Συνάδελφοι και συναδέλφισσες όπως γνωρίζετε την Πέμπτη 5/1 έγινε και δεύτερο «εργατικό ατύχημα» πριν από λίγους μήνες είχε γίνει παρόμοιο και πάλι στο τμήμα παραγωγής της φρυγανιάς. Αυτή τη φορά ένας νεαρός εργάτης , έχασε τα δυο του δάχτυλα στη συσκευαστική μηχανή. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν από τους γιατρούς, τελικά τα δυο του δάκτυλα χρειάστηκε να ακρωτηριαστούν.
Δεν διαφέρουν πολύ τα δυο «εργατικά ατυχήματα» αφού οι μηχανές οι οποίες είναι πεπαλαιωμένες, με ανεπαρκείς δικλίδες ασφάλειας, κολλάνε συνέχεια και με τη πίεση που δέχονται οι εργάτες να βγει η παράγωγη, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.
Η εντατικοποίηση στο κομμάτι της φρυγανιάς το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της. Ο βασικός λόγος είναι η αποχώρηση ενός μεγάλου μέρους έμπειρων εργατών με τις εκβιαστικές εθελούσιες εξόδους (Σχεδόν το 1/3 της παράγωγης της φρυγανιάς). Ταυτόχρονα προσπαθώντας η εργοδοσία να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των εξαγωγών, άρα και της κερδοφορίας της, επεκτείνει το εβδομαδιαίο ωράριο ακόμα και την Κυριακή!
Η εργοδοσία παρά τα αρκετά εκατομμύρια ευρώ που έχει πάρει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυβέρνηση, δεν έχει βελτιώσει τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας του εργοστασίου, έχοντας ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο ακόμα και της σωματικής ακεραιότητας του, όπως οι δυο συνάδελφοι.
Μπροστά στο να αυξήσει την παραγωγή και τα κέρδη της αδιαφορεί ακόμα και για τη ζωή των εργατών, καθώς το μόνο μέλημα της είναι η αύξηση της κερδοφορίας της, ανεβάζοντας τους ρυθμούς και το βαθμό της εντατικοποίησης της εργασίας, ενώ όταν είναι έτοιμη για τη μετεγκατάσταση στη Χαλκίδα, οι ίδιοι εργάτες που ξεζουμίζονται όλα αυτά τα χρόνια για να αποφέρουν αυτά τα κέρδη, θα πεταχτούν στο δρόμο. Η εργοδοσία της ELBISCO δεν είναι η μοναδική που έχει επιβάλλει απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς, αλλά και δεν είναι και μοναχή της.
Όσο υπάρχει αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που στηρίζεται από το κράτος, τις κυβερνήσεις, τους νόμους που είναι ενταγμένοι στην υπεράσπιση των μονοπωλίων και των αφεντικών, οι εργάτες θα μένουν άνεργοι, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελευθερίες, θα τσακίζονται καθημερινά μέσα στα εργοστάσια, για να εξασφαλιστούν τα κέρδη των βιομηχάνων.
Όμως ο δικός μας στόχος είναι απέναντι από τις δικές τους επιδιώξεις, αφορά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των οικογενειών μας, την σταθερή, μόνιμη και ασφαλή εργασία με ΣΣΕ και δικαιώματα, την δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία, το δικαίωμα στην ξεκούραση και ψυχαγωγία. Ο καθημερινός αγώνας πρέπει να είναι για το σύνολο της ζωής και αφορά όλους εμάς τους εργαζόμενους. Χρειάζεται μεγαλύτερη συσπείρωση και μαζικοποίηση στα ταξικά συνδικάτα ώστε να φρενάρουμε την επίθεση που δεχόμαστε και να περάσουμε στην αντεπίθεση με τα δικά μας αιτήματα και στόχους.
Να ξεπεράσουμε και να βάλουμε στην άκρη την προπαγάνδα της εργοδοσίας και του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που προτάσσουν την εθνική συνεννόηση, τον κοινωνικό διάλογο κ.α. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχουμε ότι όλα αυτά τα λένε ώστε να συμφωνήσουμε ότι δεν γίνεται τίποτα και να αποδεχτούμε το μοιραίο.
ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΞΕΖΟΥΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ;
Νέα παιδιά που δουλεύουν για να βγάλουν το μεροκάματο, για 300 κ 400 ευρώ το μηνά να χάνουν τα δάκτυλα τους, που όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικά είναι τα χεριά ενός εργάτη για τη ζωή του για την εργοδοσία είναι απλώς απροσεξία του εργαζόμενου καθώς θέλει να αποποιηθεί τις τεράστιες ευθύνες που έχει για την κατάσταση που επικρατεί.
ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ!
Και εδώ μπαίνει το ερώτημα. Ποιο είναι το μέλλον μας, να δουλεύουμε για 400 ευρώ και να βγαίνουμε σακατεμένοι από τα εργοστάσια, για να κερδοφορούν οι βιομήχανοι που στο κάτω κάτω δεν έχουν και καμία σχέση με την παραγωγή;
Aς αναρωτηθούμε, ποιος παράγει επιτέλους τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται;
Το επιχειρησιακό σωματείο δεν πιέζει την εργοδοσία για να παρθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, δέχεται για άλλη μια φορά το «εργατικό ατύχημα» ως κακή στιγμή. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους της ΕΛΜΠΙΣΚΟ να κλείσουν τα αυτιά τους στις όποιες δικαιολογίες της εργοδοσίας, και να συσπειρωθούν στο κλαδικό μας Συνδικάτο.
Μόνο ενωμένοι οι εργάτες του κλάδου, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα μονοπώλια του κλάδου, που μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι, να παράγουμε τα τεράστια κέρδη τους, χωρίς Συλλογική Σύμβαση, μόνιμη δουλειά, ακόμα και χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι μετά τη δουλειά θα πάμε ολόκληροι στα σπίτια μας.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
1. Άμεσα να παρθούν μέτρα συντήρησης στον εξοπλισμό του εργοστασίου ώστε να σταματήσουν τα εργατικά ατυχήματα.
2. Όσοι εργαζόμενοι είναι συμβασιούχοι και πληρούν πάγιες ανάγκες να μονιμοποιηθούν.
3. Να καταργηθεί αυτό το επαίσχυντο μπόνους παρουσίας των 3 μεροκάματων και να γίνει μέρος του μισθού, καθώς βάζει εμπόδια στο δικαίωμα της απεργίας.
4. Αγώνας για την υπογραφή ΣΣΕ μαζί με όλο τον κλάδο που αποτελεί την ασπίδα των δικαιωμάτων μας.
