Αγαπητοί Σύντροφοι,

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που εκπροσωπεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδος χαιρετίζει το Διεθνές Σεμινάριο “La tierra es de quien la trabaja” που πραγματοποιείται στην Παραγουάη. Θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους αγωνιστές της Παραγουάης, στον Ruben Villalba, και τις οργανώσεις που αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Επίσης να σας συγχαρούμε για πρωτοβουλία, να καλέσετε το συγκεκριμένο σεμινάριο, με το συγκεκριμένο θέμα που αποτελεί ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες εργάτες και αγρότες σε όλον τον κόσμο, ένα ζήτημα που συνδέεται αντικειμενικά με την επιβίωση και το βιοτικό επίπεδο των λαών κάθε χώρας.

Καθώς το ΠΑΜΕ δεν μπορούσαμε να παραστούμε στο Σεμινάριο, σας στέλνουμε ορισμένα στοιχεία και εκτιμήσεις για την κατάσταση που αντιμετωπίζει το εργατο-αγροτικό κίνημα στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, συγκριτικά με άλλα κράτη, υπάρχει ακόμα υψηλό ποσοστό μικρομεσαίων αγροτών με μικρή και πολυτεμαχισμένη ιδιοκτησία γης. Στις χώρες της ΕΕ προωθείται Ενιαία πολιτική για την Αγροτιά που ονομάζεται Κοινή Αγροτική Πολιτική. Στην αγροτική οικονομία η παραγωγή των αγροτικών προϊόντων και κατ’ επέκταση των τροφίμων καθορίζεται με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) από το 1981 που η χώρα μας μπήκε στην ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ. Διαχρονικοί στόχοι της ΚΑΠ, οι οποίοι προσαρμόζονται με βάση την εξέλιξη της ΕΕ είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της αγροτικής οικονομίας, η προσαρμογή της αγροτικής παραγωγής στα δεδομένα της αγοράς όπως αυτή διαμορφώνεται με τις κρατικές, διακρατικές (ΕΕ) και διεθνείς (ΠΟΕ) ρυθμίσεις και η εξασφάλιση φθηνής πρώτης ύλης και υψηλής κερδοφορίας στις βιομηχανίες τροφίμων.Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) 2014-2020, όπως και οι προηγούμενες, δε στοχεύει στην αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας με στόχο πρώτα απ’ όλα τις εγχώριες διατροφικές ανάγκες και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των φτωχών αγροτών, αλλά εξυπηρετεί τις ανάγκες του σύγχρονου καπιταλιστικού ανταγωνισμού τόσο εντός της ΕΕ όσο και στις οικονομικές της σχέσεις με τρίτες χώρες, προς όφελος κυρίως των βιομηχανικών μονοπωλίων. Οι νέες διεθνείς συνθήκες του οξυμένου ανταγωνισμού καθιστούν αναγκαία την επιτάχυνση της δημιουργίας μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

Σύμφωνα με τις διακηρύξεις της ΕΕ δύο είναι οι βασικοί διαχρονικοί στόχοι της κοινοτικής γεωργίας. Ο πρώτος αφορά στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της, έτσι ώστε χωρίς ή με ελάχιστες επιδοτήσεις να μπορεί να ανταγωνισθεί στη διεθνή αγορά τα αγροτικά προϊόντα τρίτων χωρών. Και ο δεύτερος στην προσαρμογή της στις ανάγκες της κοινοτικής και διεθνούς αγοράς, όπως αυτή διαμορφώνεται από τον ΠΟΕ και όχι από τις διατροφικές ανάγκες των λαών.

Οσον αφορά στον πρώτο στόχο, βασικό εμπόδιο στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της κοινοτικής γεωργίας η ΕΕ θεωρεί τη μικρή ιδιοκτησία Αυτό το σοβαρό διαρθρωτικό πρόβλημα η ΕΕ επιδιώκει να το λύσει με την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της κοινοτικής γεωργίας.  Δηλαδή με το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες.

Οσον αφορά στο δεύτερο στόχο, η ΕΕ εκτιμάει ότι οι ανάγκες της αγοράς σε τρόφιμα αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 1%,  ενώ η παραγωγή τροφίμων με διπλάσιο ρυθμό 2%,  πράγμα το οποίο δημιουργεί διαρθρωτικά πλεονάσματα, η εκποίηση των οποίων επιβαρύνει τον κοινοτικό προϋπολογισμό με υπέρογκα ποσά. Εξυπακούεται ότι οι ανάγκες της αγοράς σε τρόφιμα δεν υπολογίζονται με βάση τις διατροφικές ανάγκες των λαών, όπου πάνω από 850 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται ή λιμοκτονούν. Αλλά με βάση τις ποσότητες των τροφίμων που μπορούν να πουληθούν σε τιμές τέτοιες που να εξασφαλίζουν τα επιδιωκόμενα κέρδη στις βιομηχανίες τροφίμων.  Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος η ΕΕ προσπαθεί να μειώσει τους ρυθμούς αύξησης της κοινοτικής γεωργίας, για να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της αγοράς.

Από τους παραπάνω στόχους φαίνεται ότι η ΕΕ θέλει μια συγκεκριμένη αγροτική παραγωγή που εξασφαλίζει μεγαλύτερα κέρδη στους εμποροβιομήχανους. Ταυτόχρονα θέλει αυτή η παραγωγή να παράγεται από μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες, για να έχει μειωμένο κόστος παραγωγής και να είναι ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά, με χωρίς ή ελάχιστες επιδοτήσεις. Δηλαδή, η ΕΕ δεν θέλει να εξαφανίσει όλους τους αγρότες. Αλλά θέλει να τους μειώσει σημαντικά για να φτιάξει τους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες.

Αυτόν τον κεντρικό στόχο, ο οποίος προϋποθέτει τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, έχουν οι αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή. Αυτή η συγκέντρωση επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο ΕΕ και ελληνικής κυβέρνησης σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Ο στόχος είναι η επέκταση των καπιταλιστικών σχέσεων και στον αγροτικό τομέα, η επέκταση δηλαδή της μισθωτής εργασίας, η κυριαρχία του καπιταλιστικού κέρδους, η μεγέθυνση των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων μέσω της συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης. Αυτό έχει ως συνέπεια μείωση του αριθμού των μικρών και μεσαίων αγροτών, αφού μεγαλύτερο μέρος τους σε σχέση με το παρελθόν δεν αντέχει στις νέες συνθήκες. Ο ρυθμός μείωσης των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών υπολογίζεται στο 3,5% κάθε χρόνο σε επίπεδο ΕΕ, ενώ στην Ελλάδα οι αγρότες μειώθηκαν την τελευταία δεκαετία κατά 35% (από το 17% του πληθυσμού το 2000 σε 11% το 2009).

η μεγάλη πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων αγροτών βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση βλέπει κάθε χρόνο το εισόδημα να μειώνεται δραστικά και να αντιμετωπίζει θέμα επιβίωσης, από την μεγάλη αύξηση στο κόστος παραγωγής, τη μείωση τιμών παραγωγού από τους εμποροβιομήχανους, από τα χαράτσια και τους φόρους-φωτιά της κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 50% των αγροτών δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, γιατί δεν έχει να πληρώσει τις εισφορές του στον ΟΓA, αφού εξοντώνονται με τα απανωτά χαράτσια στο σπίτι, το χωράφι, την αποθήκη, το πετρέλαιο και το ρεύμα, την υγεία. Τους πνίγουν τα χρέη. Μαζί με τα αγροτοδικεία για την συμμετοχή στους αγώνες διαμαρτυρίας για την επιβίωση, καλούνται σε δίκες και επιβάλλονται ποινές για τα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν φτωχοί γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Μαζεύονται λεφτά από τη φτωχολογιά για να κατευθυνθούν στους τραπεζίτες, βιομήχανους, μεγαλέμπο­ρους, εφοπλιστές για τους οποίους θεσπίζονται νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια.

Παλιά στην Ελλάδα το πρόβλημα ήταν η αναδιανομή της γης από τους τσιφλικάδες. Τώρα το πρόβλημα είναι η εκτόπιση του μεγαλύτερου μέρους της μικρομεσαίας αγροτιάς από την γη της.Η αγροτιά ξεσηκώνεται γιατί υποφέρει όχι μόνο εισοδηματικά αλλά ξεσπάνε στις πλάτες της όλα τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τον λαό μας. Ο αγρότης έχει πρόβλημα με την ακρίβεια της “δωρεάν” δήθεν παιδείας, με την κακή υποδομή στα θέματα της υγείας, με τα προβλήματα στο τομέα του πολιτισμού. Η αγρότισσα ζει τα ίδια, και σε ορισμένα ζητήματα ακόμα χειρότερα, βάσανα από την γυναίκα της πόλης.Το έργο είναι γνωστό, ο αγρότης αγοράζει ακριβά λιπάσματα και πουλά φθηνά τα προϊόντα του. Παίρνει τιμή ντροπής για το γάλα που πουλάει και αγοράζει το γιαούρτι και το εμφιαλωμένο γάλα πανάκριβα.

Ουδέποτε οι τιμές καταναλωτή μειώθηκαν παρά τη μείωση των αντίστοιχων τιμών στον παραγωγό και την μείωση του κόστους λόγω εντατικότερης καλλιέργειας και με σύγχρονα μηχανικά μέσα. Ουδέποτε στην αγροτιά δόθηκαν τιμές που αφήνουν λογικό κέρδος, στην πραγματικότητα και στις πιο καλές στιγμές η αγροτιά έπαιρνε τιμή κάτω από την αξία του παραγομένου προϊόντος. Αλλο πράγμα ότι με αυτές τις τιμές μπορούσε να ζήσει με ένα σχετικά ανεκτό τρόπο ζωής, πράγμα που έχασε σήμερα.

Όμως αυτές οι επιδιώξεις οδηγούν στο ξεκλήρισμα την μικρομεσαία αγροτιά και δημιουργούν αδιέξοδα στους νέους που θέλουν να παραμείνουν στην ύπαιθρο και να ασχοληθούν με τη γεωργία. Αδιέξοδα που επιδεινώνονται και από τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ιδιαίτερα οι νέοι στην ύπαιθρο. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι ελάχιστοι στην ύπαιθρο, με συνέπεια να δυσκολεύουν τη ζωή της αγρότισσας. Σε πολλά χωριά δεν λειτουργούν ούτε Δημοτικά σχολεία, υποβαθμισμένη υγεία,, ενώ για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων στην ύπαιθρο δεν υπάρχει καμιά διέξοδος επειδή υπάρχει παντελής έλλειψη των απαιτούμενων πολιτιστικών και αθλητικών υποδομών.

Το πρόβλημα δεν είναι στενά η έκταση της γης, μικρή ή μεγάλη, αλλά ποιός ελέγχει την γη, ποιός καρπώνεται το κέρδος.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο εκφράζει σταθερά και έμπρακτα τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στους αγώνες και τα αιτήματα των αγροτών. Πρόκειται για αγώνα που μας αφορά γιατί εναντιώνεται στον κοινό μας αντίπαλο, την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει εξαπολύσει έναν πρωτοφανή και ολομέτωπο, αντιλαϊκό πόλεμο. Μια πολιτική που με προμετωπίδα την ΚΑΠ ξεκληρίζει τους αγρότες, επιβάλλει εξευτελιστικές τιμές στο μικροπαραγωγό αγρότη και δίνει τεράστια κέρδη στους μεγαλέμπορους των αγροτικών προϊόντων, επιβάλλοντας σ’ αυτά τα προϊόντα τιμές που είναι απλησίαστες για τους καταναλωτές, την εργατική τάξη και όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην πόλη και στο χωριό. Έτσι επιδιώκουν να συγκεντρώσουν την αγροτική παραγωγή σε λίγα χέρια μεγαλοτσιφλικάδων που με κριτήριο το κέρδος θα παράγουν αμφιβόλου ποιότητας και υγιεινής αγροτικά προϊόντα. Ταυτόχρονα οι ξεκληρισμένοι αγρότες θα ρίχνονται στον καιάδα της ανεργίας και οι εργαζόμενοι – τα λαϊκά στρώματα, θα πληρώνουν πανάκριβα τα βασικά είδη διατροφής, για χάρη της κερδοφορίας των μεγαλοτσιφλικάδων και μεγαλεμπόρων που θα μονοπωλούν την παραγωγή και την εμπορία των αγροτικών προϊόντων.

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης που συνθλίβονται από την ίδια κυβερνητική πολιτική της υποβάθμισης του βιοτικού τους επιπέδου που ταλανίζει και τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικροεπαγγελματοβιοτέχνες, είναι ανάγκη να δυναμώσουν το ενιαίο μέτωπό τους για την απόκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Είναι άμεση ανάγκη, μέσα από τους κοινούς τους αγώνες να κάνουν πράξη την αναγκαία σήμερα κοινωνική συμμαχία που θα αποτελέσει το αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στη στρατηγική του κεφαλαίου, τη διαβόητη ανταγωνιστικότητα και θα ανοίξει τις προοπτικές για γενικότερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την κοινωνία όπου θα εξαλειφθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στα πλαίσια αυτά και σ’ αυτήν την προοπτική συμπορευόμαστε στους αγώνες των αγροτών. Καταδικάζουμε την αντιαγροτική πολιτική και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και απαιτούμε:

Φθηνά και καλής ποιότητας αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, ικανοποιητικές τιμές για τους παραγωγούς. Ενίσχυση της μικρομεσαίας αγροτιάς με κίνητρα για τη συνέχιση της αγροτικής τους απασχόλησης

• Όχι στην ποινικοποίηση των αγροτικών κινητοποιήσεων