Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι νέες και νέοι

Ξεσηκωμός παντού. Όλοι στη μάχη, όλοι στους δρόμους για την παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων, όλη η Ελλάδα να γίνει μια χαλυβουργία, κάστρο αγώνα.

Όποιος λείπει, όποιος απουσιάζει , θα αδυνατίζει τον αγώνα, θα διευκολύνει τους εχθρούς της ζωής μας.

Γκρεμίζουν τα πάντα, για να σώσουν τα μονοπώλια.

Η χρεοκοπία του λαού είναι ανεξέλεγκτη, θα είναι ασταμάτητη.

Ο ξεσηκωμός με καθαρό στόχο είναι μονόδρομος.

Ο αρχιτραπεζίτης χθες, στο διάγγελμά του μέσα σε ένα παραλήρημα εκβιαστικών διλημμάτων, πρόβαλλε το εφιαλτικό όραμα της αστικής τάξης, «την Ευρωπαϊκή Ελλάδα, της σταθερότητας, της δημοκρατίας, του Ευρώ, πάνω στα συντρίμμια του λαού». Την Ελλάδα της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, την Ελλάδα που κουμάντο θα κάνουν τα μονοπώλια, χωρίς αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους, της εκμεταλλευτικής τους μανίας.

Αυτό είναι το όραμά τους δεν μπορεί να ήταν άλλο. Κόμματά τους είναι, πολιτικό τους προσωπικό. Γι’ αυτό η συγκυβέρνηση γι’ αυτό η ενιαία προσπάθειά τους ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Είπε, ότι δαπανούσαμε περισσότερα από όσα παράγαμε, ζούσαμε με δανεικά γι’ αυτό φτάσαμε εδώ.

Ενοχοποιούν και εκβιάζουν τους εργαζόμενους ότι αν δεν πληρώσουν το χρέος, χάνοντας κάθε δικαίωμά τους, θα έρθουν τα χειρότερα.

Λένε μεγάλα ψέματα .

Ούτε ένα Ευρώ από το κρατικό χρέος δεν προέρχεται από τους εργάτες.

Οι εργάτες καταναλώνουν λιγότερα απ´ όσα χρειάζονται για να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Φταίει το πολιτικό σύστημα είπε ο τωρινός εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας, γιατί αν έπαιρνε τα μέτρα πολύ πιο πριν, δεν θα φτάναμε εδώ.

Λέει δηλαδή ότι έπρεπε να είχαν συμμαχήσει τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να οδηγούσαν στην σφαγή τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα πολύ πιο νωρίς.

Ισχυρίζεται ότι αυτό το μνημόνιο και η νέα δανειακή σύμβαση θέτουν τις βάσεις για την έξοδο από την κρίση.

Πάνω στην καταστροφή του λαού, στο πόνο, στα βάσανα, στα αδιέξοδα, στην όλο και μεγαλύτερη αγριότητα απέναντι στους αγώνες τους, βρίσκεται ο δικός τους δρόμος εξόδου από την κρίση.

Πρόβαλλε τον εκβιασμό ότι αν δεν προχωρήσει αυτό το μνημόνιο θα πάμε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και τότε θα κινδυνέψουν οι καταθέσεις του λαού, δεν θα μπορούν να γίνουν εισαγωγές φαρμάκων και άλλων αγαθών αναγκαίων για το λαό, δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

Αυτά τα λένε τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες, που εκτός από τα 600 δις στην Ελβετία, τα άλλα πόσα στις οφσορ εταιρείες, 300 από αυτούς, μόνο τα τελευταία 2 χρόνια αγόρασαν στην ακριβότερη περιοχή του Λονδίνου ακίνητα αξίας πάνω από 1 δις.

Για την εργατική τάξη για το λαό που ζούσε και ζει την βαρβαρότητα αυτού του συστήματος και σε περίοδο ανάπτυξης και ιδιαίτερα τώρα στην κρίση, του λένε να υπογράψει την θανατική του καταδίκη.

Προσπαθούν να πείσουν ότι έχουμε ίδιο συμφέρον με τα μονοπώλια. Αν πάρουν τα 130 δις και έχουν το αντίστοιχο φιλικό εργασιακό και φορολογικό περιβάλλον όπως των βαλκανικών χωρών, της Κίνας της Ινδίας, τα πράγματα θα φτιάξουν.

Ο αρχιτραπεζίτης στο διάγγελμά του είπε ότι με το μνημόνιο διορθώνουμε τα λάθη.

Ο μέχρι σήμερα κατώτερος μισθός, το κατώτερο μεροκάματο, οι κλαδικές συμβάσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, αυτές η υποτυπώδεις παροχές στην υγεία, στην πρόνοια, στην περίθαλψη, στην παιδεία αποτελούσαν λάθη και με την κατάργησή τους τα διορθώνουν.

Είναι επικίνδυνοι, είναι βάρβαροι, βάναυσοι.

ΤΩΡΑ να απορρίψουμε τα εκβιαστικά τους διλήμματα και την τρομοκρατία.

Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί, ούτε να κάτσει ήσυχα να τον γδάρουν ζωντανό. Καμία σημασία δεν έχει αν αυτό θα γίνει μέσα ή έξω από το ευρώ, με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Αυτό που έχει ζωτική σημασία είναι να αποφασίσει ο λαός ότι δεν πρόκειται να κάνει άλλες θυσίες για χάρη της πλουτοκρατίας, να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών, ενώ ο ίδιος και τα παιδιά του να βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση.

Οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον ασταμάτητο ταξικό αγώνα, για να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, να γίνουν εκλογές, και να κλιμακωθεί η λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Οι εργάτες με τους συμμάχους τους πρέπει να παλέψουν αταλάντευτα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει το λαό, για την ανατροπή της σαπίλας του καπιταλιστικού συστήματος, για Λαϊκή Εξουσία – Λαϊκή Οικονομία που θα εξασφαλίζει σε όλους δουλειά, στέγη, διατροφή, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση, ελεύθερο χρόνο.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Μπορεί να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο. Όμως τώρα αρχίζει ο μεγάλος αγώνας.

Αγώνας που πρέπει να είναι καθαρός, να έχει σταθερό προσανατολισμό και να υπάρχει συνείδηση των απαιτήσεων αυτού του αγώνα.

Το σύνθημα χθες στην ακρόπολη «κάτω η δικτατορία μονοπωλίων, Ευρωπαϊκής Ένωσης» δίνει όλη την ουσία, το σκοπό και την κατεύθυνση του αγώνα.

Οι σημερινές εξελίξεις το κάνουν πεντακάθαρο. Όλη η αστική τάξη συσπειρωμένη απέναντι στο λαό, φοβισμένη μπροστά στην δύναμή του, τα δίνει όλα για να στηρίξει την πλουτοκρατία.

ΠΑΣΟΚ-Ν,Δ και ΛΑΟΣ τσακίζουν το λαό για να στηρίξουν την πλουτοκρατία. Κοροϊδεύουν εξαπατούν το λαό ότι θυσιάζονται για να τον σώσουν.

Από το τσάκισμα των δικαιωμάτων και των Συλλογικών συμβάσεων 11 δις πάνε στις τσέπες των καπιταλιστών. Άλλα 9,2 δις τσέπωσαν από τα προηγούμενα μέτρα μείωσης των μισθών. Συνολικά την τριετία τσέπωσαν 20 δις και πολύ περισσότερα θα κερδίσουν τα επόμενα χρόνια.

30 δις θα πάνε άμεσα στις τράπεζες που τα προηγούμενα χρόνια πήραν άλλα 100 δις. Εκτός από τις φοροαπαλλαγές τους και τη βαριά φορολογία του λαού.

Πρέπει να γίνει συνείδηση ότι όσο θα κυριαρχούν στην οικονομική ζωή τα μονοπώλια, το πολιτικό προσωπικό θα είναι στην υπηρεσία τους.

Μπορεί να παραλλάζουν, να φτιάχνουν αναχώματα, να αλλάζουν χρώματα αλλά θα είναι στην υπηρεσία τους.

Κοροϊδεύουν τον λαό όσοι ισχυρίζονται ότι με ένα φύσημα με ένα ΝΤΟΥ, θα ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό, με ορισμένες διαδηλώσεις ή με δυναμικές ενέργειες με σπάσιμο βιτρινών. Αυτό είναι θλιβερό κατάντημα, είναι οπορτουνισμός.

Δεν αρκεί να καταψηφίζεις σήμερα τα μνημόνια αν δεν έχεις καθαρό ποιος είναι ο αντίπαλος. Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Αστική εξουσία ή εργατική εξουσία;

Με την ΕΕ ή ενάντιά της;

Με όλους μαζί δεν γίνεται.

Εργαζόμενοι εργαζόμενες νέοι και νέες

τώρα αρχίζουν οι αγώνες σε κάθε επιχείρηση σε κάθε κλάδο.

Τώρα αρχίζει ο μεγάλος αγώνας, που χρειάζεται να έχει σαφή στόχο, προσανατολισμό και συνείδηση των απαιτήσεων.

Σε κάθε κλάδο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση, αγώνας να μη περάσει ο μεσαίωνας, να μη μας περάσουν τις αλυσίδες , να μην παραδώσουμε ότι έχει απομείνει και έχουμε κρατήσει αρκετά.

Προϋποθέσεις αυτής της προοπτικής είναι ο δρόμος της Χαλυβουργίας. Απαιτείται ταξική ενότητα, καλή οργάνωση, αποφασιστικότητα, αντοχή. Ναι από αύριο νέες χαλυβουργίες, οργάνωση στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στα κλαδικά συνδικάτα, να μην περάσουν αυτά τα μέτρα.

Απαιτείται απαλλαγή από τους προδότες της τάξης μας, τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές. Πρέπει να αρχίσει τώρα το ξήλωμά τους από τους εργάτες από τα επιχειρησιακά, τα κλαδικά συνδικάτα, από όλες τις οργανώσεις.

Προϋπόθεση επίσης ενός τέτοιου αγώνα είναι η αλληλεγγύη, γύρω από κάθε εργοστάσιο που θα αγωνίζεται , να πέσει όλη η γειτονιά, να υπάρχει επαφή με άλλους κλάδους, στην Ευρώπη, στον κόσμο.

Από τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις θα αρχίσουν οι ανατροπές.

Από εδώ θα γεννηθεί το μεγάλο κίνημα που θα σαρώσει την εξουσία του κεφαλαίου, τους κράτους τους και των κομμάτων τους, της δικτατορία του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Στον τόπο δουλειάς να σημάνει συναγερμός. Ο αγώνας εκεί θα κρίνεται. Στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο, εκεί βρίσκεται ο ταξικός αντίπαλος που πρέπει με τον ασταμάτητο πολιτικό αγώνα να ηττηθεί.

Ο αγώνας θα είναι συνεχής, οι μορφές θα εναλλάσσονται. Γύρω από κάθε τόπο δουλειάς, να συγκεντρωθεί η εργατική, η λαϊκή γειτονιά.

Να μετατραπεί κάθε τόπος δουλειάς σε κάστρο του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα. Κάστρα υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών να στηθούν και σε κάθε γειτονιά, κάθε σχολειό, κάθε πανεπιστήμιο. Να κάνουμε την Ελλάδα μια Χαλυβουργία, ένα άπαρτο κάστρο, επιτελείο μάχης και αντεπίθεσης για την υπεράσπιση της ζωής μας.

Η εργατική τάξη τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν πια καμιά δουλειά καμιά σχέση με τα κόμματα του κεφαλαίου, της ΕΕ.

Τώρα χρειάζεται να κόψουν κάθε δεσμό.

Έχουν δύναμη να στηριχτούν, είναι το ΠΑΜΕ, Η ΠΑΣΕΒΕ, Η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ.

Η συμμαχία μας, που μπορεί να γίνει η δύναμη της ανατροπής .

Η συμμαχία αυτή είναι η μόνη δύναμη που θα απαλλάξει τη χώρα, τους εργαζόμενους από την φτώχεια την εξαθλίωση την εκμετάλλευση.

Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να βγάλει οριστικά τη χώρα από την κρίση και να απαλλάξει την κοινωνία από την σαπίλα του καπιταλισμού από τα παράσιτα.

Με την εξουσία της, τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις θα παράγουν για τον λαό, δεν θα καταστρέφονται.

Θα γεννιούνται μεγάλα παραγωγικά έργα που θα δίνουν δουλειά, θα εξαλείφουν την ανεργία και την φτώχεια.

Η γη θα καρπίζει για τον λαό, δεν θα είναι στέρφα, δεν θα είναι χέρσα.

Τα δάση, οι παραλίες θα δίνουν ζωή και χαρά στον λαό.

Ο πλούτος της χώρας θα αξιοποιείται και θα δίνει ευημερία στο λαό.

Η επιστήμη με την εξουσία των εργαζομένων θα ανθεί και θα είναι στην υπηρεσία του.

Ο πολιτισμός θα ανυψώνει τον λαό ηθικά πνευματικά , θα ανθούν οι τέχνες και ο πολιτισμός, για την πρόοδό του.

Έχουμε την δυνατότητα να δώσουμε στο λαό προοπτική να εμπιστευτούμε την δύναμή μας,

φτάνει να οργανωθούμε.

Φτάνει να έχουμε καθαρή συνείδηση του αγώνα μας.

Φτάνει να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε αυτόν τον αγώνα με θέληση, με απόφαση για θυσίες.

Δεν είναι ανίκητοι. Στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της είναι η δύναμη, και το βέβαιο είναι ότι θα τους ανατρέψει.