Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αυτές τις μέρες διαπραγματεύεται με τους δανειστές ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ για το πώς θα εξασφαλίσει περισσότερα οφέλη για τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους, πως αυτοί θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν συζητάνε για το πώς θα λυθούν τα δικά μας προβλήματα, ή πως θα ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες.
Διαπραγμάτευση σημαίνει κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας, σημαίνει νέα μείωση σε μισθούς και συντάξεις, σημαίνει επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, σημαίνει απελευθέρωση των απολύσεων, ξεπούλημα του πλούτου της χώρας μέσω ιδιωτικοποιήσεων, κτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση λέει ψέματα, προσπαθεί να παραπλανήσει με τα <<αντισταθμιστικά μέτρα>> που κανένα από αυτά δεν θα έχει αντίκρισμα για εμάς, καθώς και αυτά είναι κομμένα και ραμμένα για τους έχοντες και κατέχοντες, και τα μονοπώλια.
Θέλει να περάσει τα μέτρα με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις. Να μας πείσει ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας.
Όμως στην πραγματικότητα προωθεί νέες φοροαπαλλαγές και χρηματοδοτήσεις για τους ομίλους, προτάσσοντας επενδύσεις «υψηλής προστιθέμενης αξίας». Δηλαδή που θα αυξάνουν την παραγωγικότητα, για να βγαίνουν ακόμα περισσότερα προϊόντα ανά εργαζόμενο και θα αυξάνουν την εκμετάλλευση.
Αυτή η χρηματοδότηση θα εξασφαλιστεί με ένταση της φοροληστείας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα (ΑΕΠ) όπου διαμορφώθηκε κατά 75% από εμάς και κατά 25% από τις επιχειρήσεις.
Ήδη οι εργαζόμενοι που από τον ΟΓΑ πήγαν στον ΕΦΚΑ, είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται 7,5% από 1/1/2017 ενώ στην πορεία προβλέπονται και άλλες μειώσεις.
Αυτές είναι οι ευνοϊκές συνθήκες για προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων. Τέτοιες επενδύσεις έγιναν και γίνονται και στις τριτοκοσμικές χώρες από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους αλλά και εκεί οι εργαζόμενοι υποφέρουν.
Όλα αυτά είναι μέτρα είναι απαιτήσεις του Σύνδεσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ).
Από την άλλη, η προώθηση των παραπάνω μέτρων θα εντείνει τη δυσαρέσκεια, την αγανάκτηση, θα οδηγήσει περισσότερους εργαζόμενους στο δρόμο του αγώνα. Αυτό το γνωρίζουν εργοδοσία και κυβέρνηση και για αυτό ταυτόχρονα προωθούν νέο συνδικαλιστικό νόμο που θα βάζει επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση και στις κινητοποιήσεις.
Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν τον κυβερνητικό θώκο συμφωνούν με τα μέτρα και λένε ότι μπορούν να τα εφαρμόσουν πιο καλά, πιο γρήγορα και με τις λιγότερες αντιδράσεις.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Στον κλάδο μας υπάρχουν μονοπώλια που αυξάνουν την παραγωγή, με εξαγωγικό κυρίως προσανατολισμό, όμως και σε αυτούς τους εργασιακούς χώρους η εκμετάλλευση εντείνεται.
Η COCACOLA δημιουργεί στα Οινόφυτα το 7ο μεγαλύτερο εργοστάσιό της στο κόσμο ενώ σταμάτησε την παραγωγή σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Βόλο και έκανε απολύσεις. Τώρα στα Οινόφυτα εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα και επεκτείνει την παροχή εργασίας μέσω εργολάβων, στους οποίους οι εργαζόμενοι δουλεύουν με πολύ χειρότερους όρους.
Πολλά από αυτά τα προϊόντα που εξάγονται λείπουν από σπίτια εργαζομένων ενώ είναι αναγκαία για τη διατροφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες όπου η χώρα μας είναι η πρώτη παραγωγός χώρα στον κόσμο στο μεσογειακό ψάρι αλλά το 80% της παραγωγής εξάγεται. Σε αυτές τις επιχειρήσεις πολλοί είναι οι απολυμένοι, άλλοι είναι απλήρωτοι, γίνονται μειώσεις, μέρος του μισθού πληρώνεται με κουπόνια κα.
Ο όμιλος PEPSICO έβαλε λουκέτο στο εργοστάσιο των Οινοφύτων, εξασφαλίζοντας και με αυτόν τον τρόπο την κερδοφορία του, πετώντας στην ανεργία δεκάδες εργαζόμενους.
Ο όμιλος ΦΙΛΙΠΟΥ κάνει μειώσεις στο ΜΙΜΙΚΟ, απολύσεις σε ΕΛΜΠΙΣΚΟ, ΚΑΝΑΚΗ και ΜΟΡΝΟ ενώ παράλληλα χρηματοδοτείται για νέες επενδύσεις από την κυβέρνηση και την ΕΕ.
Ο ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ έγινε κυρίαρχος στην πτηνοτροφία με την εκμετάλλευση να χτυπάει κόκκινο.
Είναι πολλά τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι εμείς πληρώνουμε τα κέρδη τους.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΣ
Αυτή είναι η μοναδική ελπίδα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Η κερδοφορία τους συνδέεται με την εκμετάλλευσή μας. Στην απεργία είναι πολύ μικρή η χασούρα του μεροκάματου, μπροστά στα κέρδη που χάνει η εργοδοσία. Να πάρει σάρκα και οστά η ενότητα των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της, με πλαίσιο αιτημάτων που βασίζεται στις δυνατότητες της εποχής μας.
Το πλαίσιο αιτημάτων δεν μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει την εξασφάλιση αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών, εξασφάλιση δουλειάς για όλους κα.
Σε κάθε εργασιακό χώρο απαιτείται να δώσουμε τη μάχη για κάθε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα, για την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις, βελτίωση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας, για να μην υπάρχει απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, να παρθούν πίσω απολύσεις κα.
Αυτή η δράση είναι ανάγκη να εξασφαλιστεί μέσα από τα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία με κοινό σχέδιο στον κλάδο. Απέναντι στην περιχαράκωση κάθε χώρου που καλλιεργεί ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός, που υπογράφει μειώσεις στο όνομα των κοινών συμφερόντων εργοδοσίας – εργαζομένων, ενώ σε άλλες περιπτώσεις κάνει προτάσεις ανάπτυξης της επιχείρησης όπως η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ.
Η Ομοσπονδία καλεί όλα τα σωματεία του κλάδου να συμπορευτούν με το ταξικό κίνημα, να οργανώσουμε τώρα απεργιακή απάντηση μπροστά στην επέκταση της εκμετάλλευσης μας, στο τσάκισμα της ζωής των οικογενειών μας.
Να μην χαθεί ούτε λεπτό, κάθε τόπος δουλειάς να γίνει κάστρο οργάνωσης του αγώνα, περισσότεροι να μπουν στην μάχη για να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση, μπορούμε να τα καταφέρουμε, μπορούμε να νικήσουμε.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
