Η πρόσφατη διαμάχη που ξέσπασε με αφορμή το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού, ξεσκέπασε όλο το βάθος της υποκρισίας και της απάτης γύρω από τον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία στα σχολεία.
Γενιές και γενιές ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου, διαπαιδαγωγήθηκαν και συνεχίζουν να διαπαιδαγωγούνται, σαν η ιστορία του ανθρωπίνου γένους να μην είναι τίποτα παραπάνω, από ημερομηνίες μαχών, κατακτήσεις και βιογραφίες βασιλιάδων, θρησκευτικών ηγετών και στρατηγών, που αιματοκύλησαν τον κόσμο. Ακόμη και μνημεία όπως οι πυραμίδες, ο Παρθενώνας, τα αρχαία θέατρα, τα ρωμαϊκά υδραγωγεία και οι ναοί, παρουσιάζονται σαν να τα κατασκεύασαν Φαραώ, αυτοκράτορες ή πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες με τα ίδια τους τα χέρια.
Γενιές και γενιές ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου, παρουσιάζονται, σαν να μην είναι τίποτα παραπάνω από απλά πιόνια, που λες και η φύση τα έπλασε να δουλεύουν, μόνο και μόνο για να υπηρετούν την ματαιοδοξία των αυτοαποκαλούμενων κυρίαρχων της γης, αυτών δηλαδή που έζησαν και ζουν απ΄ τη δουλειά των άλλων.
Η σημαντικότερη κοινωνική δραστηριότητα του ανθρώπου, η ΕΡΓΑΣΙΑ, η μόνη που δημιούργησε και δημιουργεί κοινωνικό πλούτο, αποσιωπάται εντελώς, ή παρουσιάζεται σαν να είναι η θεϊκή τιμωρία για το «προπατορικό αμάρτημα». Και ενώ η επιστήμη σήμερα δέχεται πως δίχως την εργασία ο άνθρωπος θα παρέμενε στο ίδιο οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, όπως οι πρωτόγονοι λαοί της ζούγκλας, τα σημερινά παιδιά στα σχολεία μαθαίνουν πως πλούτος και πολιτισμός δημιουργούνται μόνο από το εμπόριο, από την επιχειρηματικότητα και από την επιθυμία των ατόμων να ικανοποιήσουν τις υλικές επιθυμίες τους και να κερδίσουν. Όπου το κέρδος εμφανίζεται σαν να είναι αποτέλεσμα της ικανότητας κάποιων «ξύπνιων» ή αποτέλεσμα «θεϊκής πρόνoιας» και όχι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμής μας από τους καπιταλιστές.
Και ενώ υπάρχουν άπειρα ιστορικά γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου οι άνθρωποι της εργασίας και του μόχθου επαναστάτησαν για να καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τα βιβλία της ιστορίας αποσιωπούν συνειδητά τέτοια γεγονότα. Κερδοσκόποι και μεταπράτες, σε μια «Ιερή Συμμαχία» με βολεμένους οπορτουνιστές, καιροσκόπους της ψευτοδιανόησης και συμβιβασμένους συνδικαλιστές, προσπαθούν με νύχια και με δόντια, να κρύψουν από το λαό την ουσία της ιστορίας. Προσπαθούν να κρύψουν, ότι «η ιστορία κάθε κοινωνίας ως τα σήμερα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ιστορία ταξικών αγώνων ανάμεσα σε λεύτερους και δούλους, σε πατρίκιους και πληβείους, σε «εργοδότες» και εργάτες, με δύο λόγια, ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους». «Δημοσιογράφοι και επιστήμονες» -μισθοφόροι του μεγάλου κεφαλαίου με μάσκες «αντικειμενικότητας», προσπαθούν να πείσουν το λαό να βλέπει τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται σε βάρος του σαν τυφλό πεπρωμένο. Προσπαθούν να πείσουν το λαό να βλέπει το παιχνίδι των δυνάμεων της αγοράς ως το μοναδικό πρότυπο ζωής και τζόγο και «τυχερά»τηλεπαιχνίδια, σαν τις μοναδικές ευκαιρίες να ξεφύγει από τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Τα βιβλία της ιστορίας, διαχειρίζονται τις πηγές και τις πληροφορίες με έναν τρόπο που οδηγεί στην αποπολιτικοποίηση της ζωής, ακόμη και της ίδιας της πολιτικής. Η αποπολιτικοποίηση με τη σειρά της , δημιουργεί συλλογικές συνειδήσεις πολιτών, οι οποίοι δε γνωρίζουν πώς να προσδιορίσουν οι ίδιοι τις ανάγκες τους και το χειρότερο, δεν γνωρίζουν κατά πόσο αυτές μπορούν να επηρεασθούν και να προσδιορισθούν από εξωτερικούς παράγοντες. Από κέντρα που κάνουν αόρατη την ιδεολογία που βρίσκεται πίσω από αυτά. Ετσι κυρίαρχες ομάδες ιδιοποιούνται αυτή τη δυναμική για τα δικά τους συμφέροντα με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκρύπτουν παράλληλα τις πολιτικές αλληλεξαρτήσεις, τα πραγματικά συμφέροντα και τις ιδεολογικές και ταξικές αφετηρίες αυτής της δύναμής τους.
Ποτέ στην ιστορία του βιομηχανικού καπιταλισμού μέχρι σήμερα, δεν έχει απαξιωθεί τόσο η ζωντανή εργασία και μαζί της, ότι σχετίζεται με αυτήν. Από τους εργάτες μέχρι τους οργανωμένους εκπροσώπους τους στα συνδικάτα. Ποτέ μέχρι σήμερα τα εργατικά συνδικάτα δεν είχαν δεχθεί τέτοια επίθεση από μέσα και απ’ έξω. Οι ίδιοι, που έχουν ενσωματώσει και διαφθείρει μέρος των οργανωμένων «εκπροσώπων των εργατών», είναι εκείνοι που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως η ζωή τους θα είναι καλύτερη δίχως τα συνδικάτα. Οι ίδιοι βέβαια δεν διανοούνται, με την ίδια λογική να προτείνουν στον κόσμο να αποχωρήσει από την εκκλησία, γιατί υπάρχουν διεφθαρμένοι κληρικοί και ιεράρχες. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του βιομηχανικού καπιταλισμού δεν έχει απαξιωθεί ο τεράστιος πλούτος από την αποταμιευμένη νεκρή εργασία των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας, που επενδύθηκε σε δημόσια περιουσία και σε συντάξιμα αποθεματικά. Απαξιώνονται συστηματικά για να ξεπουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί σε τρωκτικά που παραμονεύουν σαν γύπες
Ζούμε σε μια εποχή, όπου η εκμετάλλευση της εργατικής μας δύναμης αγγίζει τα επίπεδα της δουλοκτητικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι της εργασίας και του μόχθου θεωρούνται απλές μηχανές, οι οποίες το μόνο που χρειάζονται είναι το ελάχιστο εισόδημα για να αναπαραχθούν ώστε να μπορούν να δουλεύουν με κανονικό τρόπο, όπως οι μηχανές που χρειάζονται λάδια για να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Και ενώ το «ξεζούμισμα» των εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο, συνεχώς κορυφώνεται, στη χώρα πρότυπο του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, το εισόδημα του 1% του πληθυσμού αυξήθηκε πέρυσι κατά ένα εκατομμύριο δολάρια ενώ το εισόδημα του 90% μειώθηκε κατά 270 δολάρια. Και ενώ οι χίλιοι δισεκατομμυριούχοι από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, έχουν ήδη λέσχες και συγκεντρώνεται κάθε τόσο για να διασκεδάσουν μαζί σαν φιλαράκια, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχουν, προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες πως ο εχθρός του εργάτη είναι ο ξένος εργάτης. Ελπίζοντας έτσι, πως, τυφλωμένοι με εθνικιστικά και σοβινιστικά συνθήματα δεν θα δουν τους αληθινούς εχθρούς τους, οι οποίοι είναι και η πραγματική αιτία της αθλιότητάς τους.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, εμείς οι αγωνιστές του ΠΑΜΕ, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις και γι αυτό δεν περιμένουμε να γραφτούν αντικειμενικά βιβλία ιστορίας, όσο καιρό το πάνω χέρι θα το έχουν εκείνοι που εκμεταλλεύονται την εργατική μας δύναμη.
Έχουμε όμως χρέος απέναντι στον εαυτό μας, στην αξιοπρέπειά μας και σε εκείνους που αγωνίστηκαν ώστε σήμερα να εργαζόμαστε κάτω από καλύτερες συνθήκες, να αγωνιστούμε για άλλα βιβλία ιστορίας. Να αγωνιστούμε ώστε να μαθευτεί όλη η αλήθεια, και όχι μόνο μέσα από βιβλία ιστορίας. Έχουμε χρέος να μην αφήσουμε την αγωγή και τη μόρφωση των παιδιών μας μόνο στο σχολείο και στα μέσα μαζικής προπαγάνδας στην εκκλησία και στο στρατό. Πρέπει να τους διδάξουμε την ουσία της ύπαρξης και της πορείας του ανθρώπου μέχρι σήμερα, την αληθινή ιστορία. Να τους πούμε πως ξεκίνησαν οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες, ποιες ήταν οι κινητήριες δυνάμεις της κοινωνίας και πως φτάσαμε ως εδώ. Μόνο έτσι θα μάθουν τα παιδιά μας να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Να εκτιμούν και να συστρατεύονται με την εργατική τάξη και τους αγώνες της .Ένα από τα καλύτερα βιβλία γι αυτό το σκοπό, απλό και κατανοητό στον καθένα, όπου βρίσκει κανείς συσσωρευμένη τη γνώση για την πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας, είναι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Ακόμη και εχθροί του σοσιαλισμού παραδέχονται ότι είναι ένα αριστούργημα και ένα εργαλείο για να κατανοήσει κανείς όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Διαβάστε το, συζητήστε το με φίλους και με τα παιδιά σας. Είναι το καλύτερο αντίδοτο στα χαλκευμένα βιβλία της ιστορίας των αστών.
Διαβάστετο, διαδόστετο και πάρτε ενεργά μέρος στους αγώνες του σπουδαστικού και μαθητικού κινήματος στηρίζοντας τις διεκδικήσεις του.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
