Συναδέλφισες – Συνάδελφοι,
Οι εργαζόμενοι στα πρακτορεία Τύπου, οι εργαζόμενοι στον Τύπο, χαιρετίζουμε τη σημερινή μαζική απεργιακή συγκέντρωση του ταξικού εργατικού κινήματος. Τη συγκέντρωση που δίνει απάντηση σε αυτούς που λένε ότι ο λαός αποδέχεται, ότι συναινεί στη σφαγή του.
Αυτό ισχυρίζεται η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Δεν κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι, μας λένε, άρα συμφωνούν με τα νέα μέτρα.
Μας λέει ο ποιητής:
«Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν».
Μας τάζουν λοιπόν ανάπτυξη, μας τάζουν επενδύσεις που θα φέρουν δουλειές και γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε θυσίες. Προσπαθούν να κάνουν τις αγωνίες τους για τα κέρδη τους, δικές μας!
Αλήθεια, πως μετράνε αυτοί την ανάπτυξη; Μήπως με τους μισθούς μας; Μήπως με τις κοινωνικές παροχές, με τις συντάξεις; Απάντηση δεν χρειάζεται. Είναι εύκολα κατανοητό ότι αυτή η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, δεν αφορά εμάς!
Οι εργαζόμενοι στον Τύπο ανασκουμπωνόμαστε όταν ακούμε για επενδύσεις. Οι επενδυτές σε εμάς έφτασαν! Κι αυτό γιατί είναι ακόμα σε εξέλιξη οι επίδοξες επενδύσεις σε ΔΟΛ και Πήγασο, οι οποίες όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Θέλουν εργαζόμενους με τσακισμένα δικαιώματα, με μειωμένους μισθούς, με εργασιακές σχέσεις «λάστιχο». Συγκεκριμένα μιλούν για 220 απολύσεις στα πρακτορεία Τύπου, για κατάργηση κάθε είδους δικαιώματος που απορρέει από τις Συλλογικές Συμβάσεις, να γιγαντωθεί η δουλειά μέσω των εργολαβικών γραφείων.
Μάλιστα φτάνουν στο σημείο να προκαλούν, απαιτώντας από τους εργαζόμενους εργασιακή ειρήνη, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι επενδύσεις. Να κάτσουμε δηλαδή στα αυγά μας και να αποδεχθούμε τη βαρβαρότητα που μας ετοιμάζουν, ως κανονικότητα.
Οι συνάδελφοι στον Πήγασο έκαναν ένα πρώτο βήμα. Με τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους, έδειξαν ένα μέρος της δύναμης που μπορεί να έχει ο εργαζόμενος όταν αποφασίσει να τη χρησιμοποιήσει. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί και ο πανικός που έπιασε όλα τα διευθυντικά στελέχη, στο άκουσμα και μόνο της συνέχισης της απεργίας.
Συναδέλφισες – Συνάδελφοι,
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Εμείς οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν μπορούμε να αποτρέψουμε το κλείσιμο μιας επιχείρησης, όπως άλλωστε δεν ορίζουμε και το άνοιγμά της. Δεν έχουμε εμείς τον έλεγχο της οικονομίας. Αυτό όμως που απαιτούμε και έχουμε τη δύναμη να ορίσουμε, είναι να δουλεύουμε με δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Γι’ αυτό λοιπόν και επιστρέφουμε, ως απαράδεκτη, την απαίτηση των παλιών και νέων «επενδυτών» στον χώρο του Τύπου, για εργασιακή ειρήνη. Προετοιμαζόμαστε για σκληρή αναμέτρηση με την εργοδοσία, με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που όλον αυτόν τον καιρό το μόνο που έκανε ήταν να ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά των εργοδοτών. Η μοναδική τους αγωνία είναι να «μένουν ανοιχτά τα μαγαζιά». Το ότι οι εργαζόμενοι σε αυτά είναι απλήρωτοι πάνω από 5 μήνες, για αυτούς τους συνδικαλιστές είναι μια λεπτομέρεια. Είναι χαρακτηριστική η στάση τους στην Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στον Πήγασο, όπου προσπάθησαν να αποκρύψουν τις απαιτήσεις των επενδυτών για το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και την εργασιακή ειρήνη για να τα περάσουν. Για κακή τους τύχη όμως, οι ταξικές δυνάμεις ήταν εκεί και τους ξεσκέπασαν για μια ακόμη φορά. Είναι αυτοί οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ, που θα τους βρεις πολύ εύκολα έξω από τα γραφεία των διευθυντών, στους διαδρόμους των υπουργείων, σε στρογγυλά τραπέζια, όπου διαπραγματεύονται πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Στους χώρους δουλειάς όμως είναι άφαντοι.
Το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, είναι συμπαραστάτης σε κάθε αγώνα μας. Ξέρουμε πως θα είναι και τώρα.
Έτσι κι αλλιώς εμείς θα είμαστε οι νικητές!
