψεων περί συνεργασίας και φιλίας τραπεζιτών –εργαζομένων και κοινωνίας.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Όσα η εργατική τάξη με αγώνες και θυσίες κατέκτησε σε έναν αιώνα ισοπεδώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες από το μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου – ΝΔ και ΛΑΟΣ.

Οι νέοι φόροι, τα χαράτσια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι εφεδρείες, οι απολύσεις, το τσεκούρι στις παροχές υγείας, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και η ισοπέδωση του Δημόσιου Σχολείου δε γίνονται για να σωθεί η χώρα. Η λεηλασία των ταμείων με την ανταλλαγή των ομολόγων, η επίθεση στις επικουρικές συντάξεις και στα ΒΑΕ δε γίνονται για να σωθεί η χώρα. Δεν πάνε τα παιδιά μας στο σχολειό χωρίς βιβλία για να μειωθεί το έλλειμμα. Η κατάργηση του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας δε γίνεται για να καλυφθεί το έλλειμμα. Είναι απαίτηση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Το δηλητήριο που χύνουν κάθε μέρα ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο, στα “ρετιρέ” και στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι για να μειωθεί το χρέος.

Τα μέτρα δεν παίρνονται για να σωθεί ο λαός αλλά για να σωθούν οι καπιταλιστές.

ΑΡΝΗΣΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης οι συγχωνεύσεις και εξαγορές των τραπεζών είναι αντικειμενική ανάγκη για τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο προκειμένου να θωρακίσουν τα κέρδη τους.

Προκειμένου να μειώσουν τις ζημιές από το κούρεμα, τα επισφαλή δάνεια και την επιμήκυνση των κρατικών ομολόγων και να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό ντόπιο και ξένο. Κανένα όφελος δε θα έχουν οι εργαζόμενοι από αυτές τις εξελίξεις, αντίθετα θα δεχτούν μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Κανένα όφελος δε θα έχουν οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες τα λαϊκά νοικοκυριά που απέναντί τους θα έχουν πιο ισχυρά μονοπώλια, έναν πιο ισχυρό τοκογλύφο.

Οι όποιες αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις μεταξύ των τραπεζών («δημόσιες»-ιδιωτικές, «ελληνικές»-«ξένες») δεν αλλάζουν την απόλυτη συμφωνία των τραπεζιτών και των μονοπωλίων ότι πρέπει να φτηνύνει η εργατική δύναμη, να αυξηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων, για να θωρακίσουν την κερδοφορία και της ανταγωνιστικότητα και να βγουν αλώβητοι από την κρίση.

Τα μέτρα παίρνονται και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα , σε όλες τις χώρες της ΕΕ για να δημιουργηθούν οι όροι και τώρα και μετά την κρίση για μεγαλύτερη κερδοφορία από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Είναι μέτρα που λεηλατούν το λαό προς όφελος συνολικά του κεφαλαίου

ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑΣΗ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑ. Η ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ, Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΟΤΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΙΑΝΟΥΝ, ΟΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΔΕΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ

Σήμερα που το τραπεζιτικό κεφάλαιο ενώνεται, συγχωνεύεται ή εξαγοράζεται, που συμμαχεί με το υπόλοιπο βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι πρέπει να χτίσουν τη δική τους ενότητα τη δική τους συμμαχία.

Η πάλη κατά τράπεζα στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Απαιτείται οργάνωση σε κλαδικό επίπεδο. Για αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν πρωτοβουλία και να προχωρήσουν με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, για τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα στη δουλειά, επιτροπών του ΠΑΜΕ στο νομό και στην περιοχή. Σε συντονισμό με τις κατά τόπους γραμματείες του ΠΑΜΕ και τα κλαδικά σωματεία που ήδη αναλαμβάνουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες, να οργανωθεί μαζική αντίθεση και αντίσταση με κάθε τρόπο. Να χτίσουμε τη δική μας συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τα καταχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά