Παρέμβαση ΠΑΜΕ
Στην συνεδρίαση της Διεθνούς Κλαδικής Εργαζομένων στις Μεταφορές της Ευρώπης,
Τουρκία 20-22 Μάη 2015
Αγαπητοί σύντροφοι,
Αρχικά, θα θέλαμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ προς τους απεργούς συναδέλφους μας σιδηροδρομικούς της Μεγάλης Βρετανίας. Η RMT βρέθηκε σταθερά στο πλευρό των αγώνων του ΠΑΜΕ και από τη μεριά μας, σήμερα, εκφράζουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Ειδικότερα καθώς το θέμα της απεργίας των συναδέλφων στην Βρετανία δεν είναι άσχετο από τα θέματα που συζητάμε εδώ σήμερα και για αυτό εκτιμούμε ότι τα συμπεράσματα της σημερινής σύσκεψη της Διεθνούς Κλαδικής μας Ομοσπονδίας της ΠΣΟ θα συμβάλλουν στην οικοδόμηση μιας αγωνιστικής συσπείρωσης στην Ευρώπη.
Η απελευθέρωση των μεταφορών και οι ιδιωτικοποιήσεις τους είναι στα πλαίσια υλοποίησης της πολιτικής της Ε.Ε. και των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, με στόχο την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία τους. Η πολιτική της ΕΕ για τις μεταφορές συνδέεται άμεσα με την Ευρωπαϊκή Στρατηγική 2020 και υλοποιείται και από τις σοσιαλδημοκρατικές και από τις φιλελεύθερες κυβερνήσεις της Ευρώπης. Είναι η πολιτική του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Μεταφορών που απαιτεί την ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων και λιμανιών. Από τις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, των αεροδρομίων και γενικά των μεταφορών, κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που θα αυξήσουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους.
Στη Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώντας και την καπιταλιστική κρίση ως αφορμή, οι τομείς στρατηγικής σημασίας όπως λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι και άλλα, δίνονται από τις κυβερνήσεις, στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτή τη πολιτική τη συνεχίζει και η νέα Κυβέρνηση του σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ. Η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και η παράδοση της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο είναι μέρος της στρατηγικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων για την “ανάπτυξη” και κυρίως για την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων μέσω και της δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας. Συγκεκριμένη πείρα είναι η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και κυρίως του μεγαλύτερου ελληνικού λιμανιού στον Πειραιά.
Η παράδοση του ΣΕΜΠΟ Πειραιά στην COSCO έγινε μάλιστα το 2008, σε περίοδο ανάπτυξης, έρχεται να επιβεβαιώσει την παραπάνω εκτίμηση. Οι ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση κερδών και ικανοποίηση γεωστρατηγικών συμφερόντων. Ετσι δίνεται στην πράξη η απάντηση όλων αυτών που “αφελώς” ρωτούν “γιατί το πουλάς αφού είναι κερδοφόρο;”.
Οι αναδιαρθρώσεις αυτές, τώρα, σε βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση, συνεχίζονται με γρηγορότερους ρυθμούς πάνω στα συντρίμμια των ασφαλιστικών, μισθολογικών, εργασιακών δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο εργοδότης ή ο ιδιοκτήτης του λιμανιού. Εργαζόμενοι, δηλαδή, χωρίς κανένα δικαίωμα σε ιδιωτικά ή σε δημόσια λιμάνια.
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και τις συνέπειές τις μετρούν στο πετσί τους βαριά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έως σήμερα. Η βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση επιτάχυνε αυτές τις εξελίξεις. Από αυτή τη σκοπιά ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων.
Η αντίθεση της ΕΕ – σ’ αυτήν τη φάση – με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του ΟΛΠ και η κόντρα με το κινέζικο μονοπώλιο της COSCO εκφράζει τέτοιες βαθιές αντιθέσεις και δεν αποτελεί φιλολαϊκή εξέλιξη, αφού δεν αμφισβητεί τη στρατηγική επιλογή που έχει για τα λιμάνια. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να στοιχηθούν με επιλογές της ΕΕ, πολύ περισσότερο να πιστέψουν ότι αυτή μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκή, να απαρνηθεί το χαρακτήρα της ως λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων.
Παράλληλα στο λιμάνι του Πειραιά σχεδόν σ’ όλες τις δραστηριότητες υπάρχει αύξηση του όγκου δουλειάς. Μαζί με τη μείωση του προσωπικού του ΟΛΠ, ο καθένας καταλαβαίνει πλέον την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στην “ιδιωτική” COSCO και στον “δημόσιο” ΟΛΠ. Εδώ αξίζει να αναφέρω πως εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και συνδικαλιστική εκπροσώπηση στην COSCO ήταν απαγορευμένες έννοιες, μέχρι που οι εργαζόμενοι κατάφεραν με αγωνιστικές κινητοποιήσεις να φτιάξουν σωματείο και να διεκδικούν ΣΣΕ σε ένα χώρο που θεωρούνταν ΓΚΕΤΟ. Στον δε ΟΛΠ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων μέσα από μια σειρά αντεργατικούς νόμους έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ανταγωνιστικότητα και ικανοποίηση αναγκών των εργαζομένων είναι έννοιες ασύμβατες.
Ολα αυτά τα μέτρα οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούσαν να τα περάσουν, εάν δεν είχαν τη στήριξη του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, ο οποίος ακόμα και σήμερα, παρ’ όλη την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, σπέρνει αυταπάτες στους εργαζόμενους πως μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μείγμα πολιτικής το οποίο θα υπηρετεί και τους εργαζόμενους και τους καπιταλιστές. Μόλις χθες, Τετάρτη, η ΓΣΕΕ που έχει συνυπογράψει τη μείωση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα έκανε Σεμινάριο μαζί με τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και κύριο ομιλητή των εκπρόσωπο των βιομηχάνων της Ευρώπης, του BUSSINESSEUROPE με θέμα τον κοινωνικό διάλογο και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις!!! Δηλαδή οι καπιταλιστές να κάνουν μαθήματα στα συνδικάτα τι πρέπει να έχουν ως αιτήματα οι εργαζόμενοι!!
Μάλιστα, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός στην Ελλάδα σήμερα, φτάνει στο σημείο για να χτυπήσει το ταξικό κίνημα να συμμαχεί ακόμα και με τους Φασίστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας από τους χώρους που υπήρξε ανοιχτή συμμαχία μεταξύ των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της εγκληματικής, ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, ήταν στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Λιμάνια, πριν από μερικές βδομάδες.
Τα ταξικά συνδικάτα οφείλουν να έχουν σταθερό μέτωπο στη λογική της ταξικής συνεργασίας. Να αναδεικνύουν και να καταγγέλλουν τους εκπροσώπους των πολυεθνικών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και φυσικά τα συνδικάτα πρέπει να απαντάμε μαχητικά, μαζικά και αποφασιστικά στις προσπάθειες στήριξης φασιστικών και εθνικιστικών λογικών, να δυναμώσουμε τις πρωτοβουλίες και τη δράση στο επίπεδο του προλεταριακού διεθνισμού.
Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, από τους σοσιαλδημοκράτες ΣΥΡΙΖΑ και τους εθνικιστές ΑΝΕΛ, δεν αμφισβητεί τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών. Αντίθετα διακυρήσει με κάθε επισημότητα η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων και την υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ.
Ένα κλίμα ελπίδας που καλλιεργήθηκε από ΜΜΕ, κόμματα και οργανώσεις μετά τις εκλογές στην Ελλάδα, σήμερα με τις διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνηση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΔΝΤ- ΕΕ- Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μετατρέπεται σε απογοήτευση. Ενώ ταυτόχρονα καλλιεργείται κλίμα τρομοκρατίας για να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τα νέα μέτρα, το ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ που φαίνεται ότι ετοιμάζεται. Μάλιστα σημαντική προτεραιότητα του νέου μνημονίου θα είναι η συνέχιση των Ιδιωτικοποιήσεων λιμανιών-αεροδρομίων, ειδικά του Λιμανιού του Πειραιά.
Το ΠΑΜΕ δεν έτρεφε αυταπάτες για τον ρόλο της νέας κυβέρνησης. Βασικό στοιχείο της δουλειάς μας ήταν να μην κυριαρχήσει στους εργαζόμενους κλίμα αναμονής, αλλά να δυναμώσουν τον αγώνα για την κάλυψη όλων των απωλειών που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια.
Αυτή η δουλειά πάταγε στη συνεχή δράση που αναπτύξαμε όλα αυτά τα χρόνια, πριν ακόμα το ξέσπασμα της κρίσης, για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας. Για Ιδεολογική-Οργανωτική αντεπίθεση του ταξικού κινήματος με μέτωπο στο συνδικαλισμό της γραφειοκρατίας και της ταξικής συνεργασίας. Ειδικότερα διεκδικούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών των εργαζομένων στις μεταφορές μέσα από ένα Ενιαίο Κρατικό Φορέα Μεταφορών που ταυτόχρονα θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες μετακίνησης-μεταφοράς προσώπων, αγαθών και επειγόντων περιστατικών, για φθηνές, γρήγορες και ασφαλείς μεταφορές, που θα ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και των βιομηχανικών κλάδων, μιας πολιτικής μεταφορών με κίνητρο την κοινωνική ευημερία και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Για να μετατραπούν τα λιμάνια και οι μεταφορές γενικότερα σε περιουσία του λαού στα πλαίσια μιας οικονομίας που στόχο θα έχει την κάλυψη των διευρυμένων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των πολυεθνικών.
Σε αυτή τη κατεύθυνση η συμμετοχή του ΠΑΜΕ στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, ο αγώνας για την ενδυνάμωση της και στην Ευρώπη είναι αυτονόητος. Είναι χαρακτηριστική και αποτελεί λόγο περηφάνιας για όλους μας η πραγματοποίηση παγκόσμιας 3ημερης απεργιακής κινητοποίησης-εμπάργκο στα πλοία από και προς το Ισραήλ. Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να δούμε και στο μέλλον, ειδικότερα με τις επικίνδυνες εξελίξεις και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή.
Η Διεθνή κλαδική μας Ομοσπονδία, το αμέσως επόμενο διάστημα έχει το καθήκον να διαφωτίσει τους εργαζόμενους του κλάδου, αλλά και τους λαούς της Ευρώπης για τις αρνητικές συνέπειες από τη πολιτική του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Μεταφορών. Στόχος μας θα πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός μαζικού και αγωνιστικού τμήματος της Διεθνούς Κλαδικής μας Ομοσπονδίας στην Ευρώπη
Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε πολύ πετυχημένη την απόφαση της ηγεσίας της TUITransport να διοργανώσει αυτό το τριήμερο, με αυτό το περιεχόμενο και ειδικότερα συγχαίρουμε τους συντρόφους της NAKLYGIATIs για τη διοργάνωση τους.
Όλοι μαζί αύριο θα πορευτούμε τιμώντας τα 70 Χρόνια Διεθνιστικής Αγωνιστικής Δράσης της Παγκόσμιάς Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και θα συνεχίσουμε πιο δυνατοί για την ενδυνάμωση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, της ΠΣΟ.
Ζήτω η ΠΣΟ
Ζήτω η Διεθνή κλαδική μας Ομοσπονδία
